جغرافیای طبیعی

جغرافیای طبیعی یا زمین‌نگاری فیزیکی که همچنین به چهرنگاری[1] یا ژئوسیستم نیز شناخته می‌شود، مطالعهٔ جغرافیایی از چهره‌های طبیعی سیارهٔ زمین است. این رشته از جغرافیا به تجزیه و تحلیل و سنجش پراکندگی اشکال زمین، آب‌وهوا، خاک‌ها، گیاهان، جانوران و دیگر پدیده‌های طبیعی می‌پردازد.[2] جغرافیای طبیعی روی جغرافیا از نگاه علوم زمین تمرکز دارد و با هدف درک فیزیکی بهتر، در داخل بدنهٔ جغرافیای فیزیکی، زمین اغلب به چند سپهر یا محیط‌هایی تقسیم می‌شوند. این سپهرها با اصلی بودن هواسپهر عبارت‌اند از: سنگ‌سپهر، آب‌سپهر، هواسپهر، زمین‌سپهر و زیست‌سپهر (الگوهای جهانی گیاگان و زیاگان) است.

«چهرنگاری» و «فیزیوگرافی» به اینجا تغییر مسیر دارند. برای زمین‌شناسی چهرنگاشتی یا فیزیوگرافیکی، زمین‌ریخت‌شناسی را ببینید.
این نگاره با رنگ واقعی از سطح و جو زمین است. تصویر ناسا، مرکز پروازهای فضایی گودارد. NASA image.

شاخه‌های اصلی

جغرافیای طبیعی می‌تواند به دسته‌بندی کلی زیر تقسیم گردد:

زمین‌ریخت‌شناسیجغرافیای کرانه (ساحل)اقلیم‌شناسی و پارین‌اقلیم‌شناسیزیست‌زمین‌نگاری
زمین‌سنجیجغرافیای زیست‌محیطی و مدیریت زیست‌محیطییخزارشناسیآب‌شناسی و آب‌نگاری
بوم‌شناسی منظراقیانوس‌نگاریخاک‌شناسیپارین‌زمین‌نگاری
دانش دوران چهارم

در جغرافیای طبیعی دانش‌آموزان و به‌ویژه دانش‌جویان، درک عمیقی از فرآیندهایی که سیاره ما را شکل می‌دهند و این که چگونه بر زندگی و جوامع انسانی تأثیر می‌گذارند، توسعه خواهند داد.[3]

پانویس
  1. «زمین‌شناسی چهرنگاشتی» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «زمین‌شناسی فیزیوگرافیکی» (physiographic geology) مترادفِ: «زمین‌‌ریخت‌شناسی ۲» هم‌ارزِ «ژئومورفولوژی» (2 geomorphology)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ زمین‌شناسی چهرنگاشتی)
  2. کتاب علم جغرافیا قسمت مقدمه پاراگراف دوم
  3. "Physical Geography". Newcastle University. 2020.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.