ختس

خِتْسْ (در عبری: טיל חץ به معنای: پیکان)، نوعی سامانه دفاع ضدبالستیک است که از سال ۱۹۸۶ به‌طور مشترک توسط اسرائیل و آمریکا تولید می‌شود و توانایی بالاتری برای رهگیری موشک‌های بالیستیک نسبت به سیستم مشابه آمریکایی ام‌آی‌ام-۱۰۴ پاتریوت دارد. این موشک تنها مورد استفاده نیروهای دفاعی اسرائیل است و یکی از اهداف آن دفاع از خاک اسرائیل در مقابل موشک‌های بالستیک ایران همچون موشک‌های شهاب[1][2][3] ایران است.

ختس
Arrow 2 launch on July 29, 2004, at the پایگاه هوایی پوینت موگو Missile Test Center, during AST USFT#1.
نوعموشک ضدبالیستیک
اولین سازندهIsrael
تاریخچۀ خدمت‌رسانی
در خدمت۲۰۰۰-اکنون
مورد استفادهIsrael
جنگ‌هاMarch 2017 Israel–Syria incident
تاریخچۀ محصول
طراحصنایع هوافضای اسرائیل
طراحی‌شده۱۹۹۴-اکنون
تولیدکنندهصنایع هوافضای اسرائیل، بوئینگ
قیمت واحدUS$3 میلیون (as of 2003)
تولیدشده۲۰۰۰-اکنون
مشخصات
جرم
  • ۱٬۳۰۰ کیلوگرم (۲٬۹۰۰ پوند) – "missile itself"
  • ۲٬۸۰۰ کیلوگرم (۶٬۲۰۰ پوند) – officially
  • ۳٬۵۰۰ کیلوگرم (۷٬۷۰۰ پوند) – sealed canister
طول۶٫۸ متر (۲۲ فوت) – ۷ متر (۲۳ فوت)
  • ۳٫۴۵ متر (۱۱٫۳ فوت) – booster section
  • ۰٫۷۵ متر (۲٫۵ فوت) – sustainer section
  • ۲٫۷۵ متر (۹٫۰ فوت) – kill vehicle section
ضخامتBy stage:
  • ۸۰۰ میلیمتر (۳۱ اینچ) – 1st stage
  • ۵۰۰ میلیمتر (۲۰ اینچ) – 2nd stage
WarheadDirected high explosive fragmentation
Warhead weight۱۵۰ کیلوگرم (۳۳۰ پوند)
Detonation
mechanism
Proximity fuze

موتورTwo-stage
طول بال۸۲۰ میلیمتر (۳۲ اینچ)
نیروی محرکSolid propellant
برد
عملیاتی
۹۰ کیلومتر (۵۶ مایل) – ۱۵۰ کیلومتر (۹۳ مایل)
سقف پروازیExo-atmospheric.
Maximum speed Arrow 2: عدد ماخ 9, means ۲٫۵ کیلومتر بر ثانیه (۱٫۶ مایل بر ثانیه)
سیستم
هدایتی
Dual mode: آشیانه‌یابی فروسرخ و active radar seeker
سیستم
کنترل
جهت‌دهی رانش and four aerodynamic control moving باله (حرکت)s
دقتWithin ۴ متر (۱۳ فوت) of the target
سکوی
پرتاب
Six canisters per trailer-mounted erector–launcher
نموداری از مراحل رهگیری سیستم پیکان
گسترهٔ تحت پوشش دو واحد آتشبار سیستم پیکان

طراحی و تولید این موشک به عهده صنایع هوافضای اسرائیل و شرکت هوانوردی بوئینگ و نظارت بر آن توسط وزارت دفاع اسرائیل و آژانس دفاع موشکی ایالات متحده صورت می‌گیرد.

سیستم دفاع هوایی پیکان از موشک‌های مافوق صوت رهگیر ضدموشک پیکان، رادار هشدار سریع صنوبر سبز Elta EL/M-2080، مرکز فرماندهی، مراقبت، ارتباط و اطلاعات لیموی طلایی و مرکز کنترل شلیک فندق قهوه‌ای تشکیل می‌شود و قابلیت حمل‌ونقل را دارد.

برد عملیاتی موشک‌های سامانهٔ پیکان ۳ تا ۱۵۰ کیلومتر، سقف پروازشان ۱۰۰ کیلومتر و سرعتشان ۹ ماخ (۲۵۰۰ متر بر ثانیه) است.[4]

در سال ۲۰۰۵ موشک ختس-۲ علیه موشک بالیستیک مشابه شهاب-۳ با موفقیت آزمایش شد. نتیجه آزمایش نشان داد که این موشک قادر به رهگیری موشک‌های مجهز به کلاهک‌های جداشونده و دام‌های تعبیه‌شده برای فریب سیستم‌های دفاع موشکی است. فرمانده نیروی دفاع موشکی اسرائیل معتقد است که حتی در صورت مجهز بودن موشک دشمن به کلاهک هسته‌ای یا سلاح‌های غیرمتعارف دیگر از آن‌جا که انفجار در ارتفاع بسیار بالا انجام می‌شود مواد منفجره موشک منهدم و پراکنده شده و تلفاتی به جا نخواهد گذاشت. در درگیری احتمالی با موشک‌های بالیستیک ایران از ختس به عنوان سلاح ردیف اول استفاده شده و پدافند آمریکایی پاتریوت که در جنگ خلیج فارس ۱۹۹۱ علیه موشک‌های اسکاد عراق استفاده شدند به عنوان سیستم دفاع موشکی پشتیبان و یدک فعالیت خواهند کرد.[2]

۳۰٪ از هزینه تولید ضدموشک ختس، توسط ایالات متحده آمریکا تأمین شده و بنابراین فروش آن به دیگر کشورها، مستلزم دریافت اجازه از دولت واشینگتن نیز است.

در سفری که رئیس‌جمهور اسرائیل در ماه نوامبر ۲۰۰۷ میلادی به ترکیه داشت، برخی منابع اعلام کردند که ترکیه قصد خرید موشک‌های ضدموشک بالستیک ختس و ماهواره جاسوسی اوفک (افق) از اسرائیل را دارد.[5]

جستارهای وابسته

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ختس موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.