اعیاد یهودی

اعیاد یهودی به چند دسته تقسیم می‌شوند:

• روزهای مقدس بالا که به روش هشانا و یوم کیپور اطلاق می‌شود. در زبان عبری یامیم نوراییم (ימים נוראים).
• سه عید زیارت، (عبری:שלוש רגלים شلوش رگالیم) که به پسح، شاوعوت و سوکوت اطلاق می‌شود.

• یوم طوو (יום טוב)yom tove به عیدهایی که دارای منشأ در کتاب مقدس هستند اطلاق می‌شود. این اعیاد روش هشانا، یوم کیپور، اولین روز سوکوت، اولین و آخرین روز پسح و هستند.
• موعد (מועד) به صورت جمع موعدیم (מועדים) به سه عید زیارت، پسح، شاوعوت و سوکوت اطلاق می‌شود.
• حگ (חג) به صورت جمع حگیم (חגים) که به جای یوم طوو و موعد استفاده می‌شود. این لغت برای حنوکا و پوریم نیز استفاده می‌شود.
• تعانیت (תענית) به صورت کمتر رایج صوم (צום) به روزهای روزه اطلاق می‌شود. این روزه‌ها معمولاً دارای منشأ ربانی هستند.

یا روز شنبه در دین یهودی حالت یک عید را دارد که روز هفتم هفته است. شبات در قبل از غروب خورشید روز جمعه شروع شده و شروع آن با روشن کردن شمع و قرائت قیدوش بر روی ظرف شراب مشخص می‌شود. شبات در شب روز شنبه به پایان می‌رسد و پایان آن توسط دعای هودالا مشخص می‌گردد. در شبات کارهای زیر انجام می‌شود:

• قرائت تورات
• اضافه کردن مصاف به عبادت روزانه
• مصرف کردن سه وعده غذا که معمولاً بهتر و مفصلتر از غذای روزهای عادی است.
• عدم انجام کارهای ممنوع طبق شریعت یهود.

روش حودش (ראש חודש) (راس ماه) یک عید جزئی است که در روز اول هر ماه اتفاق میفتد.

رسم این است که کسی که اولین بار ماه نو را میبیند بلافاصله به صورت یک آدم خوشرو نگاه میکند و اعتقاد دارد که ماه خوبی پیش رو خواهد داشت.

ماه ایلول که قبل از روش هشانا است زمان توبه قلمداد می‌شود. از این رو دعای خاصی به نام سلیخوت به نماز روزانه اضافه میشوند.

• عرو روش هشانا (۲۹ ایلول)
• روش هشانا (۱–۲ تیشری)

بر اساس سنت یهودی روش هشانا (راس السنه، راس سال) یا روز به یاد آوردن (יום הזכרון، یوم هذیکارون) یا روز داوری (יום הדין یوم‌هدین). در این روز خداوند به عنوان پادشاه است و هر کسی را بر اساس اعمالش مورد قضاوت قرار می‌دهد و برای او در سال بعد تصمیم می‌گیرد. این عید با یک میصوت خاص مرتبط است که دمیدن شوفار (شیپور) می‌باشد.

اولین ده روز ماه تیشری به عنوان ده روز توبه شناخته می‌شوند.

• روزه گدلیا (۳ تیشری)

روزه گدلیا (צום גדליה) یک عید جزئی یهودی است.

یوم کیپور مقدسترین روز سال برای یهودیان است. مهمترین اعمال این روز توبه و بازگشت به خداوند است. این کار با عبادت و روزه گرفتن انجام می‌شود.

• عرو سوکوت :۱۴ تیشری
• سوکوت: ۱۵–۲۱ تیشری

سوکوت یک عید هفت روزه است که به عنوان عید سایبان‌ها شناخته می‌شود. سوکوت یادآور زمانی است که قوم اسرائیل بر بیابان سرگردان بودند.

• شمینی عصرت، ۲۲ تیشری
• سیمحا توراه، ۲۳ تیشری

شمیتی عصرت روز بعد از پایان سوکوت است. شمینی در معنی لغوی به معنی هشت است.

• عرو حنوکا، ۲۴ کیسلو
• حنوکا، ۲۵ کیسلو.

داستان حنوکا (חנוכה) در کتاب اول و دوم مکابی نقل شده ‌است. این کتاب‌ها قسمتی از تنخ نیستند بلکه جزو اضافات آن می‌باشند.

دهم توت یک عید جزئی می‌باشد که در آن برای یادآوری محاصره اورشلیم روزه گرفته می‌شود.

پوریم یادآور نجات یهودیان از توطئه‌ هامان و پیروز شدن آن‌ها بر دشمنانشان در امپراطوری پارس است. البته در صحت این داستان شک وجود دارد. در واقع هامان وزیر از قوم اگاگ توطئه ای برای قتل یهودیان کرد. و یهودیان به پادشاه اطلاع دادن و پادشاه که دستور قتل یهودیان را داده بود گفت نمی‌تواند دستورش را لغو کند و قرعه انداختند. و قرعه به نام یهودیان افتاد و مردخای که سردار یهودی ایرانی بود با هامان جنگید و۷۷ هزار سرباز هامان کشته شدند ولی مالشان غارت نشد و نهایتاً هامان و ده فرزندش به جرم توطئه(بعد از شکست و افشای توطئه) اعدام شدند و یهودیان این روز را به دلیل نجات از مرگ و دستور لغو کشتارشان از طرف پادشاه جشن میگیرند. یهودیان در این عید آنقدر مشروبات الکلی می‌خورند تا فرق مرگ بر هامان و درود بر مردخای را متوجه نشوند.

پسح روز آزادی بنی اسرائیل از بردگی در مصر است. این عید یکی از سه عید مهم است که در کتاب مقدس مورد اشاره قرار گرفته ‌است. که با نام فصح نیز خوانده میشود. «روز چهاردهمِ نخستین ماه، پِسَخ خداوند است. اعداد ۲۸:۱۶

سفیرا ۴۹ روز بین پسح و شووت است.

لگ باعومر روز ۳۳ در ۴۹ روز سفیرا است.

شاوعوت یا عید هفته‌ها یکی از سه زیارت یهودی است که در تورات ذکر شده ‌است.

دو عید هفدهم تموز و تیشا به آو یا نهم آو یادآور نابودی اورشلیم هستند. هفدهم تموز روزی است که دیوارهای اورشلیم برای اولین بار توسط رومیان گذشته شد. تیشابه آو روزی است که اورشلیم به صورت کامل توسط رومیان نابود شد.