اوا گرین

اوا گیل گرین (به فرانسوی: Eva Gaëlle Green) تلفظ فرانسوی: ​[ɡʁin] زاده ۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۰) هنرپیشه و مدل فرانسوی است. گرین بیش‌تر برای بازی در فیلم و سریال‌هایی در ژانر فانتزی و ترسناک و اجرای نقش زنان اغواگر با روحیه تاریک و پیچیده و همچنین همکاری با کارگردانانی همچون تیم برتون، برناردو برتولوچی و ریدلی اسکات شناخته شده‌است. گرین برای حضور در آثار مختلف، نامزد و برنده تعدادی جایزه از جمله بفتا شده‌است.

اوا گرین
نشان شوالیه فرانسه
گرین در پشت صحنه عکس تبلیغاتی برای جگوار کارز، اکتبر ۲۰۱۸
نام در زمان تولداوا گیل گرین
زادهٔ۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۰ ‏(۴۰ سال)
پاریس، فرانسه
ملیتفرانسوی
محل تحصیلدانشگاه آمریکایی پاریس
پیشه
  • هنرپیشه
  • مدل
سال‌های فعالیت۲۰۰۱–اکنون
والدین
خویشاوندان
جایزه(ها)

اوا گرین در اوایل ژوئیه ۱۹۸۰ در پاریس و در یک خانواده هنری متولد شد. مادرش، مارلن ژوبر خود بازیگر است که نقش زیادی در جذب گرین به این حرفه داشت. گرین کار خود را با حضور در تئاتر آغاز کرد و سپس با حضور در فیلم رؤیاپردازان (۲۰۰۳) قدم به سینما گذاشت. ایفای نقش سیبلا در فیلم قلمرو بهشت (۲۰۰۵) باعث شد توجهات جهانی به سوی وی جلب شود. یک سال بعد، گرین با حضور در نقش باند گرل اصلی فیلم کازینو رویال به نام وسپر لیند به شهرتی بین‌المللی دست پیدا کرد. فیلم و بازی گرین با تحسین منتقدان و تماشاگران همراه شد و گرین برای عملکرد خود برنده جایزه ستاره نوظهور بفتا شد.

به غیر بازی در فیلم‌های جریان اصلی، گرین برای حضور در آثار مستقل و کم بودجه نیز مشهور است. کراکز (۲۰۰۹)، رحم (۲۰۱۰) و حس بی‌نقص (۲۰۱۱) از جمله آثار مستقلی هستند که گرین در آن‌ها حضور پیدا کرد. در سال ۲۰۱۴، گرین نقش آرتمیس یکم را در فیلم ۳۰۰: ظهور یک امپراتوری ایفا کرد که این فیلم تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین آثار وی شد. در همین سال، گرین در فیلم شهر گناه: بانویی که به خاطرش می‌کشم ساخته رابرت رودریگز و فرانک میلر ظاهر شد. گرین تاکنون بیش‌ترین همکاری را با تیم برتون داشته و در سه فیلم سایه‌های سیاه (۲۰۱۲)، خانه دوشیزه پرگرین برای بچه‌های عجیب (۲۰۱۶) و دامبو (۲۰۱۹) جلوی دوربین وی رفته‌است. در سال ۲۰۱۹، گرین با بازی در نقش مادری فضانورد در فیلم پروکسیما، نامزد جایزه سزار بهترین بازیگر نقش اول زن فرانسه شد.

گرین تجربه حضور در دو سریال فانتزی را در کارنامه خود دارد. او نقش مورگان لو فی را در مجموعه تلویزیونی کملوت (۲۰۱۱) از شبکه استارز ایفا کرد. بازی در نقش ونسا آیوز در سریال فانتزی ترسناک داستان عامه‌پسند (۲۰۱۶–۲۰۱۴) از شبکه شوتایم، برای گرین نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن سریال درام در هفتاد و سومین مراسم گلدن گلوب را به دنبال داشت.

کودکی و نوجوانی

اوا گیل گرین[1] در تاریخ ۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۰ و در شهر پاریس فرانسه متولد شد. او تنها دو دقیقه از خواهر دوقلوی خود[2] به نام جوی[persian-alpha 1] بزرگتر است.[3][4] مادرش مارلن ژوبر، بازیگر و خواننده و پدرش والتر گرین[persian-alpha 2] دندانپزشک است که او نیز تجربه بازیگری را داشته‌است. پدر گرین در برتاین به دنیا آمده و اصالتی سوئدی دارد. گرین نوه آهنگساز مشهور فرانسوی، پائول لفلم[persian-alpha 3] است.[5]

مادر گرین از نسل بومیان الجزایر فرانسه است که بعدها به فرانسه متروپل نقل مکان کردند. برای همین نیز گرین همچون مادر و اعضای خانواده‌اش یک یهودی است[6][7][8][9] و به جامعه یهودی سفاردی‌ها تعلق دارد.[7][10][11][12] گرین خودش را «یهودی سکولار» توصیف کرده که هرگز به عنوان یک دختر در کنیسه حضور پیدا نکرده[6][13] و معتقد است بیش‌تر از هر دینی، «شهروند دنیا» است.[14][15] او خودش را بورژوای خانواده‌اش می‌داند.[16] گرین در طی مصاحبه‌ای گفت خواهرش نسبت به او شخصیت و روحیه بسیار متفاوتی دارد.[17] گرین در اصل بلوند است اما زمانی که ۱۵ سال داشت موهای خود را به رنگ قهوه‌ای تغییر داد و چون از آن ظاهر خوشش آمد، آن رنگ را حفظ کرد.[18] او با ماریکا گرین، الزا لونگینی، ژوزفین ژوبر و میا گرین[persian-alpha 4] نسبت فامیلی دارد.[19][20][21] ریشه نام خانوادگی وی به تبار سوئدی پدرش بازمی‌گردد[22] و ارتباطی به کلمه گرین[persian-alpha 5] در زبان انگلیسی و کلمه گرون[persian-alpha 6] در زبان سوئدی که هردو به معنی رنگ سبز هستند ندارد.[23] کلمه «گرین» در سوئدی به معنای شاخهٔ درخت است.[23]

