لاک‌پشت گوش‌قرمز
لاک‌پشت گوش‌قرمز (نام علمی: Trachemys scripta) نوعی لاک‌پشت آب شیرین بومی جنوب ایالات متحده آمریکا و شمال مکزیک است.[1] این لاک‌پشت در بیش از ۳۰ کشور دنیا به‌عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شود.[1] رهاسازی این حیوانات در طبیعت باعث آثار زیانباری بر زیستگاه‌های غیر بومی از جمله رقابت با لاکپشتهای بومی و انتقال انگل‌هایی که خود به آن‌ها مقاومت دارد به لاکپشتهای بومی و تأثیر مخرب بر بی‌مهرگان و گیاهان تالاب‌ها شده‌است. از همین رو اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست لاک‌پشت گوش‌قرمز را در فهرست بدترین ۱۰۰ گونه مهاجم دنیا قرار داده‌است.[2]
| لاک‌پشت گوش‌قرمز | |
|---|---|
 | |
| وضعیت بقا | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | خزندگان |
| راسته: | سنگ‌پشتان |
| تیره: | لاکپشتهای آب‌شیرین |
| سرده: | Trachemys |
| گونه: | Trachemys scripta |
| زیرگونه: | T. s. elegans |
| نام سه‌جمله‌ای | |
| Trachemys scripta elegans وید-نووید، ۱۸۳۹ | |
جمعیت‌های غیربومی لاک‌پشت گوش‌قرمز اکنون در استرالیا، اروپا، آفریقای جنوبی، جزایر کارائیب، اسرائیل، بحرین، جزایر ماریانا، گوام و شرق آسیا دیده می‌شوند.
طول ماده این حیوان به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و نر آن به ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر هم می‌رسد. وجه تمایز این حیوان لکه قرمز مشخص در پشت چشم و در دو طرف صورت آن می‌باشد.[1]
حیوان خانگی
نگهداری این لاک‌پشت به‌عنوان حیوان خانگی پس از جنگ جهانی دوم مرسوم شد و چون برداشت این حیوان از طبیعت به جمعیت این گونه آسیب رسانده بود، مزارع پرورش لاک‌پشت در آمریکا تأسیس شدند و در دهه ۱۹۶۰ حدود ۱۵۰ مزرعه به پرورش این لاک‌پشت می‌پرداختند. در ۱۹۷۵ اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا فروش لاکپشتهای کوچک‌تر از ۱۰ سانتیمتر را ممنوع کرد، زیرا بچه لاکپشتهای کوچک ناقل بیماری‌های سالمونلا و آریزونا به انسان هستند.[2]
در دهه ۱۹۸۰ صادرات سالانه لاک‌پشت گوش‌قرمز از آمریکا ۱ تا ۲ میلیون در سال بود. این رقم در نیمه‌اول دهه ۱۹۹۰ به ۳ تا ۴ میلیون در سال و در ۱۹۹۶ به ۷٬۸۸۴٬۶۳۴ لاک‌پشت رسید.[2]
در دسامبر سال ۱۹۹۷ قانونی در مورد ممنوعیت واردات لاک‌پشت گوش‌قرمز، به منظور حفاظت از گونه‌های داخلی وحشی وضع گردید و بسیاری از کشورها واردات این گونه مهاجم را به کشور خود ممنوع و مجازات‌های سنگینی را برای نگهداری، خریدوفروش و رهاسازی این حیوان در طبیعت وضع کردند، چراکه بسیاری از صاحبان این لاک‌پشت‌ها به‌دلیل رفتار تهاجمی و گازهای دردناکش آن‌ها را در طبیعت رها می‌کردند و لاک‌پشت گوش‌قرمز به دلیل نداشتن دشمن طبیعی به‌سرعت تکثیر شده و زیان‌های زیادی را به اکوسیستم‌های محلی وارد می‌کرد.[2]
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Red-eared slider». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۰۹.
- مراقب لاکپشتهای گوش‌قرمز باشید روزنامه جام جم، ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۸
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لاک‌پشت گوش‌قرمز موجود است. |