دیوار سبز

تلفیق معماری با طبیعت و گیاهان، یک ایده جدید نیست، بلکه از زمان‌های اولیه، منظرهای طبیعی و ساخته شده با بناهای شهری در هم آمیخته شدند. فضاهای سبز طراحی شده هم‌زمان با شکل‌گیری دغدغه‌های انسان در مورد معماری نیز پدیدار گشت. دیوارهای شیبدار زیگورات نانا، که ۲۱۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شد، با درختان و بوته‌ها پوشیده شده بود. باغ‌های معلق افسانه‌ای بابل، که شامل بام باغ‌های باشکوه و باغ‌های پلکانی بوده‌اند، نخستین نمونه شناخته شده از بام‌ها و دیوارهای سبز می‌باشند که بین قرون ۸ و ۱۰ قبل از میلاد ساخته شدند.[1] قدمت دیوار سبز متعلق به ۶۰۰ سال قبل از میلاد و باغ‌های متعلق به بابل بر می‌گردد. دیوار سبز توسط استنلی هارت در دانشگاه ایلینوینز اورابا شامپاین در سال‌های ۱۹۳۸–۱۳۹۱ اختراع شد. اخیراً مفهوم دیوار سبز با رشد و نمو گیاهان در آب‌های مغذی و معدنی برای تقویت نوآوری فناوری مورد استفاده بزرگ‌تر شده‌است. در سال ۲۰۱۲، بزرگترین دیوار سبز ۲۷۰۰ مترمربع را پوشش می‌داد و در مرکز قرارداد بین‌المللی Cabos Los قرار گرفته‌است.

در زمان حاضر، واژه سبز به عنوان یک موضوع جالب، در کانون توجه معماران و شهرسازان معاصر قرار گرفته‌است. اما ساختمان سبز چیست؟ در آمریکا، اداره محیط زیست ساختمان سبز را این‌گونه تعریف می‌کند:فرایندی در جهت افزایش کیفیت ساختمان که در آن، ساختمان‌ها و مکان قرارگیری آن‌ها از آب، انرژی و مصالح استفاده می‌کنند و تأثیرات منفی ساختمان را روی سلامت انسان و محیط، از طریق مکان یابی بهتر، طراحی، ساخت، اجرا و نگهداری چرخه زندگی کامل یک ساختمان کاهش می‌دهند؛ بنابراین ساختمان سبز نه تنها به محیط زیست آسیب نمی‌رساند، بلکه به گونه مثبتی در اکوسیستم مشارکت می‌نماید و حتی ممکن است به درمان اثرات ناشی از منظرهای آسیب‌رسان کمک نماید.[2]

در این سیستم گیاه بر روی سطح نما حرکت می‌کند. گیاه رونده یا پیچ در حالیکه ریشه در زمین دارد (در یک بستر خاکی) شروع به بالا رفتن از ساختمان می‌کند. اخیراً برای نمای سبز سازه‌ای حمایت‌کننده هم در نظر می‌گیرند. در این حالت استراکچر ساده‌ای که به صورت داربست به دیواره بنا متصل شده، به عنوان تکیه‌گاهی برای گیاهان خزنده و با لا رونده چون مو، پاپیتال و غیره عمل می‌کند. نماهای سبز می‌توانند به نمای ساختمان، نرده و ستون‌ها تکیه کنند یا خود به صورت ساختار مستقل احداث شوند. ساختار داربست نمای سبز می‌تواند از جنس‌های مختلفی چون چوب، فلز، شبکه توری، سیم‌های کابلی و غیره باشد.[3] بنابراین نماهای سبز به دو دسته تقسیم می‌شوند:

نماهای سبز سنتی یا نماهای سبز مستقیم (که بی واسطه به دیوار متصل می‌گردند) شامل گیاهان بالا رونده‌ای هستند که مستقیماً و بدون حائل در طول دیوار بالا می‌روند. چنین حالتی همراه است با آسیب به مصالح، جلب نظر حیوانات و هزینه‌های نگهداری بالا.

