شله

شله نوعی غذاست. آش برنج را گویند، نوعی از غذا که برنج را در آبگوشت به‌طور هریسه می‌پزند.[1] این غذا در نقاط مختلف آسیا پخته می‌شود و در هر منطقه به نامی شهرت دارد از جمله در هندوستان کانگی، در ژاپن کایو و در ویتنام شائو نامیده می‌شود.

برای شلهٔ مخصوص مشهد، شله مشهدی را ببینید.
شله

در ایران

انواع بسیار گوناگونی از این گروه غذا وجود دارد که از آن جمله می‌توان به شله زرد (دسر سنتی)، شله مشهدی (غذای محلی)، آش شله قلمکار می‌توان اشاره کرد.

در ژاپن
کایو

کایو (به ژاپنی: 粥, お粥 Kayu, Okayu)، یکی از انواع گوهان (برنج پخته ژاپنی) است. به‌طور کلی به نوعی برنج گفته می‌شود که نسبت به برنج معمولی میزان آب بیشتری برای پخت بکار رفته و نرمی برنج بیشتر است. هضم کایو بسیار آسان بوده و معمولاً برای بیماران، پیران و کودکان خردسال تهیه می‌شود. در آشپزی ژاپنی اصولاً کایو بدون مواد دیگر و به صورت ساده درست می‌شود اما در غذاخوری‌ها برای طعم دادن به کایو ممکن است از ایکورا، ساکه (ماهی)، تاراکو، تخم مرغ آب‌معدنی و دیگر مواد استفاده شود. در روز هفتم ژانویه توسط بعضی از مردم ژاپن نوعی کایو به نام ناناکوسا (به معنی هفت سبزی) که در آن هفت نوع سبزی بکار رفته پخته می‌شود. این اعتقاد در بین مردم وجود دارد که با خوردن این نوع هفت سبزی در سال پیش رو از انواع بیماری‌ها مصون می‌مانند.[2]

جستارهای وابسته
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شله موجود است.

پانویس
  1. لغت‌نامه دهخدا
  2. Corporate Author、総合 調理用語辞典、 244。

منابع
  • Corporate Author (2012). 総合 調理用語辞典 (به ژاپنی). 社団法人 全国調理師養成施設協会.
کتاب آشپزی ویکی‌کتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد:
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.