گرین در فرانسه بزرگ شد و در دانشگاه انگلیسی زبان آمریکایی پاریس تحصیل کرد.[18] او در دوران نوجوانی، به همراه خانواده‌اش در بین ایرلند و لندن دررفت‌وآمد بود.[24] گرین در مدرسه بچه ساکت و درونگرایی بوده.[17] او از سن هفت سالگی و بعد از نخستین‌باری که به موزه لوور رفت به مصرشناسی علاقه پیدا کرد.[25] در سن ۱۴ سالگی و بعد از تماشای فیلم سرگذشت آدل ه. (۱۹۷۵) تحت تأثیر بازی ایزابل آجانی قرار گرفت و تصمیم گرفت که بازیگر شود. مادرش ابتدا می‌ترسید که کاری همچون بازیگری برای دخترش که روحیه خجالتی و حساسی دارد، مناسب نباشد اما تصمیم گرفت که او را برای رسیدن به رویایش حمایت کند.[24] گرین تحصیلات خود را در مؤسسه سنت پائول دراما[persian-alpha 7] در پاریس ادامه داد.[26] او دوره بازیگری را در آکادمی هنرهای نمایشی وبر داگلاس[persian-alpha 8] در لندن گذراند و مدرک خود را دریافت کرد.[15] بعد از اتمام تحصیل، گرین به پارس بازگشت و در چندین نمایش به روی صحنه رفت.[24] گرین گفته که حتی در دوران مدرسه نیز بیش‌تر در نقش‌های منفی و شیطانی بازی می‌کرده‌است: «به نظرم ایفای اینگونه نقش‌ها بهترین راه برای گریز و مقابله با احساسات روزمره است.»[27]

حرفه

نقش‌های نخستین (۲۰۰۵–۲۰۰۱)
گرین در شصتمین دوره جوایز بفتا، سال ۲۰۰۷

گرین فعالیت خود را به صورت رسمی از سال ۲۰۰۱ و زمانی که ۲۱ سال داشت با حضور در نمایش حسادت تریس فکس[persian-alpha 9] آغاز کرد که برایش نامزدی جایزه مولیر را به همراه داشت. یک سال بعد، او در نمایش تورکرت[persian-alpha 10] به روی صحنه رفت.[28]

گرین بسیار زود وارد سینما شد. او در سال ۲۰۰۲ به عنوان نقش نخست زن فیلم رؤیاپردازان (۲۰۰۳) ساخته برناردو برتولوچی انتخاب شد. فیلم و نقشی که گرین آن را ایفا می‌کرد شامل برهنگی و صحنه‌های واضح جنسی بود. گرین در طی مصاحبه‌ای به گاردین گفت که مدیر برنامه و همچنین خانواده‌اش به او التماس کردند که این نقش را رد کند زیرا گمان می‌کردند که حضور به عنوان نخستین کار سینمایی در فیلمی ساخته برتولوچی که پیش‌تر نیز آثاری با صحنه‌های صریح جنسی، از جمله آخرین تانگو در پاریس (۱۹۷۲) را ساخته، باعث خواهد شد تا وی به سرنوشت ماریا اشنایدر دچار شود که به گفته خودش بعد از همکاری با برتولوچی به ضربه روانی دچار شده بود.[29][24] گرین اعلام کرد که هنگام برهنه بودن جلوی دوربین، تحت هدایت برتولوچی احساس ناراحتی نمی‌کرده‌است[30] اما با این وجود وقتی فیلم را برای نخستین بار همراه با خانواده‌اش دیده، احساس خجالت کرده‌است.[24] عملکرد گرین در فیلم با نظر مثبت منتقدان همراه بود و بسیاری او را از نظر چهره و سبک بازی با لیو تایلر مقایسه کردند.[31] هنگامی فیلم برای پخش در بازار آمریکا با سانسور مواجه شد، گرین ابراز تعجب کرد و گفت: «آمریکا جایی است که خشونت هم در پرده سینمای آن وجود دارد و هم در خیابان‌های آن که ظاهر کسی به آن اهمیت نمی‌دهد. من فکر می‌کنم تنها چیزی که آن‌ها را سراسیمه می‌کند، سکس است.»[24] بعد از موفقیت رؤیاپردازان، گرین در فیلم جنایی آرسن لوپن (۲۰۰۴) ایفای نقش کرد. او در این فیلم نقش معشوقه شخصیت آرسن لوپن را بازی کرد. گرین گفت که با وجود علاقه به حضور در نقش‌های ساده و مثبت، ترجیح می‌دهد که نقش‌های پیچیده‌تری بازی کند.[28] آرسن لوپن با شکست هنری و تجاری همراه شد.[32]

عملکرد خوب گرین در فیلم رؤیاپردازان باعث شد تا ریدلی اسکات، او را برای برای نقش زن اصلی فیلم تاریخی حماسی قلمرو بهشت (۲۰۰۵) انتخاب کند. داستان فیلم در دوران جنگ‌های صلیبی رخ می‌دهد و گرین نقش سیبلا را در فیلم ایفا کرده‌است. گرین، شش بار برای صحنه‌های مختلف فیلم آزمون داد و در نهایت یک هفته پیش از آغاز فیلم‌برداری به پروژه پیوست.[15] گرین می‌گوید از آن‌جایی که دیر به پروژه اضافه شد، کمی طول کشید تا با فضای کار کنار بیاید. او تجربه بازی در این فیلم را «هیجان‌انگیز» توصیف کرد. گرین از نوع پرداخت فیلم به سوژه حساس خود بسیار راضی بود.[27] اغلب صحنه‌های گرین در تدوین نهایی فیلم حذف شد که این مسئله ناامیدی گرین را به همراه داشت.[15] استفانی زاکارک در سلان اجرای گرین را تحسین کرد و دربارهٔ آن نوشت: «گرین دقیقاً نمی‌دانسته با دیالوگ‌های گل‌درشت خود باید چکار کند. او برای حل این مشکل آنقدر خودش را راحت و دوست‌داشتنی در جلوی دوربین نشان داده که بیننده متوجه این مشکل نشود.»[33] نو پیرس[persian-alpha 11] در بی‌بی‌سی، باوجو ضعف در شخصیت‌پردازی و مبهم بودن کاراکتر، اجرای گرین را تحسین کرد.[34] زمانی که اعلام شد در نسخه کارگردان که طولانی‌تر از نسخه اصلی است، صحنه‌های حذف شده گرین به فیلم بازخواهد گشت، گرین بسیار خوشحال شد.[35] توتال فیلم در نقد خود بر نسخه کارگردان به تحسین بازی گرین پرداخت و نوشت: «اکنون رفتار و کنش شخصیت سیبلا بیش‌تر برای ما قابل درک است. در نسخه اکران شده، سیبلا بعد از خوابیدن با بالین ابلین، کم‌وبیش عقل خود را از دست می‌دهد بدون آنکه ما دلیل آن را بفهمیم اما حالا جزئیات بسیاری دربارهٔ او می‌دانیم. از پسر کوچکش گرفته تا تصمیمی که او بعد از مبتلا شدن به جذام می‌گیرد.»[36]

کازینو رویال و شهرت جهانی (۲۰۱۳–۲۰۰۶)
گرین در نقش وسپر لیند در نمایی از کازینو رویال (۲۰۰۶). بازی گرین تحسین منتقدان را در پی داشت.

