تندیس آزادی

تندیس آزادی (به انگلیسی: Statue of Liberty) که نام رسمی آن «آزادی روشنگر جهان» است (به انگلیسی: Liberty Enlightening the World - به فرانسوی: La liberté éclairant le monde)، مجسمهٔ بزرگی است که در سال ۱۸۸۶ (میلادی) توسط فرانسه به ایالات متحده آمریکا هدیه داده شده‌است.

برای دیگر کاربردها، تندیس آزادی (ابهام‌زدایی) را ببینید.
تندیس آزادی
مکانجزیره آزادی
منهتن، نیویورک،
ایالت نیویورک،[1] United States
ارتفاع بنا
  • Base to torch: ۱۵۱ فوت ۱ اینچ (۴۶ متر)
  • Ground to torch: ۳۰۵ فوت ۱ اینچ (۹۳ متر)
Dedicated۲۸ اکتبر ۱۸۸۶
تعمیر۱۹۳۸، ۱۹۸۴–۱۹۸۶، ۲۰۱۱–۲۰۱۲
مجسمه‌سازفردریک آگوست بارتولدی
بازدیدکنندگان۳٫۲ میلیون (in ۲۰۰۹)[2]
هیئت حاکمهسازمان پارک‌های ملی ایالات متحده
نوعفرهنگی
معیارi, vi
تعیین1984 (جلسه ۸ام session)
شمارهٔ ارجاع۳۰۷
Regionاروپا و آمریکای شمالی
تعیین۱۵ اکتبر ۱۹۲۴
Designated byرئیس‌جمهور کالوین کولیج[3]
نام رسمی: Statue of Liberty National Monument, Ellis Island and Liberty Island
تعیین۱۵ اکتبر ۱۹۶۶[4]
شمارهٔ ارجاع۶۶۰۰۰۰۵۸
New Jersey Register of Historic Places
تعیین۲۷ مه ۱۹۷۱
شمارهٔ ارجاع1535[5]
New York City Landmark
نوعIndividual
تعیین۱۴ سپتامبر ۱۹۷۶[6]
موقعیت تندیس آزادی در ایالت نیویورک
موقعیت تندیس آزادی در بندر نیویورک

تاریخچه

این تندیس در جزیره آزادی در بندر نیویورک نصب شده (منطقهٔ منهتن) و به صورت نمادی برای خوش‌آمدگویی به مسافرانی که از راه دریا به نیویورک می‌آیند درآمده‌است. این مجسمه که با رویه‌ای از مس پوشش یافته، در سال ۱۸۸۶ به مناسبت صدمین سال استقلال آمریکا از بریتانیا و به عنوان نمادی از دوستی فرانسه و آمریکا به این کشور اهدا شده‌است.[7]

ساخت تندیس آزادی با ۴۶ متر ارتفاع، توسط آرشیتکت فرانسوی، «فردریک آوگوست بارتولدی»، در ۱۸۷۵ آغاز شد و در ۱۸۸۴ به پایان رسید.

این تندیس به صورت ۳۵۰ قطعه مجزا به آمریکا فرستاده شد و در بندر نیویورک، کنار رود هادسون در جنوب منهتن جای گرفت.[8]

طرح تندیس را فردریک آگوست بارتولدی، مجسمه‌ساز فرانسوی و سازه درونی آن را گوستاو ایفل، مهندس فرانسوی برج ایفل، طراحی کرده‌اند. اوژن ویوله لودوک نوع مسی را که برای پوشش تندیس به کار رفته انتخاب کرده‌است.

مجسمه به شکل شخصیت لیبرتاس، زنی ایستاده است در حال گام برداشتن، که دور سرش را هفت اشعه نورانی فراگرفته‌است. او با دست چپ خود یک لوح سنگی را نگه داشته و با دست راست خود مشعلی فروزان را بالای سر خود نگه داشته‌است. روی لوح سنگی با شماره‌های رومی نوشته شده JULY IV MDCCLXXVI که نشانگر ۴ ژوئیه ۱۷۷۶ و تاریخ استقلال آمریکا است.

امروزه تندیس آزادی یکی از نمادهای مشهور کشور آمریکا است. قبل از همگانی شدن سفرهای هوایی، تندیس آزادی اولین نشانی از آمریکا بود که مسافران کشتی‌ها هنگام نزدیک شدن به سواحل آمریکا مشاهده می‌کردند.

این تندیس در سال ۱۹۲۴ به صورت یک بنای یادبود ملی درآمد.[9] ادارهٔ خدمات پارک‌های ملی در وزارت کشور آمریکا نیز مسئول نگهداری از این بنای یادبود است.

از نظر شمایل ظاهری، طراحی این مجسمه به تندیس باستانی غول رودس و مجسمهٔ کارلو بوروموئه کشیش ایتالیایی شباهت‌هایی دارد. این مکان یک میراث جهانی یونسکو در آمریکا می‌باشد.

