اخند

از شمال دهنو، از جنوب عسکری، از مغرب دریای خلیج فارس، و از سمت مشرق به کوه‌های زاگرس محدود می‌گردد. رضا طاهری در کتاب از مروارید تا نفت وجه تیسمیه «اخند» را مشتق از کلمه آخوند می‌داند، وجه نامگذاری این آبادی را با اسم آخند در نوشته‌های پیشین و زندگی خانوادهٔ ملاهای اسلامی در این منطقه جستجو می‌کند.

طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۶۷۷۵ نفر می‌باشد.

دارای ۱۰ مسجد، برق، آب‌انبار (برکه)، خانه بهداشت، و دبستان و راهنمایی پسرانه و دخترانه. دبیرستان پسرانه و دخترانه. مرکز بهداشت و درمان. پارک زیبای مرجان. دارای ورزشگاه فجر (چمن مصنوعی و جایگاه تماشاچیان با گنچایش ۳۰۰۰ نفر می‌باشد. ساکنان این روستا عرب‌تبار و اهل سنت از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی می‌باشند. ساکنان این روستا به زبان عربی و فارسی به گویش محلی تکلم می‌کنند.

اهالی روستا از طریق صید، ماهی‌گیری و کشاورزی و دامداری امرار معاش می‌کنند. حدود ۴۰۰ اصله نخل دیم و ۶۰ من زمین زیر کشت دیم دارد و در زمینهای آن جو و گندم کشت می‌شود. چاهایش کم‌عمق است، و آبش شیرین است.

• رضا طاهری ، از مروارید تا نفت، چاپ اول، انتشارات داستانسرا، ۱۳۸۸.
• بانک اطلاعاتی دهداری‌های ایران، روستای اخند
• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه» ، چاپ دوم، دبی: دار الأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس» ، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران) چاپ سوم، دبی: سال انتشار ۱۹۹۷ مبلادی به (عربی).
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس ، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.