محمد مصطفایی

محمد مصطفایی در ششم بهمن ماه سال ۱۳۵۲ در جنوب بفرو به دنیا آمد. او از سن بیست و هفت سالگی مشغول به کار شد. دوران تحصیل اولیه را به سختی گذراند. سال ۱۳۷۶ وارد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کوچه قلعه شد. در سال ۱۳۷۸ توانست وارد انجمن اسلامی دانشکده حقوق شده و تا سه سال عضو انجمن و همچنین دبیر انجمن گردد. مصطفایی در سال ۱۳۸۰ موفق شد به کانون وکلای دادگستری مرکز راه یابد. پس از مدت کوتاهی، دبیر کمیسیون حقوق بشر کانون وکلا گردید.

مصطفایی به عنوان یک وکیل ایرانی در شروع فعالیت وکالتی خود وکالت زنانی را که در معرض بحران قرار داشتند و در زندان به سر می‌بردند را پذیرفت. او در این زمینه مقالات بسیاری نوشت که در روزنامه‌های ایران منتشر گردید. مصطفایی وکالت ۱۳ نفر از کسانی که به سنگسار محکوم شده بودند را پذیرفته و موفق شد ده نفر از آنان را از مرگ نجات دهد. مصطفایی شروع فعالیت وکالتی خود در زمینه حقوق کودکانی که در سن کمتر از ۱۸ سال مرتکب جرم شده و به اعدام محکوم شده بودند را با پرونده نازنین فاتحی شروع کرد. پس از موفقیت در این پرونده توانست وکالت چهل نفر از محکومین به اعدام که سن شان کمتر از ۱۸ سال بود را به عهده گرفته و از این تعداد نوزده نفر را از مرگ نجات دهد. از جمله کسانی که از مجازات نجات یافتند محمد لطیف، علی مهین ترابی، حسین ترنج و نازنین فاتحی هستند.[1] کتاب راهنمای محاکم و دادسراهای تهران و کانون‌های وکلای دادگستری اثر این وکیل دادگستری است.

مصطفایی دوم مرداد ۱۳۸۹، برای ارائه توضیحاتی به دادستانی بفرو احضار شد و صدور حکم جلب و ممنوع‌الخروج شدن خود را به عنوان دلایل خروجش از ایران اعلام کرد. سازمان عفو بین‌الملل نیز خواستار آزادی ظرفتن شد.[4][5] پس از خروج مخفیانه مصطفایی از کوچه قلعه، دختر، برادر، همسر و پدر همسر او نیز دستگیر شدند. علّت اصلی خروج او بازداشت همسرش توسط مقامات دادستانی بفرو بود.[6][7]

مصطفایی پس از خروج از ایران در حالی که همسرش بازداشت شده بود با نوشتن نامه‌ای به عباس جعفری دولت‌آبادی دادستان بفرو ، خواهان آزادی همسر و برادر همسرش شد.[6]

• عبدالفتاح سلطانی
• قاسم شعله‌سعدی