ابن ماسویه

ابوزکریا یوحنا بن ماسویه پزشک مسیحی نسطوری ایرانی[1] یا آشوری‌تباری[2][3] بود که به سریانی و عربی می‌نوشت. وی فرزند داروسازی در جندی‌شاپور بود، که به بغداد آمد و نزد جبریل بن بختیشوع تحصیل کردو در ۸۵۷ میلادی در سامرا درگذشت. وی معلم حنین بن اسحاق بود. نوشته‌های طبی خودش به عربی بود، ولی آثار طبی یونانی متعددی را هم به سریانی ترجمه کرد.

De consolatione medicinarum, 1475

معتصم در حدود ۸۳۶ برایش میمون‌هایی فراهم کرد تا به کالبدشکافی آنها بپردازد. آثار کالبدشناسی و طبی زیادی به نام اوست، مخصوصاً دغل‌العین، که قدیمی‌ترین رسالهٴ منظم چشم‌پزشکی موجود به زبان عربی است، و کتاب النوادر الطبیة که ترجمهٴ لاتینی آن در قرون وسطی رواج زیادی داشت.

منابع
  1. Irwin, edited by Robert (2010). The new Cambridge history of Islam, Volume 4 (1. publ. ed.). Cambridge: Cambridge University Press. p. 663. ISBN 978-0-521-83824-5. |access-date= requires |url= (help)
  2. Beeston, Alfred Felix Landon (1983). Arabic literature to the end of the Umayyad period. Cambridge University Press. p. 501. ISBN 978-0-521-24015-4. Retrieved 20 January 2011.
  3. "Compendium of Medical Texts by Mesue, with Additional Writings by Various Authors". World Digital Library. Retrieved 2014-03-01.
  • سارتن، جرج. مقدمه بر تاریخ علم. ترجمهٔ غلامحسین صدری افشار. انتشارات علمی و فرهنگی.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.