علی اسماعیلی قوچانی

علی اکبر اسماعیلی قوچانی، فرزند اسماعیل در سال ۱۳۲۳ شمسی در خراسان رضوی شهرستان قوچان دیده به جهان گشود. وی دوران تحصیل ابتدایی و دبیرستان را در قوچان گذرانید و نزد استاد عبدالحسین توفیقی در زادگاهش یادگیری هنر خوشنویسی را شروع کرد. عشق و علاقه فراوان به خوشنویسی وی را عازم تهران کرد و تا سال ۱۳۵۵ هجری شمسی در تهران سکونت داشت و در محضر استادان بزرگ همچون سید حسن میرخانی معروف به سراج الکتاب و مؤسس انجمن خوشنویسان ایران (نستعلیق)، استاد معصومی معروف به نجفی زنجانی (ثلت و نسخ)، استاد ابراهیم بوذر در اقلام مختلف خطوط: نستعلیق، ثلث و نسخ را به‌غایت فرا گرفت. استاد اسماعیلی قوچانی در سال ۱۳۴۵ اولین شعبه انجمن خوشنویسان ایران در بین شهرستانهای کشور را، در قوچان تأسیس کرد.

وی سالها به نوشتن بزرگ‌ترین قرآن جهان[1] پرداخت که کتابت آن در سال ۱۳۹۴ پایان یافت و این قرآن در موزه هنر قوچان نگهداری می‌شود و صفحاتی از آن در نمایشگاه بین‌المللی مشهد ۲۰۱۷ رونمایی خواهد شد.[2] عکس‌هایی از کتابت[3] این اثر نفیس و ارزشمند بیش از ۶۰۰ صفحه با تذهیب طلاکاری شده به ابعاد هر صفحه ۲۵۰ در ۱۷۰ سانتیمتر، قابل شستشو و وزن هر صفحه سه و نیم کیلوگرم می‌باشد.

تاکنون نمایشگاه‌های زیادی از آثار وی در شهرهای مشهد، تهران، رامسر، ساری، گرگان، گناباد، طبس، کلات نادر و بیرجند و کشورهایی همچون بلغارستان و پاکستان، انگلستان (لندن-۱۳۵۴) برگزار شده است. همچنین در نمایشگاهی که به مناسبت نکوداشت استاد سید حسن میرخانی در مجتمع امام رضا (ع) مشهد برگزار شده بود[4] آثاری از ایشان و همچنین سرمشق‌هایی از استاد حسن امیرخانی با قدمت حدود ۶۰ سال به نمایش درآمد.

سال ۱۳۸۶ مراسم تجلیل از ۱۴ نفر از گنجینه‌های هنرهای فراموش شده کشور در بخش هفت قلم خوشنویسی توسط رئیس فرهنگستان هنر