ختس

خِتْسْ (در عبری: טיל חץ به معنای: پیکان)، نوعی سامانه دفاع ضدبالستیک است که از سال ۱۹۸۶ به‌طور مشترک توسط اسرائیل و آمریکا تولید می‌شود و توانایی بالاتری برای رهگیری موشک‌های بالیستیک نسبت به سیستم مشابه آمریکایی ام‌آی‌ام-۱۰۴ پاتریوت دارد. این موشک تنها مورد استفاده نیروهای دفاعی اسرائیل است و یکی از اهداف آن دفاع از خاک اسرائیل در مقابل موشک‌های بالستیک ایران همچون موشک‌های شهاب[1][2][3] ایران است.

ختس
Arrow 2 launch on July 29, 2004, at the پایگاه هوایی پوینت موگو Missile Test Center, during AST USFT#1.
نوع	موشک ضدبالیستیک
اولین سازنده	Israel
تاریخچۀ خدمت‌رسانی
در خدمت	۲۰۰۰-اکنون
مورد استفاده	Israel
جنگ‌ها	March 2017 Israel–Syria incident
تاریخچۀ محصول
طراح	صنایع هوافضای اسرائیل
طراحی‌شده	۱۹۹۴-اکنون
تولیدکننده	صنایع هوافضای اسرائیل، بوئینگ
قیمت واحد	US$3 میلیون (as of 2003)
تولیدشده	۲۰۰۰-اکنون
مشخصات
جرم	۱٬۳۰۰ کیلوگرم (۲٬۹۰۰ پوند) – "missile itself" ۲٬۸۰۰ کیلوگرم (۶٬۲۰۰ پوند) – officially ۳٬۵۰۰ کیلوگرم (۷٬۷۰۰ پوند) – sealed canister
طول	۶٫۸ متر (۲۲ فوت) – ۷ متر (۲۳ فوت) ۳٫۴۵ متر (۱۱٫۳ فوت) – booster section ۰٫۷۵ متر (۲٫۵ فوت) – sustainer section ۲٫۷۵ متر (۹٫۰ فوت) – kill vehicle section
ضخامت	By stage: ۸۰۰ میلیمتر (۳۱ اینچ) – 1st stage ۵۰۰ میلیمتر (۲۰ اینچ) – 2nd stage
Warhead	Directed high explosive fragmentation
Warhead weight	۱۵۰ کیلوگرم (۳۳۰ پوند)
Detonation mechanism	Proximity fuze
موتور	Two-stage
طول بال	۸۲۰ میلیمتر (۳۲ اینچ)
نیروی محرک	Solid propellant
برد عملیاتی	۹۰ کیلومتر (۵۶ مایل) – ۱۵۰ کیلومتر (۹۳ مایل)
سقف پروازی	Exo-atmospheric.
Maximum speed	Arrow 2: عدد ماخ 9, means ۲٫۵ کیلومتر بر ثانیه (۱٫۶ مایل بر ثانیه)
سیستم هدایتی	Dual mode: آشیانه‌یابی فروسرخ و active radar seeker
سیستم کنترل	جهت‌دهی رانش and four aerodynamic control moving باله (حرکت)s
دقت	Within ۴ متر (۱۳ فوت) of the target
سکوی پرتاب	Six canisters per trailer-mounted erector–launcher

نموداری از مراحل رهگیری سیستم پیکان

گسترهٔ تحت پوشش دو واحد آتشبار سیستم پیکان

طراحی و تولید این موشک به عهده صنایع هوافضای اسرائیل و شرکت هوانوردی بوئینگ و نظارت بر آن توسط وزارت دفاع اسرائیل و آژانس دفاع موشکی ایالات متحده صورت می‌گیرد.

سیستم دفاع هوایی پیکان از موشک‌های مافوق صوت رهگیر ضدموشک پیکان، رادار هشدار سریع صنوبر سبز Elta EL/M-2080، مرکز فرماندهی، مراقبت، ارتباط و اطلاعات لیموی طلایی و مرکز کنترل شلیک فندق قهوه‌ای تشکیل می‌شود و قابلیت حمل‌ونقل را دارد.

برد عملیاتی موشک‌های سامانهٔ پیکان ۳ تا ۱۵۰ کیلومتر، سقف پروازشان ۱۰۰ کیلومتر و سرعتشان ۹ ماخ (۲۵۰۰ متر بر ثانیه) است.[4]

در سال ۲۰۰۵ موشک ختس-۲ علیه موشک بالیستیک مشابه شهاب-۳ با موفقیت آزمایش شد. نتیجه آزمایش نشان داد که این موشک قادر به رهگیری موشک‌های مجهز به کلاهک‌های جداشونده و دام‌های تعبیه‌شده برای فریب سیستم‌های دفاع موشکی است. فرمانده نیروی دفاع موشکی اسرائیل معتقد است که حتی در صورت مجهز بودن موشک دشمن به کلاهک هسته‌ای یا سلاح‌های غیرمتعارف دیگر از آن‌جا که انفجار در ارتفاع بسیار بالا انجام می‌شود مواد منفجره موشک منهدم و پراکنده شده و تلفاتی به جا نخواهد گذاشت. در درگیری احتمالی با موشک‌های بالیستیک ایران از ختس به عنوان سلاح ردیف اول استفاده شده و پدافند آمریکایی پاتریوت که در جنگ خلیج فارس ۱۹۹۱ علیه موشک‌های اسکاد عراق استفاده شدند به عنوان سیستم دفاع موشکی پشتیبان و یدک فعالیت خواهند کرد.[2]

۳۰٪ از هزینه تولید ضدموشک ختس، توسط ایالات متحده آمریکا تأمین شده و بنابراین فروش آن به دیگر کشورها، مستلزم دریافت اجازه از دولت واشینگتن نیز است.

در سفری که رئیس‌جمهور اسرائیل در ماه نوامبر ۲۰۰۷ میلادی به ترکیه داشت، برخی منابع اعلام کردند که ترکیه قصد خرید موشک‌های ضدموشک بالستیک ختس و ماهواره جاسوسی اوفک (افق) از اسرائیل را دارد.[5]