ساترن

ساتورن (به لاتین: ساتورنوس) از خدایان بزرگ روم بود که خدای کشاورزی و برداشت محصول به‌شمار می‌آمد، و دوران سلطنت و فرمانروایی او، توسط جمع زیادی از نویسندگان رومی، به عنوان عصر طلایی وفور و برکت و فراوانی و صلح توصیف شده‌است. در دوران قرون وسطی وی به عنوان خدای رومی رقص، کشاورزی، عدالت و اقتدار، شناخته می‌شد. ساتورن در حالیکه ابزاری به شکل داس در دست چپ خود و یک دسته گندم در دست راست خویش دارد، به تصویر کشیده شده‌است. مادر او تررا و پدرش کائلوس بود. وی در عصر کلاسیک با کرونوس، ایزد معروف یونانی، یکی شناخته شده و در نتیجه اسطوره‌شناسی مربوط به این دو تن از خدایان، به‌طور معمول با یکدیگر اختلاط حاصل کرده‌است.

ساترن
تیتان (اساطیر یونان) of Capitol, wealth, agriculture, liberation, and time
ساتورنوس، اثری از کاراواجیو، مربوط به قرن شانزدهم میلادی
نماد	Sickle, scythe
همسر/همسران	Ops
والدین	Caelus و ترا
خانواده	ژانوس، Ops
ژوپیتر، نپتون، پلوتون، یونو، سرس و وستا
برابرِ یونانی	کرونوس
جشن‌ها	The ساترنالیا

همسر ساتورن، اوپس بود که برابر رومی رئا به‌شمار می‌آمد. ساتورن همچنین در میان سایر خدایان، پدر سرس، ژوپیتر، وریتاس، پلوتو و نپتون، محسوب می‌شد. ساتورن معبدی در میدان اصلی یا فوروم رم داشت که مشتمل بر خزانه داری سلطنتی بود. ساتورن هم با سیاره زحل که ساتورن نیز خوانده می‌شود، و هم با روز شنبه یا همان Saturday، که به زبان لاتین dies Saturni، یا روز ساتورن نامیده می‌شود، همنام است.

ساتورن اغلب با کرونوس یونانی همسان شناخته شده‌است. در کتاب تئوگونیا یا همان تبارنامه خدایان که اثر هزیود است، شرحی اساطیری از نحوهٔ آفرینش جهان و به قدرت رسیدن زئوس [بعنوان خدای خدایان] ذکر شده‌است که بر اساس آن، کرونوس به عنوان فرزند اورانوس (که معادل یونانی کالئوس، خدای رومی می‌باشد)، به عنوان آسمان شناسانده شده و گایا (که معادل یونانی تررا می‌باشد)، نماد زمین معرفی شده‌است.

هسیود، از نخستین شاعران شورانگیز (راپسودی سرای) یونانی است که سروده‌های خویش را در حال دوره‌گردی می‌سرود، و احتمالاً در حدود سالهای ۷۰۰ پیش از میلاد مسیح زندگی می‌کرد. او می‌نویسد که کرونوس، ضمن اخته کردن و سرنگون ساختن پدرش، اورانوس، قدرت را قبضه نمود. با این حال، این موضوع نیز پیشگویی شده بود که یک روز پسری از پسران کرونوس وی را سرنگون خواهد ساخت و قدرت را بدست خواهد گرفت، و در نتیجه کرونوس تمامی فرزندان خود را، به محض به دنیا آمدن آنها، می‌بلعید تا از آنچه پیشگویی شده بود، جلوگیری نماید. همسر کرونوس که رئا نام داشت (و اغلب با اوپس، الهه رومی یکسان معرفی می‌شود)، ششمین فرزند خود یعنی همان زئوس را، در جزیره کرت مخفی کرد و به جای او، قطعه سنگ بزرگی را در پارچه قنداقی پیچید و به کرونوس سپرد؛ کرونوس بی‌درنگ آن را نیز بلعید. [در نتیجه زئوس زنده ماند]، زئوس بعد از آن که کرونوس و سایر تیتان‌ها را سرنگون نمود، به فرمانروای جدید و اعلای هستی و کیهان و کائنات تبدیل گردید.

در سنت‌ها و آداب و رسوم رومی، و در خاطرات باقی‌مانده از مردان عصر طلایی، در روزگاران اسطوره‌ای که ساتورن بر جهان حکم می‌راند، جشن بزرگی به نام ساتورنالیا یا جشن ساتورن یا جشن خدای زحل، در طول ماه‌های زمستان و در حوالی زمان انقلاب زمستانی برگزار می‌شد. مدت زمان برگزاری این جشن، در اصل فقط طی یک روز طولانی، و معمولاً در روز ۱۷ دسامبر بود، اما بعدها این جشن، برای زمانی حدود یک هفته به طول می‌انجامید. در طی ساتورنالیا (جشن خدای زحل)، نقش ارباب و برده، معکوس می‌شد، از محدودیت‌های اخلاقی کاسته می‌گردید، و اصول و قواعد آداب معاشرت نادیده گرفته می‌شدند. تصور می‌شود که از میان جشنواره‌های کهن، جشن ساتورنالیا و لوپرکالیا را بتوان ریشه و سرمنشاء سال کارناوال دانست.[1]