کوهمره جروق
کوهمره جروق یکی از کوهمره‌های سه‌گانه در محدوده‌ٔ شهرستان‌های شیراز و کازرون است. موقعیت این کوهمره از شمال کتل پیرزن و ارتفاعات کوهمره سرخی، از شرق ارتفاعات اخیر، از غرب دریاچه پریشان و دهستان فامور و از جنوب دهستان جره می‌باشد. این دهستان در جنوب شرقی بخش واقع شده و موقع آن کوهستانی و هوای آن در قسمتهای جنوبی گرم و در نقاط شمالی معتدل است و در تابستان قسمتی از اهالی به نقاط شمالی (که در آنجا باغهای آلو، گردو، انگور و انجیر دارند) تغییر محل می‌دهند. شغل سنتی ساکنان، زراعت و باغبانی و در گذشته صنعت دستی قالی و گلیم بافی بوده است.[1]
در تقسیمات جدید، بعضی از مناطق این کوهمره به دهستان فامور پیوسته است.
تاریخچه
تاریخ کوهمره به دوران ساسانیان بازمی‌گردد. در زمان ساسانیان، گروهی از مزدکیان برای فرار از کشتار، به کوهمره پناه می‌آورند.[2]
فرهنگ و گویش
بررسی آواشناختی ساختی، ساخت واژه و ساخت فعل، به ویژه ارگتیو و واژه‌های گویش کوهمره، نشان می‌دهد که به شاخهٔ زبان‌های ایرانی جنوب غربی تعلق دارد و شاخه ای از پارسی پهلوی می باشد.[3]
کتاب‌شناسی
- ابوالحسن گلستانه. مجمل‌التواریخ گلستانه.
- فارس‌نامه ابن بلخی
- فرهنگ جغرافیایی ایران جلد ۷. انتشارات ارتش شاهنشاهی. ۱۳۳۲. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شده‌است (کمک) - شهبازی، عبدالله (۱۳۶۶). ایل ناشناخته – پژوهشی در کوه نشینان سرخی فارس. نشر نی. شابک ۹۶۴-۸۱۷۰-۱۵-۰.
- جوکار، خداخواست (۱۳۸۸). کمربند سبز فارس: گامی در معرفی کوهمره، جروق و نودان. انتشارات نوید شیراز.
- نوروزی، علی‌مدد (۱۳۸۳). طلوع سبز: تاریخ و فرهنگ مردم کوهمره جروق. نشر بکاء. شابک ۹۶۴-۹۵۴۹۴-۰-۴.
پانویس
- فرهنگ جغرافیایی ایران جلد ۷. انتشارات ارتش شاهنشاهی. ۱۳۳۲. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شده‌است (کمک) - شهبازی، عبدالله (۱۳۶۶). ایل ناشناخته – پژوهشی در کوه نشینان سرخی فارس. نشر نی. شابک ۹۶۴-۸۱۷۰-۱۵-۰.
- مجله زبان‌ها و گویش‌های ایرانی، اسفند ۱۳۹۲، شماره ۲ (عنوان مقاله: واژه‌ها و اصطلاحات ویژه دامداری در گویش کوهمره نودان، جروق و سرخی فارس). فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ۱۳۹۲. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شده‌است (کمک)
