عبدالغنی علی‌پور

عبدالغنی علی‌پور ملقب به فرمانده شمشیر [2][3][4]یک فرماندهٔ نظامی از ولسوالی بهسود، میدان وردک، افغانستان است. او پس از اوج‌گیری تنش‌ها میان کوچی‌ها و باشندگان محل در ولسوالی‌های بهسود و دایمیرداد، گروه ۱۵۰ نفری خیزش‌کنندگان را زیر نام «جبههٔ مقاومت» ایجاد کرد.

عبدالغنی علی‌پور
زادهٔولسوالی بهسود، ولایت میدان وردک
نژادهزاره[1]
شهروندیافغانستان
عنوانفرمانده شمشیر
جنبشجبهه مقاومت
دیناسلام

در دوسال اخیر دامنهٔ فعالیت‌های فرمانده شمشیر از وردک به ولایت‌های غور، دایکندی، غزنی، ارزگان و بامیان نیز رسیده‌است.[3][1] نیروهای علی‌پور در مناطق هزاره‌نشین گشت‌زنی می‌کنند و با تأمین امنیت مردم خود در مقابل طالبان و گروگان گرفتن بستگان فرماندهان طالب، از آن‌ها برای تبادل افرادی که طالبان در شاهراه‌ها دستگیر و زندانی کرده‌اند، استفاده می‌کنند.[5][6]

علیپور بعد از سقوط حکومت کمونیستی افغانستان در سال ۱۳۷۱ از اعضای نیروهای حزب وحدت به رهبری، عبدالعلی مزاری بود که بخشی از غرب کابل را در کنترل داشت. با کنترل کابل و بامیان توسط طالبان، علیپور برای یک سال در اسارت طالبان بود و بعد رها شد.[2]

دلایل ایجاد جبههٔ مقاومت

علیپور در این باره گفته که شاهد «بیچارگی مردم خوات، کجاب و دایمرداد در ولایت میدان وردک در غرب کابل بوده» و به همین دلیل رانندگی را رها و «جبههٔ مقاومت را تشکیل داده تا از مردم خود دفاع کند.»[2]

بهسود و دایمیرداد بعد از تشکیل دولت انتقالی، همه‌ساله مورد هجوم و تاخت‌وتاز کوچی‌ها قرار گرفته، تمام خانه‌های مردم ده‌نشین این مناطق بلا استثنا به آتش کشیده شده‌است، تمام رمه‌های مردم هر سال به تاراج رفته‌است، دی‌های هیزم و علف مردم بخاطر ایجاد وحشت شبانه به آتش کشیده می‌شد، تمام کشت و زراعت مردم توسط رمه‌های کوچی‌ها از میان می‌رفت، تمام مردم درهٔ کجاب و دایمیرداد سال یکبار آواره می‌شد، مهم‌تر از همه حد اوسط سال ۲۵ نفر از باشندگان محل کشته می‌شد، کودکان مردم این مناطق از حق تعلیم و تربیت محروم بودند، مراکز صحی بروی مردم مسدود بود و در کل مردم این مناطق ازتمام حقوق خود محروم بود.[7]

دیدگاه‌ها دربارهٔ او

مردم بهسود معتقدند که علیپور و گروه تحت امرش، صرفاً در راستای تأمین امنیت این مناطق و دفاع از مردم محلی در برابر حملهٔ مخالفان مسلح دولت و همچنین پیشگیری از نزاع پیشینه‌دار کوچی‌ها و هزاره‌های ساکن در شهرستان بهسود، فعالیت می‌کنند.[8]

قربان علی فصیحی، معاون دفتر سیاسی حزب وحدت ملی، به بی‌بی‌سی گفته که جریانی که علی‌پور را شکل داده، ریشه و منشأ آن در این است که امنیت مردم از سوی دولت تأمین نشده‌است. آقای فصیحی می‌افزاید: «زمانی که فاصله بین حکومت و مردم ایجاد شود و امنیت مردم تأمین نشود، کسانی وادار می‌شوند از مردم دفاع کنند و این نباید منجر به قتل‌عام مردم شود.»[9]

نصرت رحیمی، سخنگوی وزارت داخله در کابل، فرمانده علی‌پور را «جنایت‌کار، راهزن و قاتل» می‌داند.[9]

درگیری با نیروهای دولتی

علیپور، پس از تیرباران شدن چندین غیرنظامی توسط نیروهای دولتی در شهرستان/ولسوالی بهسود با نیروهای دولتی درگیر شد. در آخرین مورد پس از ورود چرخبال‌های ارتش افغانستان که گفته می‌شود برای بمب‌باران کردن این شهرستان آمده بودند، نیروهای دولتی با دسیسه سازی یکی از این چرخبال‌ها را خودشان با موشک منهدم کردند که در نتیجهٔ آن ۹ نفر کشته شدند. سپس در اعلامیه ای اظهار داشتند که چرخبال را افراد علیپور منهدم کرده است و اعلام کردند که از علیپور انتقام خواهند گرفت و پس از آن، ۱٬۱۰۰ نفر از قطعات خاص ارتش ملی ، و صد عراده تانک به سمت بهسود به منظور کشتن یا دستگیری علیپور فرستاده شدند.[10]

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.