تلخاب (فراهان)

از شمال با روستای آرزومند و از جنوب با روستای شیرین‌آباد و شتریه، از شرق با روستای چاقر، فشک و کاظم‌آباد و از غرب با شهر خنجین و روستای رکین و ضیاآباد همسایه می‌باشد.

زبان اصلی این شهر ترکی خلجی می‌باشد و به علت همجواری با روستاهای ترک دیگر زبان ترکی آذربایجانی نیز در این منطقه رواج دارد.

مردم این شهر از چندین طایفه تشکیل شده‌است. از جمله: نظری، جعفری ، حاتم خانی، تمرچی، تکنه‌ای، عابدینی، علی حسینی و ستار حاتمی خواه از مشاهیر این روستاست…

از کوه‌های این شهر می‌توان به کوه پریز (فیروز) و پیرک در شمال تلخاب، کوه یلان تپه در جنوب غربی، کوه یوزلیک تپه در شرق و کوه دربند چسبیده به شهر و کوه قارشو، تپه دونه و قوش قیه سی اشاره کرد.

در غرب تلخاب دو غار با نام‌های بالا دام دام (دام دام کوچک) و یکه دام دام (دام دام بزرگ) وجود دارد که حدود ۱۵۰۰ متر از هم فاصله دارند و پیشینیان معتقد بودند این دو به هم متصل هستند. برخی دیگر از اهالی معتقدند که زیر این شهر غار بزرگی وجود دارد که دهانه آن هنوز پیدا نشده‌است. برای اثبات این مدعا می‌توان به چاه‌هایی که اهالی کنده‌اند و زیر آن‌ها خالی شده و به دالان‌های بزرگی رسیده‌است، اشاره کرد.

گسل معروف تلخاب نیز با همین نام از این شهر می‌گذرد.

این شهر تعداد ۸۵ مزرعه دارد. از جمله: مکینه، تکنه، یوسف‌آباد، کیت کمر، قاراکمر، گاداملوق، و…

چشمه آب معدنی گازدار این شهر زبانزد خاص و عام است. آب این چشمه در تمام فصول سال جاری است و مردم شهر از گذشته‌های دور از آن برای آشامیدن استفاده می‌کرده‌اند. با وجود ایجاد شبکه آب لوله‌کشی، بسیاری از مردم شهر هنوز هم از آب این چشمه برای آشامیدن و تهیه دوغ سنتی استفاده می‌کنند.

نام تلخاب نیز به دلیل ته مزه تلخی است که آب این چشمه دارد.

این چشمه در مرکز شهر قرار دارد.