گرین پیشنهاد بازی در دو فیلم باغبان وفادار (۲۰۰۵) (نقشی که در نهایت به ریچل وایس رسید)[25] و کوکب سیاه (۲۰۰۶) را رد کرد تا بتواند در بیست و یکمین فیلم از سری فیلم‌های جیمز باند با عنوان کازینو رویال ایفای نقش کند.[24] گرین در این فیلم در نقش جاسوس دوجانبه‌ای به نام وسپر لیند ظاهر شد که وارد یک رابطه عاشقانه و پیچیده با شخصیت جیمز باند (ایفا شده توسط دنیل کریگ) می‌شود.[35] گرین هنگامی برای این نقش انتخاب شد که مدتی از آغاز فیلم‌برداری گذشته بود. کارگردان فیلم، مارتین کمپل بعد از تماشای نسخه کارگردان فیلم قلمرو بهشت، گرین را برای این نقش انتخاب کرد: «فیلم‌نامه نهایی در کار نبود و ما فقط می‌دانستیم که یک باند گرل غیر معمول می‌خواهیم که غیر از زیبایی، ویژگی‌های دیگری نیز داشته باشد.»[37] گرین در نهایت فیلم‌نامه را خواند و متوجه شد این شخصیت، عمیق‌ترین باند گرلی است که در فیلم‌های جیمز باند حضور داشته‌است: «نکته‌ای که برای من جذابیت داشت این بود که وسپر فقط شریک جنسی جیمز باند نبود. او یک هویت و شخصیت مستقل داشت و دارای کنش بود.»[35] کازینو رویال یک موفقیت همه‌جانبه بود. فیلم هم با تحسین گسترده منتقدان مواجه شد[38] و هم با فروش ۶۰۰ میلیون دلار تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم مجموعه جیمز باند در زمان خود شد.[39] شخصیت وسپر لیند و اجرای گرین توجهات زیادی جلب کرد و در زمینه پیچیدگی در شخصیت‌پردازی و عملکرد گرین ستایش شد. انترتینمنت ویکلی این شخصیت را در فهرست بهترین باند گرل‌های مجموعه جیمز باند، در رتبه چهارم قرار داد.[40] آی‌جی‌ان شخصیت وسپر را بهترین زن اغواگر دانست و آن را بهترین باند گرل مجموعه جیمز باند توصیف کرد.[41] گرین برای عملکرد خود برنده جایزه ستاره نوظهور بفتا شد و این افتخار در مراسم سالانه امپایر نیز تکرار کرد. طرفداران انگلیسی و دو آتشه مجموعه جیمز باند، از انتخاب و برنده شدن وی استقبال کردند.[42]

گرین در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو، سال ۲۰۰۹

در سال ۲۰۰۷، گرین به گروه بازیگران پرتعداد فیلم فانتزی قطب‌نمای طلایی ساخته کریس وایتز پیوست.[43] این فیلم که بر اساس رمان بخش نخست از سه‌گانه فانتزی نیروی اهریمنی‌اش با عنوان سپیده شمالی اثر فیلیپ پولمن اقتباس شده، علی‌رغم نظرات متوسط منتقدان، به فروش خوبی در گیشه رسید[44] و همچنین در رشته جلوه‌های ویژه برنده جایزه اسکار و بفتا شد.[45][46] باتوجه به فضای داستان، گرین ابراز امیدواری کرد که اشارات مذهبی موجود در کتاب در فیلم سانسور نشود[35] اما با این حال بخشی از اشارات کتاب به مذهب کاتولیک در فیلم حذف شد.[47] گرین در سال ۲۰۰۸ با یک فیلم فانتزی دیگر به پرده بازگشت.[48] او در فیلم فرنکلین که داستان با دنیاهای موازی در ارتباط بود نقش دو هنرمند به اسم امیلیا[persian-alpha 12] و سالی[persian-alpha 13] را ایفا کرد. گرین برای طراحی و خلق دو شخصیت متفاوت و تمایز آن‌ها از یکدیگر، از دو هنرمند واقعی، یعنی سوفی کال و تریسی امین الگو گرفت.[49] گرین این شخصیت‌ها را «پر از زندگی، بسیار شوخ‌طبع و بامزه» توصیف کرده بود.[50]

گرین به مسیر حضور در آثار مستقل و خارج از بدنه ادامه داد. او در سال ۲۰۰۹ در درام دلهره‌آور کراکز، نخستین ساخته جردن اسکات بازی کرد.[51] گرین در این فیلم نقش معلم مدرسه دخترانه‌ای را دارد که عاشق یکی از شاگردان خود می‌شود. فیلم با نظرات متوسط منتقدان همراه بود اما اجرای گرین به همراه دیگر بازیگران زن فیلم از جمله جونو تیمپل، ماریا والورده و ایموجن پوتس ستایش شد.[52][53] در مارس همین سال، گرین در فیلم مستقل رَحِـم (۲۰۱۰) ظاهر شد[54] که این فیلم نه در گیشه موفق بود و نه نظرات منتقدان را جلب کرد.[55][56] در طی همین سال، گرین برای ایفای نقش اصلی فیلم فرانسوی راز[persian-alpha 14] در نظر گرفته شده بود اما در نهایت این نقش به سسیل دو فرانس رسید.[57] در سال ۲۰۰۹ اعلام شد که کارگردان دانمارکی، لارس فون تریه، گرین را برای نقش اصلی فیلم ضدمسیح (۲۰۰۹) در نظر گرفته‌است. گرین نیز نسبت به همکاری با فون تریه و حضور در فیلم مشتاق بود اما با اصرار مدیر برنامه‌اش و بعد از چندین جلسه با فون تریه ترجیح داد که بازی در فیلم را قبول نکند و در نتیجه شارلوت گنسبور جایگزین او شد.[58] گرین در طی مصاحبه‌ای اعلام کرد که به دلیل روش نامتعارف فون تریه در ساخت صحنه‌های جنسی زیاد فیلم، بازی در آن را نپذیرفته‌است: «به نظرم من کاملاً با فون تریه راه آمدم و شرایط او را قبول کردم اما وقتی صحبت از سکس و برهنگی شد او کمی زیاده‌روی کرد. این رؤیای من بود که با فون تریه همکاری کنم اما معتقدم این شرم‌آور است که او صحنه‌های جنسی فیلمش را تا جایی که بتواند واقعی فیلم‌برداری می‌کند. مطمئنم اگر بازی در فیلم را قبول می‌کردم، زندگیم نابود می‌شد.»[59]