نمای سبز دو پوسته یا پوسته سبز (که با استفاده از یک سازه نگهدارنده به دیوار متصل می‌شود) با هدف ایجاد یک پوشش سبز مستقل از دیوار شکل می‌گیرد. نحوه اجرای انواع این نماها در زیر آورده شده‌است.

الف) داربست‌های مدولار:این داربست‌ها، داربست‌های فلزی بسیار سبکی از جنس استیل گالوانیزه هستند که یا بر دیوار بنا قرار گرفته‌اند یا دارای سازه مستقل خواهند بود که گیاه بالا رونده را نگاه می‌دارند. پانل‌های مشبک، به صورت مدولار در کنار هم قرار گرفته، می‌توانند سطح بزرگی را بپوشانند. به این پانل‌ها همچنین می‌توان فرم داد تا اشکال و منحنی‌های مورد نظر را ایجاد نمایند. این سیستم مدولار به دلیل سختی و صلابت پانل‌ها می‌تواند بین قسمت‌های مختلف ساختمان پل زده یا به عنوان دیواره‌های سبز مستقل به کار گرفته شوند.[3]

ب) سازه شبکه‌ای: سازه بسیار سبکی است که حائلی از شبکه‌های فولادی برای گیاهان بالارونده ایجاد نموده که این حائل به دیوار یا به سازه ساختمان متصل می‌شود. شبکه هایسیمی اغلب برای نگهداری از گیاهانی که رشدی آهسته داشته، و به پشتیبانی بیشتری نیاز دارند، کاربرد دارند. سیستم‌های شبکه توری انعطاف‌پذیر تر از سیستم کابلی بوده و قابلیت طراحی متنوع تری را دارند.[4]

ج) سیستم‌های کابلی:سیستم کابلی برای نگهداری از گیاهان رونده پر شاخ و برگ و با رشد سریع بکار می‌رود .سیستم کابلی از یک سری توپی، غالباً از جنس فولاد ضد زنگ تشکیل شده، که قابلیت عبور کابل‌ها و کشش و انقباض آن‌ها از میان یکدیگر را جهت شکل‌گیری شبکه مورد نظر فراهم کرده، تکیه و حامل گیاه مورد نظر می‌باشد. توپی‌ها به کمک پیچی که از میان سوراخ مرکزی توپی عبور می‌کنند به سطح دیوار نصب می‌شوند. نحوه قرارگیری و فاصله بین توپی‌ها در روی دیوار مطابق با طرح خاص انتخابی خواهد بود. با این حال فاصله‌های انتخابی با توجه ویژه نسبت به نوع گیاهان شکل می‌گیرد. نوع دیگری از سیستم‌های کابلی که به منظور استفاده در نماهای سبز با سطح وسیع می‌باشند، سیستم نمای کابلی_کششی است. این سیستم‌های عمودی فضای‌های سبز می‌توانند دیواره ساختمان‌هایی چون پارکینگ‌ها، ساختمان‌های داری، فضاهای عمومی یا فضاهای مسکونی بزرگ را بپوشانند.[5]

د) سیستم دیوار سبز با استفاده از نمد پلیمری (felt green wall system): تجسم طرح شامل سیستم کاشت در روشی است که گیاهان زنده بر روی یک سطح عمودی کشت می‌گردند. این سیستم شامل یک پارچه نمدی پلیمری با قابلیت زهکشی مناسب می‌باشد که به شکل مشخصی تا خورده بر روی قاب زیرساخت قرار می‌گیرد؛ به نحوی که یک یا چند گلدان یا محفظه برای کشت عمودی به صورت ردیفی با جیب رو به بالا ایجاد گردد. گیاه در غلاف اولیه قرار گرفته و در این محفظه‌ها کشت می‌گردد. این روش سیستم جدیدتر نصبت به دیگر سیستم‌های اجرای دیوار سبز است و دارای مزایای بیشتری نصبت به روش‌های گذشته می‌باشد. از مزایای این سیستم نصبت به سایر سیستم‌ها می‌توان به سبکی سازه دیوار سبز، تعویض و تغییر آسان گیاهان، تهویه مناسب ریشه گیاهان، سیستم زهکشی قوی تر، آزادی عمل در انتخاب گیاهان مختلف و.. اشاره کرد.

