کاپریس (موسیقی)
کاپریس یا کاپریچیو (ایتالیایی: capriccio) یک قطعهٔ موسیقی پرجنب و جوش است که معمولاً در فرم آزاد ساخته می‌شود. کاپریچیو نوعی قطعهٔ پرقدرت و سریع است که به‌طور طبیعی برای نوازندگان «چیره‌دست» ساخته می‌شود. این اصطلاح به شیوه‌های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته‌است که از روش‌های گوناگون و فرم‌ها، صداها و سازها بهره می‌گیرد.
اولین رخداد این واژه در سال ۱۵۶۱ توسط «ژاکوت د برشم»[persian-alpha 1] مورد استفاده قرار گرفت و در اواخر قرن شانزده و اوایل قرن هفدهم میلادی به مجموعه‌ای از مادریگال‌ها اطلاق می‌شد. کاپریچیوها قطعات سختی هستند که برای صداها و سازهای مختلفی به ویژه سازهای شستی‌دار ساخته می‌شود.
برخی آثار
- فکرت امیروف: کاپریچیو آذربایجان
- فلیکس مندلسون: کاپریچیو درخشان
- نیکولو پاگانینی: ۲۴ کاپریس برای ویولن تک
- کریستف پندرسکی: کاپریچیو برای ویولن و ارکستر
- والتر پیستن: کاپریچیو برای چنگ و ارکستر زهی
- نیکلای ریمسکی-کورساکف: کاپریچیو اسپانیول
- ایگور استراوینسکی: کاپریچیو برای پیانو و ارکستر
- پیوتر ایلیچ چایکوفسکی: کاپریچیو ایتالیا
- مرتضی حنانه: کاپریس برای پیانو و ارکستر[1]
یادداشت
- Jacquet de Berchem
پانویس
- «مجموعه آثار موسیقی فیلم شادروان مرتضی حنانه». صدای موسیقی. دریافت‌شده در ۱۴ مه ۲۰۱۹.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Capriccio (music)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ مه ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.