جدول علائم ریاضی به ترتیب تاریخ اختراع

جدول زیر بسیاری از علائم متداول در ریاضیات را به ترتیب تاریخ اختراع یا تاریخ استفاده نشان داده‌است.

علامت‌های ریاضی
علامت
نام تاریخ اولین استفاده اولین نویسنده‌ای که علامت را استفاده کرده‌است.
+
جوامع ۱۳۶۰ (میلادی) نیکل اورسم
تفریق ۱۴۸۹ (میلادی) (اولین ظهور این علائم در چاپ) ژوهان ویدمن
ریشهٔ دوم ۱۵۲۵ (میلادی) (بدون سرکش روی رادیکال) کریستف رودلف
(…)
پرانتز (برای گروهبندی اولویت دار) ۱۵۴۴ (میلادی) (در یادداشتهای دستنویس) میشائل اشتیفل
۱۵۵۶ (میلادی) نیکولو تارتالیا
=
مساوی ۱۵۵۷ (میلادی) رابرت ریکورد
×
ضرب ۱۶۱۸ (میلادی) ویلیام اوترد
±
علامت مثبت-منفی ۱۶۲۸ (میلادی)
تناسب
n
رادیکال (برای ریشهٔ nام) ۱۶۲۹ (میلادی) آلبر ژیرار
<
>
بزرگتر و کوچکتر ۱۶۳۱ (میلادی) توماس هریوت
xy
توان ۱۶۳۶ (میلادی) (استفاده از اعداد رومی به عنوان توان) جیمز هیوم
۱۶۳۷ (میلادی) (به شکل فعلی) رنه دکارت
√ ̅
رادیکال (برای ریشهٔ دوم) ۱۶۳۷ (میلادی) (با سرکش بالای رادیکال) رنه دکارت
%
درصد ۱۶۵۰ (میلادی) نامعلوم
÷
تقسیم ۱۶۵۹ (میلادی) یوهان رآن
بی نهایت ۱۶۵۵ (میلادی) جان والیس


بزرگتر مساوی و کوچکتر مساوی ۱۶۷۰ (میلادی) (با خط افقی روی علامت نامساوی)
۱۷۳۴ (میلادی) (با دو تا خط افقی زیر علامت نامساوی) پیر بوگر
d
دیفرانسیل ۱۶۷۵ (میلادی) گوتفرید لایبنیتس
انتگرال
:
دو نقطه (برای تقسیم) ۱۶۸۴ (میلادی))
·
نقطه (برای ضرب) ۱۶۹۸ (میلادی)
/
[خط مورب (اسلش) (برای تقسیم) ۱۷۱۸ (میلادی) (اقتباس از خط کسری اختراع شده توسط ریاضی‌دانان مسلمان در قرن ۱۲ میلادی) توماس تووینگ
نامساوی نامعلوم لئونارد اویلر
زیگما یا سیگما ۱۷۵۵ (میلادی)
تناسب ۱۷۶۸ (میلادی) ویلیام امرسون
دیفرانسیل جزئی ۱۷۷۰ (میلادی) مارکی دو کندورسه
x
پریم (برای مشتق) لئونارد اویلر
همنهشتی یا همانی (برای روابط متجانس (هم ارز)) ۱۸۰۱ (میلادی) (اولین ظهور در چاپ، استفاده شده در نوشته‌های شخصی گاوس قبل از این تاریخ) کارل فریدریش گاوس
[x]
جزء صحیح ۱۸۰۸ (میلادی)
حاصل ضرب ۱۸۱۲ (میلادی)
!
فاکتوریل ۱۸۰۸ (میلادی) کریستین کرامپ

شمول مجموعه (زیرمجموعه و فرامجموعه) ۱۸۱۷ (میلادی) جوزف گرگون
۱۸۹۰ (میلادی) ارنست شرودر
|…|
قدر مطلق ۱۸۴۱ (میلادی) کارل وایرشتراس
دترمینان ماتریس

آرتور کیلی

‖…‖
نمایش ماتریس ۱۸۴۳ (میلادی)
نابلا (برای دیفرانسیل برداری) ۱۷۴۶ (میلادی) (سابقاً به عنوان عملگری چند منظوره توسط همیلتون استفاده می‌شده‌است) ویلیام همیلتون


اشتراک و اجتماع ۱۸۸۸ (میلادی) جوزپه پینو
عضویت ۱۸۹۴ (میلادی)
سور وجودی ۱۸۹۷ (میلادی)
اِلف (برای عدد اصلی (cardinal number)مجموعه‌های نامحدود) ۱۸۹۳ (میلادی) گئورگ کانتور
{…}
کمانک (برای نمایش مجموعه) ۱۸۹۵ (میلادی)
N دو خطی (برای مجموعهٔ اعداد طبیعی) جوزپه پینو
·
نقطه (برای ضرب داخلی) ۱۹۰۲ (میلادی) جوسایا ویلارد گیبز؟
×
ضرب (برای ضرب خارجی)
یای منطقی (OR منطقی) ۱۹۰۶ (میلادی) برتراند راسل
(…)
نمایش ماتریس ۱۹۰۹ (میلادی) جرارد کووالسکی
[…]
۱۹۱۳ (میلادی) کاتبرت ادموند کولییس
انتگرال بسته ۱۹۱۷ (میلادی) آرنولد سامرفلد
Z دوخطی (برای مجموعه اعداد صحیح) ۱۹۳۰ (میلادی) ادموند لانداو
دههٔ ۱۹۳۰ (میلادی) گروه نیکلا بورباکی
Q دو خطی (برای مجموعه اعداد گویا)
سور عمومی ۱۹۳۵ (میلادی) گرهارد گنتسن
مجموعهٔ تهی ۱۹۳۹ (میلادی) آندره وی / نیکلا بورباکی
C دو خطی (برای مجموعه اعداد مختلط) ناتان جاکوبسون
پیکان (فلش) (برای نمایش تابع) ۱۹۳۶ (میلادی) (برای تفکیک اشکال عناصر خاص) اویستین اوره
۱۹۴۰ (میلادی) (به شکل فعلی f: X → Y) ویلتورد هورویز
x
'جزء صحیح ۱۹۶۲ (میلادی) کنت ای آیورسن
انتهای اثبات نامعلوم پاول هالموس

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.