تب خندق

تب خندق (Trench fever) یا تب ۵ روزه(Five day fever)، نوعی بیماری غیرشایع و نسبتاً جدی است که توسط شپش منتقل می‌شود. تب خندق، کشنده نیست اما ناتوان‌کننده است[1]. این بیماری، اولین بار در جنگ جهانی اول در بین سربازانی که در خندق‌ها بودند دیده شد و به همین دلیل تب خندق نامگذاری شد. این بیماری تاکنون به اسامی مختلفی نامگذاری شده‌است مانند تب ولهاینیا (Wolhynia fever)، تب استخوان ساق پا (shin bone fever) و بیماری هیس - ورنر (His-Werner disease).

تب خندق
دیگر نام‌هاتب ولهاینیا, تب استخوان ساق پا, تب رود موز, بیماری هیس ورنر
تخصصبیماری عفونی (تخصص پزشکی) 
علامت‌هاتب
مدیریت۵ روز
علتگزیدگی حشره ناقل
پیش‌گیریبهداشت بدن
داروآنتی بیوتیکهای گروه تتراسایکلین‌ها
مرگ‌هابه ندرت

عامل این بیماری ریکتزیا کوئینتانا (Rickettsia quintana)می‌باشد که شپش آن را در موقع خونخواری می‌بلعد. نام جدید این باکتری، بارتونلا کوئینتانا (Bartonella quintana)است. عامل بیماری بر خلاف ریکتزیاهای دیگر ضرری برای شپش ندارد چون وارد سلول‌های بدن شپش نمی‌شود. در این بیماری نیز مدفوع شپش آلوده‌کننده است. انتقال بیماری مانند تیفوس اپیدمیک از طریق مدفوع آلوده شپش یا له‌شدن آن از راه زخم یا غشای مخاطی می‌باشد[2].

بیماریزایی و انتقال

باکتری از طریق آلوده شدن خراش‌های پوستی و زخم‌های ناشی از گزش شپش به مدفوع آلوده شپش، به انسان انتقال پیدا می‌کند. انسان به عنوان مخزن و شپش به عنوان ناقل بیماری می‌کند.

علائم بالینی

بیماری خود را به صورت تب کلاسیک ۵ روزه نشان می‌دهد. دوره کمون، حدود ۲ هفته طول خواهد کشید. شروع ناگهانی علائم همراه با تب بالا، سردرد شدید، درد در چشم‌ها و عضلات پا و پشت بدن و حساسیت شدید در ساق پا است. عودهای متعددی اما کوتاه تر از بیماری با دوره‌های زمانی بدون تب دیده شده‌است. بهبودی ممکن است یک ماه یا بیشتر طول بکشد. مرگ بر اثر بیماری تب خندق، بسیار نادر است[3].

تشخیص بالینی

تست‌های سرولوژیکی (مانند تست Weil-Felix) برای تشخیص قطعی استفاده می‌شود. بیماری باید از سایر بیماری‌ها مانند تیفوس، ارلیشیوز، لپتوسپیروز، بیماری لایم، سرخک و سرخجه تمایز داده شود[3].

درمان

از آنتی بیوتیک تتراسایکیلین برای درمان استفاده می‌شود. همچنین می‌توان از آنتی‌بیوتیک کلرامفنیکل نیز استفاده کرد[4].

جستارهای وابسته

منابع
  1. Rapini, Ronald P.; Bolognia, Jean L.; Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. pp. 1095. ISBN 1-4160-2999-0.
  2. Francis Timoney, William Arthur Hagan (1973). Hagan and Bruner's Microbiology and Infectious Diseases of Domestic Animals. Cornell University Press.
  3. Edward Rhodes Stitt (1922). The Diagnostics and treatment of tropical diseases. P. Blakiston's Son & Co..
  4. Beghari S, Rolain J-M, Grau GE, et al. (2006). "Antiangiogenic effect of erythromycin: an in vitro model of Bartonella quintana infection". J Infect Dis 193 (3): 380–6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.