در سال ۲۰۱۱، گرین قراردادی را با شرکت استعدادیابی آمریکایی یونایتد[persian-alpha 15] امضا کرد تا نماینده رسمی آن‌ها در بریتانیا باشد.[60] در همین سال، گرین در نخستین تجربه خود در قاب تلویزیون در سریال فانتزی تاریخی کملوت از شبکه استارز و در نقش مورگان لو فی جلوی دوربین رفت.[61] این سریال که بر اساس افسانه شاه آرتور ساخته شده با نقدهای مثبتی از سوی منتقدان و تماشاگران مواجه شد.[62] گرین از حضور در این پروژه بسیار راضی بود: «کملوت یک داستان نمادین پیچیده‌است و من به عنوان بازیگر این فرصت را داشتم تا در طی ده قسمت، شخصیت خودم را کاوش کنم. مورگان از آن دست شخصیت‌های دوست‌دختری نیست که بتوان آن را در یک فیلم تصویر کرد. او شجاع، دلیر و حقیقتاً قدرتمند است.»[63] یک سال بعد، گرین در نخستین تجربه همکاری با تیم برتون در فیلم فانتزی سیاه سایه‌های تاریک (۲۰۱۲) ظاهر شد.[64] این فیلم که فضایی گوتیک دارد بر اساس سریال کلاسیک سایه‌های تاریک (۱۹۷۱–۱۹۶۶) ساخته شد[65] و بازیگرانی همچون جانی دپ، میشل فایفر و هلنا بونهام کارتر نیز در آن ایفای نقش کردند.[66] سایه‌های تاریک فروشی کم‌تر از انتظار داشت[67] و نقدهای متوسطی دریافت کرد[68] که عموماً متوجه ضعف فیلم‌نامه بود.[69] با این حال عملکرد گروه بازیگران از جمله گرین ستایش شد.[70][71]

موفقیت در گیشه و تحسین منتقدان (۲۰۱۸–۲۰۱۴)
گرین در پنل تبلیغاتی ۳۰۰: ظهور یک امپراتوری در مراسم کامیک-کان سن دیگو ۲۰۱۳

از سال ۲۰۱۴ شروع دوران تازه‌ای برای گرین بود. او بعد از دو سال دوری از سینما، با چهار فیلم به پرده بازگشت. او نخست در فیلم هنری و مستقل پرنده سفید در کولاک اثر گرگ آراکی در نقش مادری ظاهر شد که با دختر نوجوان خود رابطه پر از چالشی دارد. پرنده سفید در کولاک نخستین‌بار در جشنواره فیلم ساندنس به روی پرده رفت[72] و با واکنش متوسط منتقدان همراه شد.[73] گرین در قدم بعدی و با ایفای نقش آرتمیس یکم در فیلم اکشن فانتزی ۳۰۰: ظهور یک امپراتوری به سینمای جریان اصلی بازگشت. داستان این فیلم که دنباله فیلم ۳۰۰ (۲۰۰۶) محسوب می‌شود دربارهٔ نبرد آرتمیزیوم است.[74] ظهور یک امپراتوری نقدهای متوسطی دریافت کرد[75] اما با فروش ۳۳۷ میلیون دلاری، یک موفقیت دیگر را در گیشه برای گرین ثبت کرد.[76] اجرای گرین در نقش آرتمیس تحسین منتقدان را در پی داشت.[77] تای بر[persian-alpha 16] در بوستون گلوب نوشت: «ظهور یک امپراتوری نسبت به قسمت نخست به دو دلیل فیلم بهتری است؛ سکانس‌های نبرد دریایی آن و البته یک اوا گرین که حضور باشکوهی در فیلم دارد.»[78] رافر گازمن[persian-alpha 17] نیز در نیوزدی[persian-alpha 18] نوشت: «گرین با این تصویرسازی از یک زن اغواگر رام‌نشدنی و جدی تمام جذابیت فیلم را به خود اختصاص داده‌است.»[79] منتقد ویلج ویس نیز اجرای گرین را «شگفت‌انگیز» توصیف کرد و آن را مهم‌ترین نقطه مثبت فیلم دانست.[80]

در ادامه مسیر ایفای نقش زنان اغواگر، گرین نقش اوا لرد[persian-alpha 19] را در فیلم نئو-نوآر جنایی شهر گناه: بانویی که به خاطرش می‌کشم (۲۰۱۴) ساخته فرانک میلر و رابرت رودریگز بازی کرد.[81] این فیلم پر بازیگر که بر اساس کتاب مصوری به همین نام ساخته شده‌است[82] و دنباله‌ای بر فیلم شهر گناه (۲۰۰۵) محسوب می‌شود در گیشه با شکست مواجه شد[83][84] و نقدهای متوسطی دریافت کرد.[85] آخرین فیلمی که در سال ۲۰۱۴ از گرین به روی پرده رفت، فیلم دانمارکی رستگاری ساخته کریستین لورینگ بود که علی‌رغم نظرات مثبت منتقدان[86] در گیشه موفق عمل نکرد.[87]

از تاریخ مه ۲۰۱۴ تا سال ۲۰۱۶، تمام وقت گرین صرف بازی در مجموعه تلویزیونی فانتزی ترسناک داستان عامه‌پسند از شبکه شوتایم شد.[88] این مجموعه که سه فصل و ۲۷ قسمت دارد توسط جان لوگان و بر اساس افسانه‌ها و شخصیت‌های اساطیری و فانتزی ایرلندی و انگلیسی مختلف ساخته شده‌است[89][90] و گرین در آن نقش زنی به اسم ونسا آیوز[persian-alpha 20] را بازی کرده که قدرت‌های فراطبیعی دارد.[91] داستان عامه‌پسند به خصوص در فصل دوم و سوم با تحسین گسترده منتقدان و تماشاگران همراه بود[92] و برنده و نامزد جوایز بسیاری شد.[93][94] اجرای گرین برای او در هفتاد و سومین مراسم گلدن گلوب، نامزدی جایزه در رشته بهترین بازیگر نقش نخست زن سریال درام را به همراه داشت.[95]

با حضور در فیلم فانتزی خانه دوشیزه پرگرین برای بچه‌های عجیب (۲۰۱۶) گرین برای دومین بار جلوی دوربین تیم برتون رفت.[96] این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام اثر رنسام ریگز ساخته شده‌است با بازخورد متوسط و نسبتاً خوب منتقدان همراه شد[97] و با فروشی نزدیک به ۳۰۰ میلیون دلار یک موفقیت مالی متوسط در گیشه بود.[98] با بازی در نقش زن اصلی فیلم درام بر اساس یک داستان واقعی (۲۰۱۷)، گرین موفق به همکاری با رومن پولانسکی شد. این فیلم در بخش خارج از مسابقه هفتادمین دوره جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد[99] و با واکنش متوسط منتقدان همراه شد.[100] گرین در سال ۲۰۱۷ یک فیلم دیگر نیز به روی پرده داشت؛ درام مستقل سرخوشی اثر لیسا لانگست که در آن گرین با آلیسیا ویکاندر نقش دو خواهر را بازی می‌کنند که قاره اروپا برای پیدا کردن مقصد مرموزی پشت سر می‌گذرانند. فیلم نخستین‌بار در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو به روی پرده رفت و توجه چندانی جلب نکرد.[101]

