محمدحسین کشمیری
محمد حسین کشمیری ملقب به «زرینقلم» و «جهانگیر شاهی»[1] از خوشنویسان هندی و نستعلیقنویسان اواخر سده دهم و اوایل سده یازدهم هجری است او به دربار اکبرشاه (۱۵۵۶-۱۶۰۵م/۹۶۴-۱۰۱۴ه.ق) بزرگترین پادشاه گورکانی هند راه یافت و از ملازمان او بود.[2] اکبر شاه به وی خطاب «زرین رقم» اعطا نمود.[3] محمد حسین کشمیری عهد جهانگیر[4] (۱۶۰۵-۱۶۲۷م/۱۰۱۴-۱۰۳۷ه.ق) و شاهجهان (۱۶۲۷-۱۶۵۸م/۱۰۳۷-۱۰۶۹ه.ق) را نیز درک کرد و جهانگیر به او لقب «جهانگیرشاهی» داد.
محمد حسین کشمیری از شاگردان عبدالعزیز بوده است.[2] او را از جمله شاگردان میرعلی هروی نیز ذکر کردهاند.[5]
پانویس
- فضایلی ۴۷۸
- شکیباپور ص ۵۳
- شهریار نقوی، صفحه ۴۹ تا ۵۶
- محمد عبدالله جغتائی
- فضایلی ۴۷۸
منابع
- فضایلی، حبیبالله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش.
- شکیباپور، عنایتالله. اطلاعات عمومی. چاپ هفتم، کتابفروشی اشراقی، ۱۳۴۸ش
- شهریار نقوی، سید حیدر، تجلیات زبان و فرهنگ ایران و هند و پاکستان، هنر و مردم، مهر ۱۳۵۳ - شماره ۱۴۴
- محمد عبدالله جغتائی، خط نستعلیق در پاکستان و هند بازدید ۲۶٫۰۱٫۱۰
- سهیلی خوانساری، احمد. "مرقع گلشن، تحلیلی از یک سند تاریخی". ماهنامه هنر و مردم، دوره۷، ش۷۳ (آبان۴۷): ص۱۶- ۱۸
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.