لوکیوس کورنلیوس سولا

لوسیوس کورنلیوس سولا فلیکس (۱۳۸ پیش از میلاد تا ۷۸ پیش از میلاد)، که اغلب با نام سولا شناخته می‌شود، یک ژنرال و سیاستمدار جمهوری روم بود. او از معدود کسانی بود که دو بار به عنوان کنسول حضور داشت و دیکتاتور روم گشت. از او به عنوان یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخی روم نام می‌برند. در کتاب سولا اثر پلوتارک، او در حد لیساندر، ارتشبد و نقشه‌ریز اسپارتی، معرفی شده است.

لوسیوس کورنلیوس سولا Lucius Cornelius Sulla
(احتمالاً) سردیس سولا در موزه گلیپتوتک مونیخ
دیکتاتور جمهوری روم
مشغول به کار ۸۲ یا ۸۱ پیش از میلاد – ۸۱ پیش از میلاد
حریف(ها)	گایوس ماریوس لوسیوس کورنلیوس کینا
پس از	گایوس سرویلیوس گمینوس در 202ق.م
پیش از	ژولیوس سزار در ۴۹ پیش از میلاد
کنسول جمهوری روم
مشغول به کار ۸۸ پیش از میلاد – ۸۸ پیش از میلاد
پس از	گنایوس پومپئوس استرابو و لوسیوس پورکیوس کاتو
پیش از	لوسیوس کورنلیوس کینا و Gnaeus Octavius
کنسول روم جمهوری روم
مشغول به کار ۸۰ پیش از میلاد – ۸۰ پیش از میلاد
پس از	گنایوس پومپئوس دولابلا و مارکوس تولیوس دلوکا
پیش از	Appius Claudius Pulcher و Publius Servilius Vatia
اطلاعات شخصی
زاده	حدود 138 پیش از میلاد رم، جمهوری روم
درگذشته	۷۸ پیش از میلاد (حدود ۶۰ سال) پوتزولی، جمهوری روم
حزب سیاسی	اپتیمات‌ها
همسر(ان)	Julia Caesaris (نخستین همسر) Aelia (دومین همسر) Cloelia (سومین همسر) Caecilia Metella (چهارمین همسر) Valeria (پنجمین همسر)
فرزندان	Lucius Cornelius Sulla Cornelia Faustus Cornelius Sulla Cornelia Fausta Cornelia Postuma
دین	آیین در روم باستان
خدمات نظامی
جنگ‌ها/عملیات‌ها	جنگ‌های ژوگورتی جنگ‌های کیمبری جنگ اجتماعی روم اولین جنگ داخلی سولا جنگ‌ مهردادی یکم دومین جنگ داخلی سولا نبرد پورتا کولینا

خودکامگی سولا در پی نقطه عطفی در جدال‌های میان اپتیمات‌ها و پوپولارهاشکل گرفت. اپتیمات‌ها خواهان حفظ نظام اشراف‌سالاری به شکل سنا بودند در حالی که پوپولارها هواداری پوپولیسم متجلی در خودکامگانی چون ژولیوس سزار را می‌کردند. سولا ارتشبدی نابغه، پراستعداد، و بلندپرواز بود که تاکنون هیچ نبردی را واگذار نکرده بود؛ او تنها کسی بود که به هر دو شهر آتن و رم حمله کرده بود و آن‌ها را به اشغال درآورده بود. رقیب او، گنائوس پاپیریوس کاربو، سولا را به شکل روباهی مکار توصیف کرد که شهامتی همچون شیر دارد. این ترکیب بعدها از سوی نیکولو ماکیاولی الگوهایی برای یک فرمانروا شدند.[1]

سولا ارتش خود را دو بار (یکبار در 88 و بار دیگر در 82 پیش از میلاد) در خیابان‌های رم به رژه برد و پس از دومین رژه لقب دیکتاتور روم را گرفت، لقبی که تا یک سده پیش از آن و پس از دومین جنگ کارتاژ به کار نرفته بود. او از قدرت خود برای انجام یک سری اصلاحات در قانون اساسی روم بهره گرفت تا تعادل قدرت میان سنا و تریبونها را برقرار کند. او پس از این کار روم را با تصمیم خود مبنی بر کناره‌گیری از خودکامگی شگفت‌زده کرد. سولا پس از گذراندن دومین سمت کنسولی، خود را بازنشسته کرد و به زندگی خصوصی خزید.