محمد نوازی

او فرزند پنجم خانواده نوازی است و به غیر از خودش دو برادر به نام‌های اصغر و اکبر و سه خواهر دارد تا در مجموع شش فرزند باشند. پدرش در کار تولید پلاستیک و نایلون است.

نوازی فوتبال خود را از پایه‌های استقلال آغاز کرد. او سال ۶۹ به جوانان استقلال آمد و زیر نظر مصطفی شرکاء بازی می‌کرد.

آن روزها آنها در باشگاه دیهیم فوتبال بازی می‌کردند. او بعد از حضور در پایه‌های استقلال به بهمن رفت.

محمد نوازی بازیکن فوتبال سابق باشگاه استقلال تهران و تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ لبنان، بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان و کاپیتان تیم ملی در مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی بود.

محمد نوازی یکی از محبوب‌ترین بازیکنان استقلال که به علت حرکات منحصربه‌فردش در کناره‌های زمین، سرعت، تکنیک و سانترهای دقیق از سوی طرفداران به بکام آسیا مشهور است. شاید اگر در آن سال‌ها اختلافات نوازی با سرمربی استقلال امیر قلعه‌نویی مرتفع می‌شد می‌توانست تا پایان دوران بازیگریش در تیم محبوبش استقلال توپ بزند.

گل زیبای زیر طاق او در دربی معروف سال ۱۳۷۹ به احمدرضا عابدزاده که در آن روزها در اوج آمادگی قرار داشت و درگیری نوازی و حمید استیلی، پایان رأفت و پرویز برومند که منجر به رفتن دو روزه او به زندان شد در همان بازی رخ داد.[1]