توماس استیتز

توماس آرتور استیتز (به انگلیسی: Thomas Arthur Steitz) (متولد ۲۳ اوت ۱۹۴۰) استاد زیست‌فیزیک مولکولی و زیست‌شیمی، مؤسسه پزشکی هاورد هیوز، دانشگاه ییل، نیوهیون، کانتیکت، ایالات متحده آمریکا است. در سال ۲۰۰۹ «برای مطالعه بر روی ساختار و عملکرد رناتن»[1] به‌طور مشترک به همراه عادا یونات و ونکاترامان راماکریشنان موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.[2] و در سال ۲۰۰۷ برنده جایزه بین‌المللی گایردنر شد.[3]

توماس استیتز
زادهٔ۲۳ اوت ۱۹۴۰ ‏(۸۰ سال)
میلواکی، ویسکانسین
ملیتآمریکایی
شهروندیایالات متحده آمریکا
محل تحصیلدبیرستان وائوواتوسا شرقی
کالج لاورنس
دانشگاه هاروارد
شناخته‌شده برایبرای مطالعه بر روی ساختار و عملکرد رناتنBio-crystallography
جایزه(ها) جایزه نوبل شیمی (۲۰۰۹)
پیشینه علمی
رشته(های) فعالیتبلورشناسی
محل کارمؤسسه پزشکی هاورد هیوز
دانشگاه ییل
استاد راهنماویلیام لیپسکام

زندگی‌نامه

استیتز در میلواکی، ویسکانسین زاده شد[4] و مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه لورنس گرفت. او در سال ۱۹۶۶ دکترا زیست‌شیمی و زیست‌شناسی مولکولی از دانشگاه هاروارد را دریافت کرد. او هم‌اکنون در برنفرد، کنتیکت زندگی می‌کند.[5]

جستارهای وابسته

منابع
  1. "The Nobel Prize in Chemistry ۲۰۰۹". Nobelprize.org. Retrieved ۲۰۰۹-۱۰-۰۷.
  2. Thomas A. Steitz, The Gairdner 50 Foundation.
  3. Tom Steitz, Thomas Steitz Lab.
  4. 2009 Nobel Prize in Chemistry, Nobel Foundation.
  5. «Episode 28 – Thomas Steitz – A Nobel Profession - MIPtalk». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۱.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ توماس استیتز موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.