اندام

به برآمدگی به‌هم‌چسبیده یا عضوِ گیرکننده جانوران، اندام می‌گویند. در بدن انسان، معمولا به اندام‌های بالایی و پایینی، به ترتیب دست و پا می‌گویند.[1] دست و پا به تنه یا نیم‌تنه وصل هستند.

بسیاری از جانوران از اندام برای جنبیدن استفاده می‌کنند. نمونه جنبیدن، راه رفتن، دوبدن، بالا رفتن، و شنا کردن است. برخی جانوران می‌توانند از اندام‌های جلویی (در مورد انسان، دست‌های) خود برای جابجا کردن و دستکاری (ایجاد تغییر) اجسام استفاده کنند. همچنین برخی جانوران می‌توانند از اندام‌های پشتی خود برای دستکاری اجسام استفاده کنند.

پا و پیش‌پای انسان برای تحرک روی دو پا سازگار شده‌اند. اما بیشتر دیگر گونه‌های پستانداران از چهار اندام خود برای قدم برداشتن و دویدن استفاده می‌کنند. بازوی انسان، به نسبت پا اندام ضعیف‌تری است. اما توانایی چرخش زیادی دارد و به انسان اجازه می‌دهد به زاویه و فاصله‌های گوناگونی دست پیدا کند. دست‌های تخصص‌یافته انسان توانایی خوبی در چنگ زدن و دستکاری اجسام دارند.