انسان کارورز

در ۱۹۴۹ جان تی رابینسون ،دیرینه‌شناس اهل آفریقای جنوبی استخوان آرواره‌ای از یک گونهٔ جدید انسان تبار در جنوب آفریقا کشف کرد که امروزه انسان کارورز شناخته می‌شود. آرایهٔ انسان کارورز نخستین بار با اطلاق این نام به آروارهٔ کشف شده توسط وراتسلاو مزک و کالین گروز در نزدیکی دریاچهٔ رودلف ( با نام علمی KNM_ER_992 ) ایجاد شد . سپس اسکلت نسبتاً کامل KNM_WT_1500 یا پسربچه تورکانا در ۱۹۸۴ نزدیک دریاچهٔ تورکانا توسط کامویا کیمو و آلن واکرکشف شد . قدمت این فسیل به ۱٫۶ میلیون سال قبل بر می‌گردد ویکی از کاملترین فسیل‌های کشف شده متعلق به انسان تبارهاست .

دیرین مردم شناسان در خصوص طبقه‌بندی انسان راست قامت و انسان کارورز در دو کلاسهٔ جدا اتفاق نظر ندارند. گروهی، انسان کارورز را نوعی از انسان راست قامت می‌دانند و او را به عنوان انسان راست قامت آفریقایی می‌شناسند.آنان معتقدتد که انسان کارورز پس از مهاجرت به اوراسیا به گونه‌های دیگری تبدیل شده‌است . آن‌ها به جای دو عنوان مستقل انسان کارورز وراست قامت ،پیشنهاد می‌کنند که عنوان انسان راست قامت گونهٔ خاص ( Homo erectus sensu stricto ) را برای گونهٔ آسیایی انسان راست قامت و عنوان انسان راست قامت گونهٔ عام( Homo erectus sensu lato ) را برای گروه بزرگتر متشکل از انسان راست قامت آسیایی و آفریقایی به کار گرفته شود. این دو نظریهٔ، دانشمندان را به دو گروه مجزا تقسیم کرده‌است :

۱- گروهی که معتقدند انسان کارورز همان انسان راست قامت است .

۲- گروهی که معتقدند انسان کارورز گونهٔ آفریقایی انسان راست قامت است. براساس نظر این گروه اخیر آرایهٔ انسان کارورز به رسمیت شناخته می‌شود . گرچه این گونه کماکان بخشی از گروه بزرگ انسان راست قامت گونهٔ عام sensu lato به‌شمار می‌رود. گروهی از دانشمندان به‌طور کلی با استفاده از واژهٔ کارورز و تمایز قایل شدن میان انسان راست قامت وانسان کارورز مخالف بوده و تفاوت معنی داری میان پسر تورکانا و مردپکنی به عنوان انسان راست قامت متصور نیستند. سورا و همکاران در سال ۲۰۰۷ اعلام کردند که احتمالاً انسان راست قامت منشا و مبدأ برخی از پیدایش‌های ژنی جدید در اوراسیا بوده‌است. در سال ۲۰۰۳ آنتون شواهدی برای شفاف‌سازی ابهامات پیرامون انسان راست قامت آسیایی و آفریقایی کشف کرد که قابل اثبات نبودند. و نهایتاً او نیز اعلام کرد که" وجود انسان کارورز به صورت یک سؤال لاینحل باقی می‌ماند " واین ابهام همچنان به قوت خود باقی است. آخرین یافته‌ها در دمانسی گرجستان حاکی از آن است که گونه‌های متاخرِ انسان سرده از جمله انسان ماهر، انسان رودلفی، انسان کارورز وانسان راست قامت که با هم همدوره بوده‌اند همگی به گونه‌ای تعلق دارند که ۱٫۹ میلیون سال قبل در آفریقا تکامل یافته و سپس در اورسیا و بعدها تا چین و جاوه پراکنده شده جایی که مستنداتی متعلق به ۱٫۲ میلیون سال قبل در آن یافت شده . و به نظر می‌رسد بهترین و جامع‌ترین نام برای این گونه انسان راست قامت باشد. واینچنین بحث و اختلاف نظر در خصوص انسان کارورز،و اجداد و نوادگان او همچنان باقی است . البته این اتفاق نظر کلی وجود دارد که او جد بلافصل انسان تبارهایی از قبیل انسان هایدلبرگی، انسان نئاندرتال و انسان راست قامت آسیایی و انسان خردمند است. نتیجه تحلیل جمجمهٔ دمانیسی و سایر یافته‌ها در دمانیسی حکایت از این دارد که کلیه گونه‌های اولیهٔ انسان سرده از یک گونه به وجود آمده‌اند و آن انسان راست قامت است. این بدان معناست که انسان کارورز در گروه انسان راست قامت جای داده می‌شود چرا که دو گونه دارای اجداد و نوادگان و ویژگی‌های طبقه‌بندی یکسان می‌باشند. انسان کارورز ممکنه است با توجه به استخوان‌های ظریفتر جمجمه و فقدان استخوان‌های برجسته زیر ابرو از انسان راست قامت متمایز شود. از انسان هایدلبرگی نیز با توجه به صورت ( چانه) پیش آمده تر، پیشانی پست تر واستخوان‌های ظریفترش متمایز است. ویژگی‌هایی که او را از گونه‌های نخستین غیر –انسان متمایز می‌کند عبارتند از دودیسی جنسی خفیف تر( یعنی تفاوت‌های کمتر در دو جنس مختلف )،صورتی متقارن تر ومسطح تر در مقایسه با غیر انسان‌ها، فک کوچکتر و حجم جمجمه بزرگتر ( در انسان کارورز اولیه این حجم ۷۰۰-۹۰۰ سی سی و در گونه‌های متاخر تر ۹۰۰ -۱۱۰۰ سی سی می‌باشد.) در تانزانیا، اتیوپی، جنوب آفریقا و کنیا آثار دیگری از انسان کارورز کشف شده‌است .

