فینارفین
فینارفین یک شخصیت خیالی در مجموعه داستان‌های به قلم جی. آر. آر. تالکین است که در سیلماریلیون از او سخن به میان آمده است.
| شخصیتی از رشته‌افسانه‌های جی.آر.آر. تالکین | |
| نام‌های دیگر | ارباب تیریون، پادشاه عالی نولدور،فینارفین عادل،آرافینوه |
|---|---|
| نژاد | الف |
| تولد | ۱۲۳۰ دوران درختان، تیریون |
| مرگ | نامیرا |
| کتاب(ها) | سیلماریلیون |
شخصیت
برخلاف فئانور و فین گولفین که جنگجو بودند، فینارفین بیشتر دوستدار صلح بود. احتمالاً این ویژگی به مادرش ایندیس که یک وانیار بود بازمی‌گردد. همسر او ائارون یک شاهزادهٔ تلرین بود بهترین دوست ائارون، آنائیره همسر فین گولفین بود.[1]
فینارفین با اینکه نسبت به برادرانش وفادار بود اما به سرزمین میانی سفر نکرد چون پس از سقوط نولدور احساس گناه می‌کرد. در سقوط نولدور بسیاری از مردمان هم کیش همسرش به دست هموطنان او کشته شده بودند اما خود فینارفین بی گناه بود.
فینارفین و همهٔ فرزندانش همانند مادرش موهایی طلایی داشتند[2] از این رو گاهی به خانهٔ او، «خانهٔ طلایی فینارفین» هم گفته می‌شد.
زندگی
فینارفین پسر سوم و آخرین فرزند فینوه بود. مادر او، همسر دوم فینوه، ایندیس بود. فئانور برادر نا تنی و فین گولفین برادر تنی فینارفین بود. خواهران او فیندیس و ایریمه نام داشتند. فرزندان فینارفین عبارتند از: فین‌رود فلاگوند، آنگرود، آئگنور و گالادریل. فینارفین بهترین و عاقل‌ترین پسر فینوه است.
پس از مرگ فینوه، فینارفین به همراه برادرانش، فئانور و فین گولفین به سرزمین میانی رفتند اما هنگامی که ماندوس اعلام کرد نولدور سقوط کرده، بازگشت. فینارفین شاه آنچه شد که از نولدور باقی مانده بود. او در نبرد خشم[3] علیه مورگوت، فرماندهٔ نولدور آمان بود.
منابع
- J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The Peoples of Middle-earth, "The Shibboleth of Fëanor"
- J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The Peoples of Middle-earth, "The Shibboleth of Fëanor", "The case of the Quenya change of Þ to s", p. 336
- J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The Silmarillion, "Quenta Silmarillion: Of the Voyage of Eärendil and the War of Wrath"