دویچ

دویچ یا به گویش محلی دویوج (Duyüc) ، روستایی است که در استان آذربایجان شرقی ، دهستان کاغذکنان مرکزی بخش کاغذکنان شهرستان میانه واقع شده‌است. این روستا دارای طبیعت دشتی و دره ای و بسیار سرسبز است، بخش دره ای این جزو مناطق محافظت شده حیوانات وحشی نظیر آهو ، کل و بز ، سیاه گوش ، گربه وحشی ، پلنگ ایرانی ، خرس و... است.

دویچ دویچ
village
دویچ
مختصات: ۳۷°۱۸′۱۹″ شمالی ۴۸°۱۱′۵۵″ شرقی مختصات: ۳۷°۱۸′۱۹″ شمالی ۴۸°۱۱′۵۵″ شرقی
کشور	ایران
استان‌های ایران	استان آذربایجان شرقی
شهرستان‌های ایران	شهرستان میانه
بخش (تقسیمات کشوری)	بخش کاغذکنان
تقسیمات کشوری در ایران	دهستان کاغذکنان مرکزی
جمعیت  (۲۰۰۶)
• کل	این روستا جمعیت ثابت در طول سال ندارد و ییلاقی است
منطقه زمانی	یوتی‌سی +۳:۳۰ (ساعت رسمی ایران)
• تابستان (ساعت تابستانی)	یوتی‌سی +۴:۳۰ (ساعت رسمی ایران)

این روستا یکی از دور افتاده ترین روستا های شهرستان میانه است و به همین دلیل طبیعت دست نخورده و زیبایی دارد. در شمال غربی این روستا رَزَکی (Rəzəki)، در جنوب شرقی این روستا هردول (Hərdul)، در جنوب این روستا میلاندار تپه سی (milandar təpəsi) و در شرق این روستا گوءی دره (Göu dərə) واقع شده است. از معروفترین جاذبه های طبیعی و گردشگری این روستا می‌توان آبشار دویوج "اون توکولن" (un tökülən) را نام برد.

دویوج خاک حاصل خیزی دارد و میوه‌های دویوج بسیار شیرین و خوشمزه هستند و علاوه بر میوه‌های کاشته شده، میوه‌های وحشی بسیاری نظیر تمشک، میوه‌ی گل نسترن، زالزالک و... نیز در این روستا وجود دارد.

فضا های دیدنی بسیاری نظیر پیشیک قَبری (Pişik qəbri)، باخاجاخ (Baxacax) و... در دویوج واقع شده است.

بخش بزرگی از این روستا را دره ها تشکیل می دهند، از این دره های زیبا میتوان به آغ دَرَه (Aq dərə)، دال دَرَه (Dal dərə)، حسن دَرَه (Həsən dərə) و... اشاره کرد.

این روستا چشمه های فراوانی هم دارد، مانند نوءرو بولاغ (Nourı bılağ)، کورد بولاغ (Kurd bılağ)، نَفتَه خانا (Nəftə xana) و...

این روستا آب و هوای سرد دارد به طوری که هوای این روستا در تابستان جنگ است و زمستانش به شدت برفی و یخبندان است. در زمستان این روستا غیرقابل سکونت است و راهی که به این روستا می‌رسد، صعب‌العبور می‌شود. روستا جزو مناطق ییلاقی محسوب میشود به همین خاطر این روستا جمعیت ثابتی ندارد، بیشتر اهالی این روستا هم‌اکنون در تهران زندگی می‌کنند و در فصل گرما و برای فرار از گرمای تهران و تفریح به دویوج می‌روند.

نام این روستا (دویوج) به معنی جنگجو است. که در اصل نام این روستا دُوءیوش (Döuş) بوده که به مرور زمان به دویوج تغییر نام داده است.