ه) سیستم دیوار سبز هیدروپونیک :در این روش بستر کشت بر پایه آب می‌باشد به عبارتی خاک دیگر وجود ندارد و آب کلیه مواد غذایی این دیوار زنده را تأمین می‌نماید. از ویژگی‌های این روش استفاده از تنوع بیشتر گیاهان، ضخامت کم، سبک و امکان نقش‌پذیری می‌باشد به عبارتی طرح مد نظر کشیده شده و سپس گل‌ها و گیاهان نصب می‌گردد. دیوار سبز هیروپونیک بسیار جذاب بوده و مجهز به سیستم تأسیساتی می‌باشد که به صورت هوشمند مواد غذایی را به گیاهان تزریق می‌نماید. جالب توجه است که سابقه ایجاد و استفاده از تفکرات روش هیدروپونیک به ایران باستان برمی گردد. توسعه شهرنشینی در سال های اخیر منجر به توجه بیشتر به ایجاد فضای سبز در فضاهای شهری به عنوان یک رویکرد پایدار برای بهبود اکولوژی و تغییرات آب و هوایی در محیط زیست، شده است. دیوارها و نمای سبز در ساختمان یکی از راه حل هایی است که به همراه سقف های سبز برای افزایش مساحت فضای سبز شهرها اندیشیده شده است. دیوار سبز دیواری است که یا به طور خودایستا (Free standing) است یا بخشی از یک ساختمان است که به طور کامل یا بخشی از آن از گیاه پوشیده شده است. از فواید آن می توان به استفاده مجدد از آب، بهبود کیفیت هوا و کاربرد به عنوان مانع صوتی اشاره کرد. دیوارهای سبز معمولاً به دو شکل نمای سبز (Green facade) و دیوار زنده (living walls) اجرا می شوند.دیوارهای سبز و بام های سبز به وجود آمده‌اند تا گیاهان را به طور طبیعی رشددهند. بر خلاف انواع دیگر باغها شما می توانید از تنوع گیاهی خیلی زیادی بهره مند شوید.

پوشش گیاهی مانند پیچک‌های بالا رونده یک ابزار خوب اقلیمی هستند، بخصوص زمانی که روی سطح خارجی دیوار رشد کنند که در این صورت ویژگی‌های متعددی را به همراه خواهند داشت. مشخص‌ترین فایده آن‌ها ایجاد سایه در تابستان است. پوشش انبوه گیاهی در طول تابستان به عنوان حائلی بین تابش مستقیم اشعه خورشید و پوسته خارجی دیوار عمل می‌کند؛ بنابراین درجه حرارت پوسته خارجی را کاهش داده و مقدار هدایت حرارت از خارج به داخل بنا را کم می‌کند. تنها نکته منفی ایجاد پوشش گیاهی در مجاورت دیوار خارجی در فصل تابستان در این است که چنین پوششی هوا را در لایه‌های نزدیک به سطح ساختمان حبس می‌کند و لذا قدرت بادهای محوطه جهت دور ساختن این لایه‌های هوای گرم کاهش پیدا می‌کند. اما هر بادی که دارای توان کافی جهت عبور از میان برگ‌ها را داشته باشد مسلماً چنین مشکلی را برطرف خواهد کرد و به‌علاوه برودت حاصل از بخار آب روی برگ‌ها نیز به خنکی اطراف بنا کمک خواهد کرد.[6]

دیوارهای زنده، ترکیبی از قطعات با پوشش گیاهی از پیش کاشته شده‌اند، که به صورت عمودی و توسط سیستم استراکچر سبکی، با فاصله به نمای ساختمان نصب شده، یا به صورت مستقل خود ایستا می‌باشند. از دیوارهای زنده همچنین می‌توان در فضاهای داخلی ساختمان استفاده کرد. دیوارهای زنده، بسته به کارخانه تولیدکننده آن، جنس صفحات و نوع بیرونی و یا داخلی آن، جزئیات اجرایی متفاوتی دارند. در این روش در تمام ارتفاع و در تمام سطح دیوار گیاه کاشته می‌شود که به دو روش می‌توان این عمل را انجام داد:

