غلامرضا جهانشاهلو

وی درشش سالگی به دبستانی که از محل خیریه مالک ساخته شده رفت و مدرک ششم ابتدایی را در سال ۱۳۳۴ گرفت. هیچ دبیرستانی تا فاصلهٔ صد کیلومتری ده وجود نداشت، به ناچار ترک تحصیل کرد و به مدت ۳ سال به کار کشاورزی پرداخت. در سال ۱۳۳۷ به دبیرستانی در شهر اراک رفت. تا کلاس نهم (سیکل اول) دریکی از دبیرستان‌های جنوب شهر اراک درس خواند. در تابستان ۱۳۴۰ اتفاقی که نقطه عطف زندگی اش بود پیش‌آمد و او را برای ادامه تحصیل به دبیرستان علی ابن ابیطالب که بهترین در اراک بود، کشاند. بقیه ۳ سال تحصیل را در این مدرسه گذراند و در سال ۱۳۴۳ دیپلم ریاضی را اخذ نمود. او جزو شاگردان ممتاز فارغ‌التحصیل دبیرستان مذکور به‌حساب می‌آمد.

در تابستان ۱۳۴۳ در کنکور سراسری شرکت نموده و در رشتهٔ موردعلاقه خود که مهندسی عمران بود قبول نشد ولی در رشتهٔ ریاضی فیزیک دانشکده علوم دانشگاهی دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد و برای ادامه درس به شهر مشهد رفت. دانشگاه علوم دانشگاهی فردوسی مشهد در آن زمان فقط ۲ استاد داشت که یکی دکترای دانشگاه پاریس داشت و دیگری لیسانس مهندسی برق بود. دورهٔ کارشناسی جهانشاهلو آخرین دوره لیسانس سه ساله بود که در تابستان ۱۳۴۶ دریافت نمود و پس از آن به تهران برگشت. او علاقهٔ خاصی به دبیری داشت و در آن زمان در مرکزی به نام مؤسسهٔ ریاضیات دکتر مصاحب که تازه تأسیس شده بود و قرار بود مدرس دانشگاه تربیت کند پذیرفته شد. در امتحان ورودی آن شرکت نمود. از بین تعدادی لیسانس ۶ نفر قبول شدند که اسامی آنان عبارت بودند از:

قاسمی - شیدفر -میرنیا -حسنی - هنری و جهانشاهلو

دوره فشرده و بسیار سنگین ۲۷ ماهه را شروع نمودند. مجبور بودند تمام مدت درس بخوانند به گفته خودشان شاید روزی حدود ۱۲–۱۳ ساعت.

رِئیس مؤسسه دکترغلامحسین مصاحب بسیار سخت‌گیر بود.

دوره در تابستان ۱۳۴۸ به پایان رسید و جهانشاهلو با قاسمی که امتیاز بالاتر داشتند در همان تهران ماندند.

در تاریخ ۱۳۴۷/۷/۱ غلامرضا جهانشاهلو به عنوان استادیار گروه ریاضی در گروه ریاضی دانشگاه خوارزمی[6] (تربیت‌معلم سابق) کار را شروع کرد. چند درس دورهٔ لیسانس که عبارت بودند از ریاضی عمومی ۱ و ۲ و معادلات دیفرانسیل … را درس می‌داد. پس از ۳ سال تدریس دانشگاه در سال ۱۳۵۱ تصمیم گرفت او را برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بفرستد.

غلامرضا جهانشاهلو در سال ۱۳۵۰ با فریده جمشیدی ازدواج نمود. اولین فرزند او در خرداد ۱۳۵۱ به دنیا آمد. بورس تحصیلی به او تعلق نگرفت و به خاطر مشکلات مالی، فرزند سه‌ماهه را به پدر و مادر سپرد و عازم انگلستان شد. (او دارای ۵ فرزند می‌باشد که ۳ فرزندش استاد دانشگاه[7] یکی دارای شرکت ساختمانی و دیگری فارغ التحصیل ریاضی دانشگاه تهران است).

در آغاز ورود به انگلستان چون از ریاضی محض به کاربردی تغییر رشته داده بود،مجبور شد یک فوق لیسانس در تحقیق در عملیات از دانشگاه ساوت همپتون بگیرد. پس از اتمام این دوره برای اخذ مدرک دکترا به دانشگاه برونل رفت و تحت نظر پروفسور مارتین بیل و پروفسور میترا در بسط توسعه الگوریتم‌های مدل‌های تحقیق در عملیات کارکرد.

پروفسور بیل به علت گرفتاری به سرطان در سن ۵۰ سالگی فوت کرد ولی پروفسور میترا از نامداران تحقیق در عملیات می‌باشند.

در تاریخ ۱۳۵۳/۹/۱۸ پدرش فوت کرد و او حتی برای خاکسپاری پدر هم نتوانست از انگلستان به تهران بیاید.

در تاریخ ۱۳۵۵/۲/۲۸ یعنی در اردیبهشت ماه از رسالهٔ دکترا خود دفاع نمود. پایان مأموریت او ۱۳۵۵/۷/۱ بود. در خرداد ۱۳۵۵به تهران برگشت تا در مدت ۴ ماهی که وجود داشت برای تدریس آماده شود. در سال ۱۳۵۵ مجدداً تدریس را شروع کرد.