محمد نوژه

نوژه در تهران به‌دنیا آمد. او پس از اخذ دیپلم ریاضی وارد دانشگاه افسری و سپس به به عنوان سهمیه نیروی هوایی به دانشکده خلبانی این نیرو منتقل گردید. با درجه ستوان دومی به آمریکا اعزام شد و پس از طی دوره‌های تکمیلی پرواز و گذراندن دوره سامانه کنترل اسلحه و پرواز با هواپیماهای سسنا تی-۴۱ مسکالرو، تی-۶ تگزان، سسنا تی-۳۷ تویت و نورثروپ تی-۳۸ تالون به مدت ۵۵ هفته و دریافت نشان خلبانی در تاریخ ۲۰/ ۵/ ۱۳۵۱ به ایران بازگشت و همزمان به عنوان خلبان اف-۴ فانتوم ۲ نیروی هوایی شاهنشاهی ایران آغاز خدمت کرد. او همچنین افسر سامانه‌های کنترل اسلحه گردان ۱۰۱ شکاری، رئیس شعبه عملیات مشترک، معاونت عملیات پایگاه ششم و در آخر فرماندهی گردان ۳۱ شکاری پایگاه سوم را بر عهده داشته است.[3]

طی شورش ۱۳۵۷ کردها در ایران، او در ۲۵ مرداد ۱۳۵۸ در عملیاتی برای کمک به مصطفی چمران و به جهت پشتیبانی از بالگردهای نیروی زمینی ارتش و ستون اعزامی کرمانشاه به همراه ستوان‌یکم خلبان بشیر موسوی (کابین عقب) عازم پاوه در استان کرمانشاه می‌شود. پس از پایان موفق عملیات، در حین انجام گشت‌زنی هوایی در ارتفاع پائین، جنگنده وی مورد اصابت آتش‌بار مهاجمان مسلّح طرفدار حزب دمکرات کردستان و کومله و گروهی از عشایر قرار گرفت و از کنترل خارج شد. درحالی که دست راست نوژه در اثر اصابت گلوله به درون کابین قطع شده بود، متأسفانه هیچ‌کدام از خلبانان فرصت اجکت را نیافتند و با برخورد هواپیما به کوه در منطقه قشلاق (بین پاوه و روانسر) هر ۲ کشته شدند.[6][7]