کشاورزی دقیق

برای سالیان متمادی کشاورزان نهاده‌های کشاورزی را بر پایه تجربیات سالیان گذشته و به میزان معینی برای تمام زمین بدون توجه به دیگر ملاحظات توزیع می‌کردند. آنها میزان بذر پاشی، کود و سم را برای همه زمین با نسبت مشخصی توزیع می‌کردند و آبیاری یکنواختی را برای زمین به کار می‌گرفتند. در نتیجه این رویکرد، ملاحظه می‌شود میزان راندمان آبیاری پایین بوده و درصد بالایی از کود و سموم شیمیایی به هدر رفته و تنها آسیب‌های ناشی از آن است که باقی مانده و موجب آلودگی منابع زیر زمینی آب و خاک می‌گردد.

در واقع، این بزرگ‌ترین اشتباهی است که می‌تواند اتفاق افتد. در این مکانیزم توزیع منابع و نهاده‌های کشاورزی به حالت یکسان برای همه استفاده می‌شود، در حالی که به علت تفاوت‌های ذاتی خاک و بستر کشاورزی از یک سو و شرایط آب و هوایی از سوی دیگر، برخی به نهاده‌های بیشتر و برخی به نهاده‌های کمتری نیازمندند و همان‌طور که فقر غذایی موجب کاهش راندمان تولید است، اضافه تزریق نهاده‌ها هم خسارت و آلودگی به محصول نهایی و محیط زیست را به همراه دارد .

مدیریت مناسب نهاده‌ها، که اکنون کشاورزی دقیق نامیده می‌شود راه کار فناورانه به این نیاز تاریخی است.

کشاورزی دقیق به دلیل سطح مدیریتی که دارا می‌باشد از کشاورزی سنتی متمایز است. در کشاورزی دقیق به جای این که کل مزرعه به عنوان یک واحد مدیریتی باشد، اعمال مدیریت برای مناطق کوچک در مزرعه در نظر گرفته می‌شود که این کار سطح مدیریت را با تأکید بر نیازهای صحیح کشاورزان افزایش می‌دهد. کشاورزی دقیق در واقع، سیستم مدیریت تلفیقی است و کوشش دارد نوع و میزان نهاده‌ها را بر اساس نیازهای واقعی محصولات که در مناطق کوچک‌تر زمین قرار دارند، تطبیق دهد.