گرین در سال ۲۰۱۸ برای فعالیت‌های هنری خود، مقام شوالیه را از میان نشان‌های هنر و ادب و فرانسه از سوی دولت این کشور دریافت کرد.[102]

تدوام حضور در ژانر فانتزی و تلویزیون (۲۰۱۹-اکنون)

در سومین همکاری مشترک با تیم برتون، گرین در فیلم فانتزی دامبو (۲۰۱۹) بازی کرد که بر اساس پویانمایی به همین نام (۱۹۴۱) ساخته شده‌است.[103] همچون دو همکاری قبلی برتون و گرین، دامبو نیز واکنش متوسط منتقدان را در پی داشت[104] و ۳۵۳ میلیون دلار فروش جهانی داشت.[105] در همین سال، گرین نقش یک مادر فضانورد پروکسیما ساخته آلیس وینکور بازی کرد[106] که این فیلم نظرات مثبت منتقدان را به همراه داشت.[107] بازی در این فیلم، نامزدی جایزه سزار بهترین بازیگر نقش اول زن فرانسه را برای گرین به همراه داشت.[108][109][110][111]

گرین بعد از مدتی دوری در سال ۲۰۲۰ با حضور مجموعه تلویزیونی فانتزی پرفروغ‌ها از شبکه بی‌بی‌سی دو که بر اساس رمانی به همین نام ساخته شده‌است دوباره به تلویزیون بازگشت.[112][113][114]

زندگی شخصی
پرتره‌ای از گرین، سال ۲۰۱۸

گرین خودش را یک خوره توصیف کرده‌است.[25] گرین گفته‌است: «مردم در نخستین برخورد با من احساس می‌کنند که آدم سردی هستم. من همیشه از جمعیت دوری کرده‌ام و فکر کنم برای همین به بازیگری جذب شدم. بازیگری برای من مثل نقابی است که می‌توانم به صورت بزنم و فرد دیگری باشم.»[2][13] گرین تنها زندگی می‌کند و تا به حال رابطه عاشقانه‌ای نداشته‌است. به گفته خودش وقتی که کار نمی‌کند، زندگی بدون حاشیه و اتفاقی دارد. در طی یک مصاحبه از گرین سؤال شد که کدام ویژگی او مردم را غافلگیر خواهد کرد و او پاسخ داد: «به نظرم این ویژگی که من آدم اهل خانه‌ای هستم مردم را غافلگیر می‌کند. من عادت ندارم به مهمانی‌های بزرگ یا کلوپ‌ها بروم. من خانه را دوست دارم. عاشق این هستم که بعد از فیلم‌برداری به خانه برگردم، آرام کنار آتش بنشینم و مشروب بخورم و یک کتاب خوب بخوانم. خسته‌کننده است، مگه نه؟»[115]

گرین در پاسخ به این سؤال که چرا مشتاق بازی در فیلم‌هایی است که صحنه‌های جنسی و برهنگی واضحی دارند گفته‌است: «تناقض جالبی در این قضیه وجود دارد. اعتراف می‌کنم که آدم خجالتی هستم اما خودم هم نمی‌دانم چرا این کار را می‌کنم. باید خود را به دکتر نشان بدهم!»[116] گرین به بازی در نقش شخصیت‌های پیچیده و با روحیه تاریک علاقه خاصی دارد. او می‌گوید بازی در این نقش‌ها به او اجازه می‌دهد که احساس رهایی کند. گرین دربارهٔ نقشش در سریال فانتزی داستان عامه‌پسند اظهار داشت: «وقتی ونسا را بازی کنم، احساس این را دارم که کرست نپوشیدم. می‌دانید منظورم چیست؟ مردم احتمالاً فکر می‌کنند که خیلی بد است از بازی در چنین نقش و سریالی لذت ببری اما من این کار را می‌کنم.»[6] البته گرین گفته‌است که برای اینکه در ورطه تکرار سقوط نکند، تلاش کرده تا نقش‌های مختلف را امتحان کند.[6]

علی‌رغم داشتن یک خانواده تماماً یهودی، گرین خودش را یک بی‌دین معرفی کرده‌است. با این وجود گرین خودش را یک انسان «معنوی» می‌داند و اعلام کرده که عقاید پیچیده‌ای دربارهٔ مسائل ماورایی دارد.[6] گرین به تاکسیدرمی و حشره‌شناسی علاقه دارد و کلکسیون حشرات و جمجمه جمع‌آوری می‌کند.[117][118]

گرین نسبت به بازگشت به روی صحنه نمایش ابراز علاقه کرده‌است.[30] او اعلام کرد که برنامه و علاقه‌ای برای آنکه تمام وقت در هالیوود کار کند ندارد: «مشکل هالیوود این است که استودیوهای فیلم‌سازی آن قدرت زیادی دارند. حتی بیش‌تر از کارگردان قدرت دارند ولی ترجیح من پیدا کردن فیلم‌نامه و نقش خوب است.»[119]

بعد از اتهامات آزار جنسی هاروی واینستین و راه افتادن جنبش من هم، گرین در سال ۲۰۱۷ فاش کرد که در طی یک جلسه هاروی واینستین به طرز نامناسبی قصد نزدیک شدن به وی را داشته اما گرین او را از خود رانده‌است.[120]

آثار

سینما
سال فیلم نقش
۲۰۰۳رؤیاپردازانایزابل
۲۰۰۴آرسن لوپنآرسن لوپن
۲۰۰۵قلمرو بهشتسیبلا
۲۰۰۶کازینو رویالوسپر لیند
۲۰۰۷قطب‌نمای طلاییمری مالون
۲۰۰۸فرنکلینامیلیا / سالی
۲۰۰۹کراکزخانم جی
۲۰۱۰رحمربکا
۲۰۱۱حس بی‌نقصسوزان
۲۰۱۲سایه‌های سیاهآنجلیک بوچارد
۲۰۱۴پرنده سفید در یک کولاکایو کانرز
۳۰۰: ظهور یک امپراتوریآرتمیس یکم
رستگاریمادلاین
شهر گناه: بانویی که به خاطرش می‌کشماوا لرد
۲۰۱۶خانه دوشیزه پرگرین برای بچه‌های عجیبدوشیزه پرگرین
۲۰۱۷بر اساس یک داستان واقعیالی
سرخوشیامیلی
۲۰۱۹دامبوکولت مارچنت
پروکسیماسارا

تلویزیون
سال عنوان نقش یادداشت
۲۰۱۱کملوتمورگان لو فی۱۰ قسمت
۲۰۱۴–۲۰۱۶داستان عامه‌پسندونسا آیوز۲۵ قسمت
۲۰۲۰پرفروغ‌هالدیا ولز۶ قسمت