الف) با نصب عناصر پیش ساخته

۱- گلدان‌های پیش ساخته

۲- پانل‌های پیش ساخته:این پانل‌ها از جنس‌های متفاوتی چون، پلاستیک، پلی استایرن، پلی پروپیلن، سفال، فلز (استیل – آلومینیوم)، منسوج صنعتی (نوعی نمد) یا بتن سبک می‌باشند.[7]

ب) با کاشتن گیاهان بین دو لایه الیاف

به منظور هر چه سبک‌تر شدن سیستم دیوارهای زنده، معمولاً از سیستم‌های کاشت هیدرو پونیک و نیمه هیدروپونیک استفاده می‌شود و در اغلب موارد بستر کاشت فقط حکم نگهدارنده گیاه را داشته، مواد غذایی توسط سیستم آبیاری در دسترس گیاه قرار می‌گیرد.[8] دیوارهای سبز با سیستم گردش مجدد آب بکار می‌روند و به منظور کاهش آلودگی آب سنگین، این کار را با جذب مواد مغذی غیر حلال در آب انجام می‌دهند. این مواد مغذی باکتریهای معدنی هستند که اجزای ارگانیک میکروسکوپی آن‌ها را برای گیاهان آماده می‌کنند

دیوار زنده غیرفعال: تأثیر سیستم غیرفعال بر روی کیفیت هوای ساختمان از نظر علمی جای سوالات زیادی دارد چرا که هیچ استفاده‌ای از حرکت هوا از ریشه‌ها به درون سیستم تهویه ساختمان ندارد. بعضی از دیوارهای سبز پشت شیشه محافظت می‌شوند تا نسبت به آنچه در دیوارهای غیرفعال رخ می‌دهد، جریان هوای قابل پیش‌بینی تری داشته باشند. در دیوار غیرفعال هیچ مکانیزمی برای گردش هوا وجود ندارد. در عوض آن‌ها به صورت باز نگهداری می‌شوند تا بهبودی نسبی در گردش هوای آزاد تا آنجا که ممکن است، ایجاد کنند. جزییات مختلفی برای طراحی این دیوارها وجود دارد، که این جزییات بیشتر مربوط به چگونگی نگهداری گیاه بر روی دیوار و شکل قالب‌های نگهدارنده سیستم مربوط می‌گردد. این سیستم‌ها جدیدترین نوع دیوارهای سبز می‌باشند. در این سیستم از هوای تولید شده توسط گیاهان در سیستم تهویه هوای ساختمان استفاده می‌شود. این دیوارها بر مبنای علم تصفیه هوای بیولوژیکی با واسطه گیاهی بر مبنای تحقیقاتی که در بیمارستان واترلو کشور کانادا انجام شده‌است، پایه‌ریزی شده‌است. دیوارهای سبز با فیلتر بیولوژیکی، ظرفیت تصفیه هوا را افزایش می‌دهند. پوشش‌های طبیعی موتورهای تصفیه‌کننده و پاک‌کننده هستند و سیستم تهویه هوا با مکش از ریشه سیستم عمل می‌کند.[9]

دیوار زنده فعال :این نوع دیوار با تلفیق و ادغام در تأسیسات گرمایش /سرمایش و تهویه ساختمان به گونه‌ای طراحی شده‌است تا هوای فضاهای داخلی را تصفیه نموده و به صورت تنظیم‌کننده حرارتی عمل کند. دیوارهای سبز با فیلتر بیولوژیکی، ظرفیت تصفیه هوا را افزایش می‌دهند. پوششهای طبیعی موتورهای تصفیه‌کننده و پاک‌کننده هستند؛ و سیستم تهویه هوا با مکش از ریشه سیستم عمل می‌کند.

استراتژی مؤثر گسترش فضای سبز شهری: به علت قیمت بالای زمین در شهرهای بزرگ، گسترش فضای سبز در سطح افقی بسیار پرهزینه است بنابراین می‌بایست استراتژی و راهبرد اصلی شهرداری‌ها، «گسترش فضای سبز در سطح عمودی» باشد.

