اکسیژن-۱۷

اکسیژن-۱۷ ایزوتوپ کم مقدار، طبیعی و پایدار اکسیژن است. مقدار ۰٫۰۳۷۳٪ در آب دریا و تقریباً دو برابر فراوان از دوتریوم است.

به عنوان تنها ایزوتوپ پایدار اکسیژن دارای چرخش هسته ای (+۵/۲) است.[3][4]

تاریخچه

این ایزوتوپ ابتدا فرض شده بود و سپس توسط پاتریک بلاکت در آزمایشگاه رادرفورد ۱۹۲۴ تصویربرداری شد.[5]

Hoefs, Jochen (1997). Stable Isotope Geochemistry. Springer Verlag. ISBN 978-3-540-40227-5.
Blunier, Thomas; Bruce Barnett; Michael L. Bender; Melissa B. Hendricks (2002). "Biological oxygen productivity during the last 60,000 years from triple oxygen isotope measurements". Global Biogeochemical Cycles. 6. 16 (3): 1029. Bibcode:2002GBioC..16c...3B. doi:10.1029/2001GB001460.
http://www.nrc.gov/docs/ML1016/ML101650129.pdf Estimation of Carbon-14 in Nuclear Power Plant Gaseous Effluents; EPRI; June 10, 2010
A Compact, Low Cost, Tritium Removal Plant for Candu-6 Reactors; S.K. Sood, C. Fong, and K.M. Kalyanam; Ontario Hydro
Blackett, P. M. S. (1925). "The Ejection of Protons from Nitrogen Nuclei, Photographed by the Wilson Method". Proceedings of the Royal Society of London. Series A. 107 (742): 349–360. Bibcode:1925RSPSA.107..349B. doi:10.1098/rspa.1925.0029.

ایزوتوپ سبک‌تر: اکسیژن-۱۶	اکسیژن-۱۷ از ایزوتوپ‌های اکسیژن	ایزوتوپ سنگین‌تر: اکسیژن-۱۸
محصول واپاشی هسته: ایزوتوپ‌های نیتروژن، ایزوتوپ‌های فلوئور	زنجیره واپاشی {{{decay-chain}}}	واپاشی هسته‌ای به: پایدار

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.