بازی ویدئویی
سال عنوان نقش
۲۰۰۸۰۰۷: ذره‌ای آرامشوسپر لیند

جایزه‌ها و نامزدی‌ها
سال جایزه رشته فیلم نتیجه منبع
۲۰۰۴ جوایز فیلم اروپا بهترین بازیگر نقش اول زن به انتخاب تماشاگران رؤیاپردازان نامزدشده [121]
۲۰۰۵ جوایز برگزیده نوجوانان بهترین صحنه عاشقانه قلمرو بهشت (همراه با اورلاندو بلوم) نامزدشده
بهترین بوسه نامزدشده
۲۰۰۷ شصتمین دوره جوایز بفتا ستاره نوظهور کازینو رویال برنده
آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند بهترین بازیگر بین‌المللی نامزدشده
جایزه ملی فیلم انگلیس بهترین بازیگر زن سال نامزدشده
جایزه ساترن بهترین بازیگر نقش مکمل نامزدشده
جوایز فیلم امپایر ستاره نوظهور برنده
۲۰۱۵ جوایز چین‌سا فن‌گوریا [persian-alpha 21] بهترین بازیگر زن تلویزیون داستان عامه‌پسند نامزدشده
جایزه ستلایت بهترین بازیگر زن سریال درام نامزدشده
جایزه گزینش منتقدان تلویزیون بهترین بازیگر زن سریال درام نامزدشده
۲۰۱۶ هفتاد و سومین مراسم گلدن گلوب بهترین بازیگر زن سریال درام نامزدشده
جایزه گزینش منتقدان تلویزیون بهترین بازیگر زن سریال درام نامزدشده
جوایز چین‌سا فن‌گوریا بهترین بازیگر زن تلویزیون برنده
۲۰۱۷ جوایز چین‌سا فن‌گوریا نامزدشده [122]
جوایز برگزیده نوجوانان بهترین بازیگر زن فیلم فانتزی یا علمی‌تخیلی خانه دوشیزه پرگرین برای بچه‌های عجیب نامزدشده [123]
۲۰۲۰ جایزه لومیر بهترین بازیگر زن پروکسیما نامزدشده [124]
جایزه سزار بهترین بازیگر نقش اول زن نامزدشده [125]

واژه‌نامه

  1. Joy
  2. Walter Green
  3. Paul Le Flem
  4. Mia Green
  5. green
  6. grön
  7. St. Paul Drama
  8. Webber Douglas Academy of Dramatic Art
  9. Jalousie en Trois Fax
  10. Turcaret
  11. Nev Pierce
  12. Emilia
  13. Sally
  14. Un Secret
  15. United Talent Agency
  16. Ty Burr
  17. Rafer Guzman
  18. Newsday
  19. Ava Lord
  20. Vanessa Ives
  21. Fangoria Chainsaw Awards