یکی از فواید دیوارهای سبز بهبود راندمان انرژی می‌باشد. این نوع دیوار ظرفیت عایق حرارتی را با تنظیم دمای بیرونی، بالا می‌برد. مقداری صرفه جویی‌ها بستگی به فاکتورهای گوناگونی مانند اقلیم، فاصله تا جوانب ساختمان، نوع پوشش گیاهی دارد. این مسئله هم سرمایش و هم گرمایش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به این صورت که:

• یک توده هوایی را میان انبوه گیاهان به تله می‌اندازد.

• انتقال حرارت را از میان ضخامت توده گیاهان، محدود می‌سازد.

• دمای محیط را از طریق ایجاد سایه و پروسه آزادسازی رطوبت از سطح برگ‌ها کاهش می‌دهد.

• می‌تواند سپری در برابر باد در ماه‌های سرد زمستان ایجاد کند.

• کاربردهای داخلی می‌تواند انرژی لازم برای گرمایش و سرمایش هوای خارجی را برای استفاده داخلی کاهش دهد.

فایده دیگر استفاده از این نوع دیوار حفاظت از سازه‌های ساختمان می‌باشد. چرا که ساختمان‌ها در معرض المان‌های آب و هوایی می‌باشند و در طول زمان، بعضی مواد ارگانیک ساختمانی ممکن است شروع به خراب شدن کند که در اثر انقباض و انبساط‌های متوالی در اثر سیکل انجماد و اشعه UV ایجاد می‌شود. فواید این نوع دیوار در مواجهه ساختمان با این عوامل مخرب موارد زیر می‌باشد:

• از جدار خارجی ساختمان در برابر UV، عناصر و نوسانات دما که باعث خوردگی و خرابی می‌شود محافظت کند.

• ممکن است با افزایش فشار هوا، به درزبندی اطراف در و پنجره‌ها کمک نماید.

از آنجا که دیوارهای سبز فقط مختص فضاهای خارجی نیستند و با کمک جزئیات اجرایی مناسب می‌توانند در فضاهای داخلی بنا نیز استفاده شوند قادرند به بهبود کیفیت هوای داخلی نیز بپردازند. به این منظور برای پروژه‌های داخلی، دیوارهای سبز قادر به فیلترکردن ذرات معلق وارد شده به ساختمان از طریق سیستم‌های تهویه سنتی می‌باشد. فیلتراسیون از طریق گیاهان انجام می‌گیرد و در صورت فیلتراسیون زنده، از راه میکرو ارگانیسم‌ها صورت می‌گیرد. به این منظور این نوع دیوارها فواید زیر را در بردارند:

• آلودگی‌ها و ذرات معلق را گیر می‌اندازد.

• گازهای مهلک و VOC را از فرشها، مبلمان و سایر وسایل جذب می‌کند.

تأثیر نور آفتاب در مناطق شهری با توجه به بافت شکل‌گیری شهرها بلا انکار است. دما در مناطق شهری به دلیل جایگزین کردن پوشش گیاهی طبیعی با کف سازی، ساختمان‌ها و سایر سازه‌هایی که برای امکان جمعیت در حال رشد لازم است، افزایش می‌یابد. در این پدیده که به اثر جزیره گرمایی شهرت دارد نور خورشید به گرما تبدیل می‌شود؛ لذا به کمک استفاده از گیاهان در محیط‌های شهری، ساختمان‌ها و محیط اطرافشان را خنک می‌کنند و سایه ایجاد می‌کنند، گرمای انعکاسی را کاهش می‌دهند و رطوبت تولید می‌کنند. فواید گیاهان در این خصوص موارد زیر می‌باشد:

• پروسه خنک شدن طبیعی را ارتقاء می‌دهد.

• دمای محیط را در مناطق شهری کاهش می‌دهد.

• جریان عمودی هوا را می‌شکند و سپس در حالی که حرکت هوا کند می‌شود آن را خنک می‌کند.

• بر سطوح و مردم سایه می‌گسترد.

افزایش دما درمحیط‌های مدرن شهری همراه با تعداد رو به ازدیاد خودروها، تهویه‌ها و آلودگی‌های صنعتی، به افزایش مقدار اکسیدهای نیتروژن، اکسیدهای گوگرد، ترکیبات ارگانیک فرار (VOC)، مونواکسید کربن ذرات ریز می‌انجامد. فواید استفاده از گیاهان در بهبود کیفیت هوای خارجی ساختمان‌ها به این صورت است که:

• آلودگی‌های موجود در هواو ذرات معلق جو را روی سطح برگ‌ها گیر می‌اندازد.

