جمهوری فدرال آمریکای مرکزی

جمهوری فدرال آمریکای مرکزی (زبان اسپانیایی República Federal de Centroamérica)، همچنین در اولین سال تأسیس با نام ایالات متحده آمریکای مرکزی، یک کشور مستقل در آمریکای مرکزی بود، که شامل سرزمین‌های سابق از فرمانداری کل گواتمالا اسپانیای نو می‌شد. این کشور از سپتامبر ۱۸۲۱ تا ۱۸۴۱ وجود داشته است، و یک کشور دموکراتیک و جمهوری بود. همچنین گاهی اوقات به اشتباه به زبان انگلیسی به عنوان ایالات متحده آمریکا مرکزی نامیده می‌شود.

جمهوری فدرال آمریکای مرکزی آمریکای مرکزی
۱۸۲۳–۱۸۳۹
پرچم نشان ملی
سرود: La Granadera "The Song of the Grenadier"
پایتخت	گواتمالاسیتی (۱۸۲۱–۱۸۳۴) سان سالوادور (۱۸۳۴–۱۸۳۸)
حکومت	جمهوری انقلاب
تاریخ
• استقلال از امپراتوری اسپانیا	۱۵ سپتامبر ۱۸۲۱
• استقلال از اولین امپراطوری مکزیک	۱ ژوئیه ۱۸۲۳
• فروپاشی	۱۸۳۹
واحد پول	ریل جمهوری آمریکای مرکزی
پیشین پسین اولین امپراتوری مکزیک Costa Rica El Salvador Guatemala Honduras Nicaragua Los Altos Mosquito Coast
امروز بخشی از	کاستاریکا  السالوادور  گواتمالا  هندوراس  مکزیک  نیکاراگوئه

سکه ۴ رئال (۱۸۳۵). ضرب در سان خوزه، ضرابخانه کاستاریکا (۶۹۷ ضرب شد).[1]

پس از فروپاشی قدرت استعمار اسپانیا، فرمانداری کل پیشین در گواتمالای امروزی به عنوان بخشی از امپراتوری اول مکزیک دست‌نخورده باقی ماند. با استقلال این بخش، جمهوری فدرال آمریکای مرکزی یک واحد سیاسی مستقل شناخته شد که حکومتی دموکراتیک داشت و پایتخت آن گواتمالاسیتی بود.

این اتحادیه شامل ۶ کشور امروزی گواتمالا (که شامل کشور سابق لس‌آلتوس هم بود)، السالوادور، هندوراس، نیکاراگوئه، کاستاریکا، و سوکونوسکو (بخشی از ایالات امروزی چیاپاس در مکزیک) می‌شد. جمهوری فدرال آمریکای مرکزی از ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۸ دوام یافت ولی پس از آن به خاطر بروز جنگ داخلی از هم پاشید و پس از مدتی کشورهای کوچکتر امروزی هر کدام اعلام استقلال کردند.

بر سر بلیز نیز بین امپراتوری اسپانیا و امپراتوری بریتانیا مناقشه بود ولی این کشور نیز بعدها در سال ۱۹۸۱ به استقلال رسید.