منابع
  1. "eftekasat.net". eftekasat.net. 6 July 1980. Archived from the original on 23 November 2012. Retrieved 30 September 2013.
  2. Williamson, Charlotte (June 2005). "Green Goddess". Harpers & Queen. p. 111.
  3. Godard, Agathe (29 August 1988). "Marlène et ses filles". Paris Match (به French).
  4. Maida, Sabine (25 November 2001). "Eva Green, une star en herbe". Version femme (La Tribune/Le Progrès) (به French).
  5. Le Flem's family genealogy Article published in Ouest-France, 24 January 2007: "Fifteen days after her husband, Lennart Green, Jeanne Green-Le Flem [...] died Friday aged 95 [...]. The ceremony took place in the privacy of the family [...] her daughter, actress Marika Green, her granddaughters Joy and Eva Green [...] and her daughter in law Marlene Jobert. Madame Green-Le Flem, daughter of [French] composer Paul Le Flem, was buried in the family vault in the cemetery of Vieux-Marché [near the city of Lannion, Brittanny, France].
  6. Jeffries, Stuart (May 3, 2016). "Eva Green: 'I don't want to be put in a box marked Weird Witch'". The Guardian. Retrieved April 29, 2018.
  7. Day, Elizabeth (June 5, 2011). "Eva Green interview: Playing evil". The Guardian. Retrieved May 27, 2018.
  8. Milligan, Lauren (June 6, 2011). "My Friend John". British Vogue. Retrieved May 27, 2018.
  9. "Bond girl Eva Green: 'I have a dark side'". Irish Independent. July 3, 2011. Retrieved March 31, 2019.
  10. Telle mère, quelle fille بایگانی‌شده در ۱۹ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine, Novembre 2010, Par Sophie Carquain, Madame, Le Figaro
  11. Adams, Sam (April 14, 2011). "Eva Green". The A.V. Club. Retrieved May 27, 2018.
  12. Berg, Roger; Chalom Chemouny; Franklin Didi (1971). Guide juif de France. Éditions Migdal. p. 402.
  13. Palmer, Martyn (December 2007). "Faith No More". Total Film. p. 90.
  14. Les Pieds-noirs, Emmanuel Roblès, (P. Lebaud, Paris: 1982), 137: "Marlène Jobert est née également à Alger, mais peut-on la considérer comme une pied-noir"
  15. "Eva Green Biography". Yahoo! Movies. Retrieved 27 August 2007.
  16. Kern, Richard (2003). "Eva Green". Index Magazine. Retrieved 27 August 2007.
  17. Young, Neil (30 December 2003). "Eva Green: Confessions of a nervous". Neil Young's Film Lounge. Retrieved 27 August 2007.
  18. Daly, Steve (2 October 2007). "Green Goddess". Vanity Fair. Retrieved 5 October 2007.
  19. Biographie de Elsa Lunghini بایگانی‌شده در ۲۳ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine www.universalmusic.fr
  20. Elsa bio: biographie de stars بایگانی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine www.gala.fr, Gala Magazine
  21. "Joséphine Jobert - Ados.fr". tele.ados.fr. Retrieved 2017-03-21.
  22. Adrian Deevoy (6 August 2014). "Eva Green". GQ. Retrieved 8 November 2016.
  23. Jonny Black (22 August 2014). "Eva Green Facts: 27 Things You (Probably) Don't Know About the 'Sin City' Star". Moviefone. Archived from the original on 8 November 2016. Retrieved 8 November 2016.
  24. Jeffries, Stuart (26 January 2007). "He's the Bond girl, not me". The Guardian. UK. Retrieved 27 August 2007.
  25. Verghis, Sharon (3 December 2006). "Not easy being Green". The Age. Australia. Retrieved 27 August 2007.
  26. Palmer, Caroline (October 2003). "Mystery Girl". Vogue. p. 290.
  27. Brett, Anwar (4 May 2005). "Eva Green – Kingdom of Heaven". BBC. Retrieved 27 August 2007.
  28. Schweiger, Daniel (May 2005). "All Hail The Queen: Eva Green Rules Supreme Over The Kingdom of Heaven". Venice. pp. 60–63.
  29. Stealing beauty, a February 2004 article from The Guardian
  30. Russell, Steve (24 March 2005). "Auteur's Muse". Rolling Stone. Archived from the original on 1 October 2007. Retrieved 27 August 2007.
  31. Webber, Monique (January 2007). "The Green Mile". Australian Vogue. p. 90.
  32. https://www.boxofficemojo.com/movies/intl/?id=_fARSENELUPIN01&country=FR&wk=2004W42&id=_fARSENELUPIN01&p=.htm
  33. Zackarek, Stephanie (6 May 2005). "Kingdom of Heaven". Salon.com. Archived from the original on 7 August 2007. Retrieved 27 August 2007.
  34. Pierce, Nev (6 May 2005). "Kingdom of Heaven". BBC. Retrieved 27 August 2007.
  35. Douglas, Edward (14 November 2006). "Eva Green's Envious Role". Superherohype.com. Retrieved 27 August 2007.
  36. "Kingdom of Heaven: Director's Cut – DVD Review". Total Film. July 2006. Retrieved 27 August 2007.
  37. Douglas, Edward (14 November 2006). "Casino Royale Director Martin Campbell". Superherohype.com. Retrieved 27 August 2007.
  38. "The Ingrid Pitt column: Craig is not Bond". Den of Geek. 30 December 2008. Retrieved 10 December 2014.
  39. Bresnan, Conor (20 November 2006). "Around the World Roundup: 'Casino' Cashes In". Box Office Mojo. Retrieved 21 November 2006.
  40. Joshua Rich (30 March 2007). "The 10 Best Bond Girls". Entertainment Weekly. Retrieved 27 August 2007.
  41. Pirello, Phil (29 November 2007). "Very Bad Girls". IGN.com. Retrieved 3 December 2007.
  42. "James Bond conquers Empire Awards". BBC News. 28 March 2007. Retrieved 27 August 2007.
  43. McClintock, Pamela; McNary, Dave (December 6, 2007). "Will 'Compass' find audiences?". Variety. Archived from the original on 2013-12-31. Retrieved August 2, 2014.
  44. Josh Friedman (December 10, 2007). "'Golden Compass' points overseas". Los Angeles Times. Archived from the original on December 18, 2007. Retrieved December 10, 2007.
  45. "BAFTA Film Awards Winners 2008". British Academy of Film and Television Arts. Archived from the original on February 13, 2012. Retrieved February 26, 2008.
  46. "80th Academy Awards nominations". Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Archived from the original on January 27, 2008. Retrieved January 23, 2008.
  47. "The Golden Compass". Entertainment Weekly. 16 August 2007. Retrieved 27 August 2007.
  48. Joe Utichi (28 November 2007). "Exclusive: RT Visits the Set of Franklyn". Rotten Tomatoes. Retrieved 11 March 2008.
  49. Spelling, Ian (5 December 2007). "Green Completes Franklyn". Sci Fi Wire. Archived from the original on 2 March 2009. Retrieved 11 March 2008.
  50. Johnson, G. Allen (2 December 2007). "Role as flying witch lifts Green's profile". San Francisco Chronicle. Retrieved 11 March 2008.
  51. "Cracks". Movies on Showtime. Archived from the original on 10 September 2012. Retrieved 29 November 2011.
  52. "Cracks (2011)". Rotten Tomatoes. Retrieved 29 November 2011.
  53. "Cracks". Metacritic. Retrieved 29 November 2011.
  54. Ed Meza (9 February 2009). "Eva Green to star in 'Womb'". Variety. Retrieved 3 April 2011.
  55. Womb, retrieved 2017-09-17
  56. Womb, retrieved 2017-09-17
  57. Toumarkine, Doris. "Miller's Tale: French Director Probes a Holocaust Mystery in A Secret". Archived from the original on 11 July 2011. Retrieved 7 March 2011.
  58. Crocker, Jonathan. "RT Interview: Lars von Trier on Antichrist". Retrieved 6 March 2011.
  59. London Evening Standard – Shy Girl... sex bomb Eva Green is really a bundle of nerves Retrieved 6 August 2012
  60. "Ultimate Bond Girl Eva Green Gets 'Dark Shadows' Lead".
  61. "Joseph Fiennes, Eva Green Lead Camelot Cast". TVGuide.com.
  62. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۸ ژوئن ۲۰۲۰.
  63. Radish, Christina (24 January 2011). "Eva Green Interview CAMELOT; Plus Updates on PERFECT SENSE and CALLAS". Collider.com. Retrieved 21 February 2011.
  64. Kenneth Turan (May 11, 2012). "Review: 'Dark Shadows' is a lesson in Tim Burton's quirks". Los Angeles Times. Retrieved September 4, 2012.
  65. "Dates Set for Dark Shadows, Journey 2 and Rivals". ComingSoon.net. May 13, 2011.
  66. "News on Batman 3, Superman, Dark Shadows, and The Hobbit (December 2012!) – IMAX and Warner Bros. Sign Up to 20 Picture Deal!". Steve "Frosty" Weintraub. April 28, 2010.