• گازهای مهلک و ذرات ریز را فیلتر می‌کند.

علاقه انسان به زیبایی از دیرباز مورد توجه بوده‌است. استفاده از این نوع دیوارها تنوع زیبایی‌شناسی در یک محیط که مردم در آن فعالیت‌های روز مره خود را انجام می‌دهند فراهم می‌کند. مطالعات بی‌شماری، حضور گیاهان را به سلامت بشر و شادابی روحی آنان، مربوط می‌داند. به این منظور دیوارهای سبز با ایجاد تنوع در محیط‌های خارجی:

• علایق بصری ایجاد می‌کند.

• اجزای نا زیبا را پنهان می‌کند.

• المان‌های سازه‌ای ایستاده جالبی می‌سازد.[10]

فواید زیبایی شناسانه:

بازسازی و تجدید حیات شهرهای ما باید شامل معماری بیرونی سازگاری باشد که تمایلات جوامع مختلف را برآورده نماید. کمتر کسی است که نیاز به ارتباط مناطق شهری را با زیبایی طبیعی و بهره‌گیری از بام‌ها و دیوارهای جاندار و سبز، انکار نماید.

آرامش بصری: با اضافه نمودن این تکنولوژی‌های سبز به فضاهای شهری، امکان ایجاد جوامع شهری طبیعی و بومی پایدار قوی و چشم‌انداز و در عین حال آرامش بخش به وجود آمده‌است.

ترکیب با محیط طبیعی اطراف: این عناصر طراحی پایدار، زمینه ترکیب ساختمان‌های شهری را با محیط طبیعی اطراف آن‌ها با بهره‌گیری از گونه‌های گیاهی گوناگون فراهم نماید.

تنوع در طراحی: بام‌ها و دیوارهای سبز می‌توانند در فرم‌های مختلفی طراحی شوند و روی سقف‌ها و دیوارهای صاف و شیبدار استفاده شوند. گروهی از معماران منظر از گیاهان کوتاه و همراه با گل‌های رنگارنگ استفاده می‌کنند و عده‌ای دیگر، استفاده از گیاهان وحشی را برای این بام‌ها و دیوارها ترجیح می‌دهند.[11]

مزایای دیوار سبز فقط به زیبایی آن ختم نمی‌شود همچنین وجودشان باعث حفاظت از ساختمان در برابر نور خورشید، باران و برف و نوسانات حرارتی می‌گردد از دیگر مزایای دیوار سبز، توانایی مجدد استفاده از آب است. گیاهان با شکستن ترکیبات و مواد مغذی در آب آلوده، به صورت مجدد از آن استفاده می‌کنند؛ دیوارهای سبز دامنه وسیعی از فواید زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی را نیز در بر می‌گیرند.

پوشاندن نمای ساختمان با پوشش گیاهی، از نظر ابعاد زیست‌محیطی در کاهش آلودگی هوا و آلاینده‌ها، کاهش گازهای گلخانه‌ای، کاهش دمای محیط پیرامون و تعدیل پدیدهٔ جزیرهٔ گرمایی شهری، کاهش آلودگی صوتی، کاهش مصرف انرژی و در یک کلام بهبود کیفیت محیط زیست نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. دیوار سبز همچنین با ایجاد زیست گاه برای گونه‌های گیاهی و جذب گونه‌های جاندار و پرندگان از نظر اکولوژی و حفظ تنوع زیستی دارای اهمیت می‌باشد.

