مانتو

مسئولان فرهنگی در ایران در تلاش هستند تا جایگاه مانتو را در پوشش زنان به چادر بدهند. در همین رابطه طرح چادر ملی مطرح گردید و اعلام شد که این چادر برای خانمهایی که قبلاً از مانتو استفاده می‌کردند، طراحی شده‌است.[10] این مسئولان اعلام کرده‌اند که چادرها و مانتوهای طراحی شده توسط آنان پوشش مناسبی برای زنان ایرانی است و می‌تواند الگوی پوشش ایرانی و اسلامی زنان باشد. آنان با برگزاری جشنواره‌هایی در خصوص عرضه مانتو و چادر، بر تغییر ذائقه بانوان به طرح‌های خود تأکید می‌کنند.[11]

از سوی دیگر در سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی پخش شده از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، زنان تحصیلکرده با حجاب مانتو و زنان سنتی با حجاب چادر به تصویر کشیده می‌شوند.[12]

امروزه مانتوهایی با طراحی بر اساس لباس‌های سنتی اقوام مختلف مانند مانتو عربی، کرد و لر و بلوچ و حتی با طرح تزئینی اشعاری از شعرای ایران با خط نستعلیق به بازار عرضه می‌شود.[13]

مانتو در طرح امنیت اجتماعی نیز نقشی اساسی داشت. بسیاری از بانوان در این طرح، به اتهام کوتاه بودن مانتو، دستگیر شده[14] و حتی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.[15] در همین رابطه واحدهای تجاری و تولیدی متخلف تعطیل و پلمپ شده‌اند.[5]

بر اساس ابلاغیه اتحادیه خیاطان تهران، طول قد مانتو برای آنکه به عنوان حجاب محسوب گردد نباید از ۱۰۰ سانتیمتر کمتر باشد و تولید و عرضه مانتوهای کوتاه‌تر ممنوع است.[5] با این حال، استفاده از مانتو، به قد استفاده‌کننده نیز بستگی داشته و خانم‌های بلندقد حق استفاده از مانتوهای مناسب خانم‌های کوتاه قد را ندارند.[14]

مانتو در سیاست معاصر ایران نیز تأثیراتی داشت. اندکی قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸، برخی خبرگزاری‌های حامی محمود احمدی‌نژاد، از هدیه دادن ۲۰۰ هزار مانتوی سبز رنگ به ارزش ۴۰ میلیارد ریال توسط فائزه هاشمی به زنان و دختران حامی میرحسین موسوی خبر دادند. این در حالی بود که در انتهای همان خبر، شایعه بودن آن تأکید شده بود.[16] همچنین این خبرگزاری‌ها، دستورالعمل‌های مربوط به رنگ مانتو در اوایل انقلاب ایران را به عنوان سند دستور وضع مقررات ویژه رفت‌وآمد بانوان در دوران نخست وزیری میرحسین موسوی انتشار دادند.[17]