  67. Zeitchik, Steven (May 14, 2012). "'Dark Shadows': Has America fallen out of love with Johnny Depp? - latimes.com". Los Angeles Times. Retrieved May 26, 2012.
  68. "Dark Shadows Reviews, Ratings, Credits, and More - Metacritic". Metacritic. Retrieved May 22, 2012.
  69. Harris, Mark H. "Dark Shadows Movie Review - Tim Burton Film Starring Johnny Depp". About.com. Archived from the original on November 18, 2012. Retrieved May 26, 2012.
  70. "Dark Shadows :: rogerebert.com :: Reviews". rogerebert.com, Chicago Sun-Times. May 9, 2012. Retrieved May 22, 2012.
  71. "Dark Shadows". Rotten Tomatoes. Fandango. Retrieved November 9, 2019.
  72. "Sundance Institute Announces Films In Premieres And Documentary Premieres For 2014 Sundance Film Festival". Sundance Film Festival. December 9, 2013. Archived from the original on October 4, 2014. Retrieved September 26, 2014.
  73. "White Bird in a Blizzard Reviews - Metacritic". Retrieved November 29, 2014.
  74. "Rodrigo Santoro Back For 300 Sequel?". Empireonline.com. Archived from the original on March 7, 2014. Retrieved August 15, 2013.
  75. "300: Rise of an Empire (2014)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on March 23, 2018. Retrieved May 8, 2020.
  76. "Weekend Box Office Results for March 7-9, 2014". Box Office Mojo. Archived from the original on October 9, 2014. Retrieved March 14, 2014.
  77. "How Eva Green Absolutely Stole '300: Rise of an Empire'". huffington post. Retrieved 10 July 2014.
  78. Burr, Ty. "'300' takes a sidetrip, in 3-D - Movies". Boston.com. Archived from the original on March 10, 2014. Retrieved 2015-12-10.
  79. Guzman, Rafel (2014-03-06). "'300: Rise of an Empire' review: Pointless swordplay". newsday.com. Retrieved 2014-08-02.
  80. Zacharek, Stephanie (2014-03-05). "300: Rise of an Empire Offers Delights for People of All Sexes and Persuasions". villagevoice.com. Archived from the original on 3 August 2014. Retrieved 2014-08-02.
  81. Brew, Simon (April 13, 2012). "Sin City 2 has a title and a start date". Den of Geek. Retrieved May 21, 2012.
  82. "SIN CITY: A DAME TO KILL FOR – See the New-and-Improved Eva Green Poster Approved by the MPAA". collider.com. Retrieved 10 July 2014.
  83. "Sin City: A Dame to Kill For - The Numbers". The Numbers. August 22, 2014. Retrieved September 4, 2014.
  84. "Frank Miller's Sin City: A Dame to Kill For". ComingSoon.net. Retrieved August 24, 2014.
  85. "Sin City: A Dame to Kill For". Rotten Tomatoes. Retrieved December 10, 2019.
  86. "The Salvation (2014)". Metacritic. CBS Interactive. Retrieved 31 October 2014.
  87. "The Salvation (2015) - Weekend Box Office Results - Box Office Mojo". Retrieved 13 January 2019.
  88. "Sam Mendes to direct vampire TV series?". The List. November 7, 2012. Retrieved April 20, 2015.
  89. Patten, Dominic (June 20, 2016). "'Penny Dreadful' Ends After 3 Seasons, Series Creator & Showtime Boss Confirm". Deadline Hollywood. Retrieved June 20, 2016.
  90. Connolly, Kelly (June 20, 2016). "Penny Dreadful will not return for season 4". Entertainment Weekly. Retrieved June 20, 2016.
  91. Moore, Debi (6 May 2014). "Eva Green 'Penny Dreadful,'". DC.com. Retrieved 10 July 2014.
  92. "Penny Dreadful: Season 3". Metacritic. Retrieved May 10, 2016.
  93. "Penny Dreadful: Season 2 (2015)". Rotten Tomatoes. Retrieved May 7, 2015.
  94. "Penny Dreadful: Season 1 (2014)". Rotten Tomatoes. Retrieved June 11, 2014.
  95. "Eva Green". www.goldenglobes.com. Retrieved 2016-11-15.
  96. Collin, Robbie (27 September 2016). "Miss Peregrine's Home For Peculiar Children review: Tim Burton's Edwardian fairy tale feels oddly conventional". The Daily Telegraph. Retrieved 23 October 2016.
  97. "Miss Peregrine's Home for Peculiar Children (2016)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved November 20, 2019.
  98. "Miss Peregrine's Home for Peculiar Children (2016)". Box Office Mojo. Retrieved May 16, 2017.
  99. Pond, Steve (27 April 2017). "Cannes Film Festival Adds Roman Polanski Film to Lineup". TheWrap. Retrieved 27 April 2017.
  100. "Based on a True Story (D'après une histoire vraie) (2017)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved 4 December 2019.
  101. "'The Death Of Stalin' to open Toronto Film Festival Platform programme". ScreenDaily. Retrieved 3 August 2017.
  102. "Nomination dans l'ordre des Arts et des Lettres - hiver 2018". culture.gouv.fr (به French). Government of France. Retrieved 24 June 2019.
  103. Anderton, Ethan (March 24, 2017). "Colin Farrell May See An Elephant Fly in Dumbo". SlashNews. Archived from the original on June 2, 2017. Retrieved June 17, 2017.
  104. "Dumbo (2019)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Archived from the original on January 1, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  105. Ryan Faughnder (March 27, 2019). "Disney's 'Dumbo' remake is expected to fly high at the box office". Los Angeles Times. Retrieved March 27, 2019.
  106. Jordan Mintzer, "'Proxima': Film Review | TIFF 2019". The Hollywood Reporter, September 6, 2019.
  107. "Proxima (2019)". Rotten Tomatoes. Retrieved May 3, 2020.
  108. "Roman Polanski's 'An Officer and a Spy' Leads France's Cesar Awards Nominations". The Hollywood Reporter. 29 January 2020. Retrieved 29 January 2020.
  109. "Polanski 'French Oscar' nomination sparks outrage". 29 January 2020. Retrieved 14 February 2020 – via www.bbc.com.
  110. Erbland, Kate; Erbland, Kate (11 February 2020). "French Film Academy Members Call for 'Complete Overhaul' of César Awards After Weeks of Discord". Retrieved 14 February 2020.
  111. Tartaglione, Nancy; Tartaglione, Nancy (11 February 2020). "French Film Academy Vows Reforms Amid Membership Backlash & As César Awards Loom Under Threat Of Protest". Retrieved 14 February 2020.
  112. "Eleanor Catton's The Luminaries hits TV screens this Sunday". 1 News. 13 May 2020. Archived from the original on 24 May 2020. Retrieved 24 May 2020.
  113. Burgess, Linda (17 May 2020). "Review: TV adaptation of The Luminaries has both the glitter and the gold". The Spinoff. Archived from the original on 23 May 2020. Retrieved 24 May 2020.
  114. "First-look image of Eva Green in BBC Two's The Luminaries". BBC Two. 21 March 2019. Archived from the original on 9 May 2019. Retrieved 24 May 2020.
  115. "Exclusive EvaGreenWeb.com Q&A with Eva Green – Part II". evagreenweb.com. Retrieved 24 April 2014.
  116. Freeman, Thomas (27 June 2016). "Evan Green on all those nude scenes: 'I need therapy'". Maxim.
  117. "GQ&A: Eva Green". GQ.
  118. "Eva Green: "I'm Basically An Old Lady"". ShortList.com.
  119. Bottelier, Steffanie (September 2007). "Een vrouw ais Eva" (به Dutch). Netherlands Elle. p. 230.
  120. "Eva Green Says Harvey Weinstein 'Behaved Inappropriately … I Had to Push Him Off' (EXCLUSIVE)". Variety. 14 October 2017. Retrieved 24 November 2018.
  121. "Eva Green". IMDb. Retrieved 2019-12-07.
  122. "Never mind Oscar, here's the 2017 FANGORIA Chainsaw Awards Nominees Ballot!". FANGORIA®. Retrieved 14 February 2017.
  123. Ceron, Ella (19 June 2017). "Teen Choice Awards 2017: See the First Wave of Nominations". Teen Vogue. Retrieved 19 June 2017.
  124. "Lumières 2020: Les Misérables, J'accuse et Grâce à Dieu en tête des nominations". Allocine. Retrieved 4 December 2019.
  125. Tartaglione, Nancy (29 January 2020). "César Awards Nominations: Roman Polanski's 'An Officer and a Spy' Leads With 12; Ladj Ly's 'Les Misérables' Scores 11 – Full List". Deadline Hollywood. Retrieved 29 January 2020.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اوا گرین موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.