از دیدگاه اقتصادی نیز دیوارهای سبز با افزایش سطح فضای سبز، حفاظت از سازه بنا و نیز بعد زیباسازی محیط به ارزش بنا می‌افزاید. دیوار سبز همچنین، با ایجاد عایق حرارتی موجب ذخیره انرژی گرمایش و سرمایش در زمستان و تابستان و در نهایت کاهش هزینه‌های در ارتباط با مصرف انرژی می‌شود. سیستم آبیاری قطره‌ای دیوارهای سبز و چرخش آب درسیستم، منجر به ایجاد فضای سبز با حداقل مصرف در آب است. این دیوار همانند عایقی ست که به تنظیم درجه حرارت داخلی ساختمان کمک می‌کند. مشاهده شده‌است که سطح خارجی دیواری که متصل به دیوار سبز است، ۱۰ درجه خنک تر از یک دیوار در معرض هوای آزاد است با افزایش هزینه‌ها و کمبود انرژی، این ویژگی دیوار سبز سبب کاهش مصرف انرژی در سرمایش یا گرمایش انرژی می‌شود. این سازه‌ها توانایی ای را دارند که صورتحساب برق شما را تا ۲۰٪ کاهش دهند.

از نظر بعد اجتماعی دیوارهای سبز با ادغام طبیعت و ساختمان، و زیباسازی محیط زندگی شهروندان، موجب ایجاد و ارتقاء نشاط شده، به سلامت جسمی وروانی شهروندان کمک شایانی می‌کنند. زیباسازی منظر شهری و بهبود مناظر اطراف ساختمان می‌تواند به عنوان دیگر مزایای اجتماعی این فناوری نومد نظر قرار گیرد. ایجاد فرصت‌های جدید شغلی در ارتباط با این فناوری نوین از دیگر مزایای اجتماعی دیوارهای سبز محسوب می‌شود. اخیراً زراعت شهری و کشت سبزیجات وصیفی جات در قسمت‌هایی از دیوار سبز که در دسترس است باب شده که خود زراعت شهری مزایای اجتماعی و اقتصادی فراوانی برای شهروندان را در پی دارد. همچنین توانایی جذب سر و صدا و کاهش آلودگی صوتی در داخل ساختمان دارا می‌باشند.[12]

این که در دیوار سبز چه نوع گیاهانی بکاریم که دوام مناسب را داشته باشد، از اصلی ترین نکات این کار است. گیاهان انتخابی باید در برابر تابش مستقیم آفتاب، سرما، گرما و بارندگی دارای شرایط ایده‌آل و مقاوم باشند. به علاوه ی این که زیبایی مد نظر را برای دیوار سبز به ارمغان آورند. بنابراین نکات زیر را بخاطر بسپارید:

عواملی مانند رطوبت محیط، کیفیت آب، میزان آب دریافتی، شدت نور، شدت باد، ارتفاع خاک و عواملی از این قبیل در انتخاب گیاهان برای دیوار سبز تاثیر بسزایی دارند. هم چنین توجه به تنوع رنگ و فرم و غنای بویایی می تواند بر روی روحیه ی افراد بازدید کننده تاثیر بسیار خوبی بگذارد. انتخاب دسته ی گیاهان همیشه سبز را هرگز فراموش نکنید. با در نظر گرفتن این که اقلیم در این مورد نقش مهمی دارد. چرا که در اقلیم های سرد و خشک استفاده از این گیاهان اشتباه بوده و توصیه نمی‌شود. زیرا از نفوذ نور خورشید در بین برگها تا حدی جلوگیری می نماید.

دیوارهای سبز به عنوان حایل در ساختمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد: وظایف حایل‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

• جداسازی فضاهای داخلی و فضاهای خارجی
• ممانعت از انتقال حرارت بین فضاها
• ممانعت از انتقال صدا بین فضاها
• مقاومت در برابر ضربه
• مقاومت در برابر فشار
• مقاومت در برابر کشش
• قابلیت چسبندگی انواع مختلف اندودها (مالشی یا پاشش مانند گچ، سیمان و ...)
• قابلیت نصب انواع پوشش‌ها مانند کاشی، سنگ، دیوارکوب و ...
• قابلیت نصب در و پنجره

دیوارهای سبز غالباً از قطعات پیمانه‌ای که نگهدارنده ماده رشد هستند ساخته شده‌اند و می‌توان آن‌ها را بنا بر نوع پوشش رشد بکار رفته طبقه‌بندی کرد: پوشش نرم، پوشش حصیر شکل و پوشش ساختاری

• ساخت دیوار سبز در خانه
• ویکی‌پدیا انگلیسی