ایلیوشین ایل-۷۶

ایلیوشین ایل-۷۶ (به روسی: Ильюшин Ил-76) (نام‌گذاری ناتو: کاندید) یک هواپیمای جت چهار موتوره ترابری ساخت شرکت هواپیماسازی ایلیوشین در کشور روسیه است. این هواپیما برای شرایط سخت طراحی شده‌است و توانایی خیز و فرود را در فاصله کوتاه و زمین‌های ناهموار در هر گونه شرایط نامساعد جوی دارد.

ایلیوشین ایل-۷۶
یک ایلیوشین ۷۶ام‌دی نیروی هوایی روسیه
کاربری حمل و نقل راهبردی
کشور سازنده شوروی/روسیه
تولیدکننده ایلیوشین
سازنده Tashkent Aviation Production Association
Aviastar
نخستین پرواز ۲۵ مارس ۱۹۷۱
معرفی‌شده در ژوئن ۱۹۷۴
وضعیت در حال تولید و عملیات
کاربر اصلی نیروی هوایی روسیه
نیروی هوایی اکراین
نیروی هوایی هند
ترانس آویا اکسپورت
تعداد ساخته‌شده بیش از ۹۶۰ فروند
گونه‌ها ایلیوشین-۷۸

برییف آ-۵۰
KJ-2000

ایلیوشین ایل-۷۶

مدل‌هایی از این هواپیما برای سوخت‌رسانی هوایی، هشدار پیش‌هنگام هوابرد (آواکس) و همچنین عملیات آتش‌نشانی هوایی به‌کار می‌رود.

تاریخچه

ساخت ایلیوشین ۷۶ به میانه دهه ۱۹۶۰ بر می‌گردد. زمانی که نیروی هوایی شوروی به یک هواگرد ترابری نظامی راهبردی با توان حمل ۴۰ تن بار در برد ۵۰۰۰ کیلومتری نیاز داشت که بتواند جایگزین آنتونوف ای‌ان-۱۲ شود. تا سال ۱۹۶۹، ایلیوشین طرح اولیه خود را به ارتش پیشنهاد داد که مورد قبول قرار گرفت و این هواپیما در ۲۵ مه سال ۱۹۷۱ اولین پرواز خود را انجام داد. در اولین پرواز یک ساعت خود رضایت بسیار را برانگیخت و چند ماه بعد به نمایشگاه هوایی پاریس اعزام شد.

این هواپیما دارای چهار موتور توربوفن است و در چندین کشور اروپایی، آسیایی و آفریقایی در حال فعالیت است. تولید انبوه این هواپیما در ابتدا در تاشکند آغاز شد و ۸۶۰ فروند از نوع ترابری تا پیش از سال ۱۹۹۰ میلادی تولید شد. در دهه ۱۹۹۰، تعداد معدودی از نوع مدرن و پیشرفته این هواپیما با تغییرات و موتوری جدید تولید شد. در سال‌های بعد نیز انواع مختلفی از این هواپیما از جمله دو فروند از مدل برییف آ-۶۰ و ۲۵ فروند از نوع آواکس موسوم به برییف آ-۵۰ تولید شده‌اند.[1]

مشخصات

ویژگی‌های عمومی

خدمه: ۵ نفر

گنجایش: ۴۰ تا ۶۰ تن طول: ۴۶٫۵۹ متر طول بال‌ها: ۵۰٫۵ متر ارتفاع: ۱۴٫۷۶ متر مساحت بال: ۳۰۰ متر مربع وزن خالی: ۹۲ تا ۱۰۴ تن

حداکثر وزن برخاست: ۱۹۵ تا ۲۱۰ تن (بر اساس مدل)[2]

عملکرد

حداکثر سرعت: ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت گ، معادل ۰٫۸۲ ماخ برد پرواز: ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتر

حداکثر ارتفاع پروازی: ۱۳۰۰۰ متر (۴۳٬۰۰۰ پا) حداقل طول باند برای فرود: ۴۵۰ متر (با استفاده از تراست معکوس)[3]

تسلیحات
  • ۲ توپ ۲۳ میلی‌متری در دم
  • برخی مدل‌های نظامی دارای دو جایگاه تسلیحات زیر هر بال با قابلبت حمل ۵۰۰ کیلوگرم بمب[4]

منابع
  1. A.Fedulov, Русский: Дизайнер: А. Федулов English: Designer: (2006-01-XX), Русский: 50-летие отечественных исследований Антарктиды. Самолет ИЛ-76ТД и научно-экспедиционное судно "Академик Федоров"; панорама станции. English: The 50th anniversary of the Russian Research of Antarctica. The Il-76TD transport aircraft and the research expedition ship “The Academician Feodorov”., retrieved 2021-04-29 Check date values in: |date= (help)
  2. «IL-76TD-90 Cargo Airplane». web.archive.org. ۲۰۰۹-۱۱-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۹.
  3. «PS-90A-76 Aircraft Engine». web.archive.org. ۲۰۱۲-۰۴-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۹.
  4. (PDF) https://web.archive.org/web/20130819055159/http://www.volga-dnepr.com/files/2011/il-76e_final.pdf. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۹ اوت ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۹ آوریل ۲۰۲۱. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)

Wikipedia contributors, "Ilyushin Il-76," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Ilyushin_Il-76&oldid=183146623 (accessed January 13, 2008).

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایلیوشین ایل-۷۶ موجود است.

[https://jangaavaran.ir/هواپیمای-ترابری-ایلیوشین-76-کاندید-2/

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.