در سال ۱۹۰۳ شعری از اما لازاروس به نام «غول جدید» بر روی پلاکی برنزی حک شده و داخل طبقه هم‌کف پایه تندیس آزادی نصب شد.

جشن تولد ۱۲۵ سالگی مجسمهٔ آزادی در ماه اکتبر ۲۰۱۱ با آتش بازی و برنامه‌های سرگرم‌کننده مختلف برگزار شد. با ظهور علائم کهولت سن در سر و پیکر مجسمهٔ آزادی، پیکره بانویی ایستاده در آب‌های جاری رودخانه «هادسن» در نیویورک، درهای ورود به داخل این نماد آزادی برای یک سال بر روی جهانگردان و دیدارکنندگان بسته شد تا تعمیرات اساسی بر روی آن انجام شود.[10]

به ادعای فریدون جنیدی، ریشهٔ تاریخی نماد مجسمهٔ آزادی، مربوط به ماجرای به آتش کشیده شدن تخت جمشید به دستور اسکندر و توسط زنی با مشعل است.[11][12][13]

ارتفاع تقریبی تندیس‌های مهم:
۱. تندیس اتحاد ۲۴۰ متر (شامل ۵۸ متر پایه)
۲. تندیس چشمه معبد بودا ۱۵۳ متر (شامل ۲۵ متر پایه و ۲۰ متر تخت)
۳. تندیس آزادی ۹۳ متر (شامل ۴۷ متر پایه)
۴. یادمان مام میهن فرامی‌خواند ۸۷ متر (شامل ۲ متر پایه)
۵. تندیس مسیح ۳۸ متر (شامل ۸ متر پایه)
۶. تندیس داوود ۷.۷ متر

ابعاد
  • ارتفاع: ۴۶ متر (۱۵۱ پا) بوده
  • با پایه: ۹۳ متر (۳۰۵ پا)
  • تعداد پله‌های داخلی تا سر مجسمه: ۳۵۴

نگارخانه
  • نگاره‌ای از مجسمه آزادی
  • سر مجسمه در نمایشگاه جهانی پاریس، ۱۸۷۸
  • ریچارد نیکسون در حال سخنرانی، سپتامبر ۱۹۷۲، خمیدگی پای راست مجسمه که نشان دهنده حالت قدم‌زن رو به جلوی آن است، مشهود می‌باشد.
  • نانسی ریگان با لباس قرمز، درون مجسمه، ژوئیه ۱۹۸۶
  • مجسمه آزادی در زمان حادثه ۱۱ سپتامبر

منابع
  1. "تندیس آزادی". سازمان پارک‌های ملی. December 31, 2007. Retrieved October 12, 2011.
  2. Schneiderman, R.M. (June 28, 2010). "For tourists, Statue of Liberty is nice, but no Forever 21". The Wall Street Journal. Retrieved October 12, 2011.
  3. "National Monument Proclamations under the Antiquities Act". National Park Service. January 16, 2003. Retrieved October 12, 2011.
  4. National Park Service (1994). National Register of Historic Places, 1966–1994: Cumulative List Through January 1, 1994. Washington DC: National Park Service. p. 502. ISBN 978-0-89133-254-1.
  5. "New Jersey and National Registers of Historic Places – Hudson County". New Jersey Department of Environmental Protection – Historic Preservation Office. Retrieved August 2, 2014.
  6. "Statue of Liberty National Monument" (PDF). New York City Landmarks Preservation Commission. September 14, 1976. Archived from the original (PDF) on 11 March 2014. Retrieved October 12, 2011.
  7. «در پی پیداشدن 'یک بسته مشکوک'، مجمسه آزادی و جزیره آزادی تخلیه شد». بی‌بی‌سی فارسی.
  8. http://www.radiofarda.com/archive/news/20111028/143/143.html?id=24373895. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  9. "Statue of Liberty". Encyclopædia Britannica. Retrieved 3 July 2014.
  10. «مجسمه آزادی برای تعمیرات اساسی آماده می‌شود». صدای آمریکا.
  11. پنجره‌های رو به مهتاب، نوروز از زبان فریدون جنیدی (ویژه برنامه نوروزی رادیو فرهنگ)، ۲۹ اسفند ۱۳۸۹. صوت بایگانی‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine
  12. آرشیو سایت مهر میهن (رسانهٔ فرهنگ ایران)، دریافت فایل صوتی
  13. رادیو فرهنگ- آرشیو اسفند ماه سال ۱۳۸۹، پنجره‌های رو به مهتاب، فایل صوتی ۲۹ اسفندماه بخش ۱ و بخش ۲
  • هفته‌نامه پیک سنجش. ۱۹ تیرماه ۱۳۸۵. شماره ۱۴.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تندیس آزادی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.