از نقطه نظر تفسیرهای موجود در زمینه تحولات و تکامل گونه‌های اولیه انسان سرده، دانشمندان به گروه‌های متعددی تقسیم می‌شوند. انسان ماهر در میان همگان به عنوان جد احتمالی انسان سرده و جد بلافصل انسان کارورز پذیرفته شده‌است. گرچه چگونگی نسبت خود گونهٔ ماهر با سایر اعضای خانوادهٔ انسان سرده هنوز محل اختلاف نظر است. واضح است که گونهٔ کارورز و گونهٔ ماهر به‌طور هم‌زمان برای مدت نیم میلیون سال در شرق آفریقا می‌زیسته‌اند که بر این اساس احتمال می‌رود نسبت آن‌ها آنا ژنتیک بوده یعنی این دو گونه، دو تیره از نوادگان یک نیای مشترک هستند.مشخص نیست انسان کارورز چه اثرات ژنتیکی بر روی انسان تبارهای بعد از خود داشته‌است. نتیاج تحلیل‌های ژنتیکی اخیر، فرضیه منشا آفریقایی انسان مدرن را تأیید می‌کند و این احتمال وجود دارد که در گذر زمان آزمایش‌های ژنتیکی نیز موید این فرضیه باشد که انسان کارورز پدر همهٔ انسان تبارهای متاخر بوده‌است.

انسان کارورز در مقایسه با پدرانش، انسان ماهر، ابزارهای سنگی پیشرفته تر و متنوع تری را به کار می‌برده‌است. انسان کارورز فناوری الدوایی را پالایش داده و نخستین تبرهای دو سویه آشولی را به وجود آورده‌است.۲۰۰۰۰۰ سال قبل از ابداع ابزارهای آشولی در ۱٫۶ میلیون سال قبل انسان راست قامت از انسان کارورز منشعب شده و از آفریقا مهاجرت کرده بود.

دودیسی جنسی مشاهده شده در انسان کارورز به میزان چشمگیری کمتر از اجداد جنوبی کپی او ( ۲۰درصد) اما بیش از دودیسی جنسی مشاهده شده در انسان مدرن بوده. تحلیل رفتن میزان دودیسی جنسی احتمالاً با کاهش نیاز به رقابت بر سر جفتگیری و جفتیابی در میان جنس مذکر مرتبط بوده‌است. انسان کارورز نه فقط در ظاهرفیزیکی بلکه در ویژگی‌های زندگی اجتماعی و سازمانی نیز بسیار بیشتر از اجداد اولیه اش مشابه انسان مدرن می زیسته. محتمل است که انسان کارورز نخستین انسان تباری باشد که از آتش نگهداری کرده‌است. اینکه این آتش طبیعی بوده، یا به صورت مصنوعی توسط خود او تولید شده هنوز محل اختلاف نظر است. ولی این امر که انسان کارورز همانند سایر انسان‌تبارهایی که با انسان کارورز نیای مشترکی داشته‌اند، قادر به کنترل آتش بوده محرز است.