گجگین
گجگین، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان کرمان در استان کرمان ایران.
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | کرمان |
| شهرستان | کرمان |
| بخش | مرکزی |
| دهستان | سرآسیاب فرسنگی |
| نام محلی | گژگین |
| نام‌های قدیمی | گژگین |
  گجگین /گژگین | |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۵۲ نفر (سرشماری ۹۵) |
| کد آماری | ۱۱۳۰۸۲ |
گجگین . [ گ ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان سرآسیاب فرسنگی بخش مرکزی شهرستان کرمان ، ۱۵۰۰۰ گزی خاور کرمان و ۶۰۰۰ گزی شمال راه شوسه ٔ کرمان به ماهان. دامنه ، معتدل. آب آن از قنوات. محصول آن غلات ، حبوبات ، میوه جات . شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو(هم اکنون آسفالت) است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
گجگین با نام اصلی و اولیه گژگین کلمه ائی کاملاً پارسی به معنی محل تلاقی آب و گچ (گزگین)؛ روستائی دارای دهیاری وشورای اسلامی میباشد و در تقسیمات کشوری از توابع دهستان سراسیاب فرسنگی بخش مرکزی کرمان میاشدواقع در ۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر کرمان قرار دارد گجگین روستائی با ۳۰۰۰ سال قدمت بوده که در اوایل ورود اعراب به کرمان نزدیک به ۳۵ سال جنگ در محلقلعه (دخمه)زرتشت جریان داشته وچند جنگ در آن دوران برای دفاع از شهر کرمان پیش آمده و قلعه آن بنام دخمه گژگین تا کنون پا بر جا است ودر پائین قلعه مذکور قبرستانی از اعراب وجود دارد گجگین مدفن امامزاده ابراهیم (ع) از نوادگان امام موسی کاظم و موطن بسیاری از مردان بی ادعا است که در زمانهای گوناگون برای حفظ وطن ، ایران عزیز در مقابل دژخیمان و حرامیان جنگیده واز سایر نقاط کشور در این خصوص عقب نمانده.
آستان باشکوه امامزاده ابراهیم (علیه السلام) در روستای گجگین واقع شده‌است.
بر دیوار غربی اتاق مرقد تابلویی است که چگونگی نبش قبر امامزاده در آن به این صورت نوشته شده‌است:
بنا به نقل چندین نفر از افراد موثق محلی، حدود یک صدسال قبل (نیمه قرن سیزدهم هجری) یکی از اهالی زردشتی روستای حسین‌آباد، واقع در نزدیکی روستای گژگین چندین روز برای پیداکردن گاو گم شده خود، روستا و بیابان‌های اطراف را جستجو می‌کند تا این که عبورش به کنار قبر غریبی در مجاورت روستای گژگین می‌افتد و با توجه به این که از پیدا شدن گاوش مأیوس بوده خطاب به صاحب قبر می‌گوید: اگر به حق هستی از خدا بخواه تا گاو من پیدا شود واگر گاو من پیدا شود اتاقی بر مرقدت میسازم و همان‌جا از خستگی به خواب می‌رود. هنگامی که از خواب بیدار می‌شود با کمال تعجب می‌بیند گاوش در اراضی کشاورزی نزدیک قبر ایستاده ، لذا ایشان با خوشحالی گاوش را به روستای خود برده و ماجرا را برای اهالی نقل می‌نماید و از آن موقع قبر یاد شده به پیر برحق و اراضی مزبور به گاوبوئی معروف می‌شود تا اینکه یکی از اهالی متدین گجگین سه شب متوالی سیدبزرگواری را خواب می‌بیند که به او می‌گوید: به مردم بگو به من پیربرحق نگویند، من امامزاده ابراهیم از فرزندان موسی بن جعفر (علیه السلام) هستم! پس از نقل خواب، شخصی از خوانین روستا به نام هاشم خان که از خوانین محلی بوده به قصد تمسخر و انکار خواب، دستور نبش قبر را می‌دهد و توسط شخصی به نام «غلامحسین ملا» که غسال و بنا بوده نبش قبر صورت می‌گیرد و جسد سالم و تازه مردی که انگشتر عقیق بر دستش و طفل خردسالی نیز در کنارش دفن و پارچه سبزی نیز روی آن‌ها قرار داشته مشاهده و از هوش می‌رود که اهالی نامبرده را از قبر بیرون آورده و قبر را مجدداً می‌بندند و از آن موقع به قبر امامزاده ابراهیم ع مشهور و زیارتگاه دوستداران اهل بیت (علیه السلام) مبدل میگردد و پس از آن تمامی افراد خانواده هاشم فوت میکنند وخانه هاشم به ویرانه تبدیل میگردد واعلارغم اینکه باغ هاشم در دهانه قنات قرار گرفته تا کنون آباد نگردیده وهر کسی از زارعین که خواسته آنرا آباد کند از کردار خود پشیمان وآنرا به همان صورت رها کرده است./.
جمعیت
این روستا در دهستان سرآسیاب فرسنگی قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۲۴۷نفر (۶۲خانوار) بوده‌است.[1]