پل کنکورد

در سال ۱۷۸۷ میلادی، آرشیتکت ژان-ردولف پرونه[و 2] که در پرونده کاری خود ساخت مدرسه ملی معماری را به همراه دانیل-شارل ترودن داشت، دستور ساخت یک پل قوسی را دریافت می‌کند. پروژه ساخت این پل که از سال ۱۷۲۵ در زمان ساخت میدان کنکورد برای ایجاد ارتباط با این میدان و آنسوی سن و جایگزین کردن با قایق که در آن زمان برای جابجایی استفاده می‌شد در جریان بود. ژان-ردولف پرونه که ساخت و اتمام این پل را که همزمان با جریانات انقلاب در فرانسه شده بود را تضمین کرده بود برای سریع کردن ساخت این پل از سنگ‌های بازمانده از تخریب قسمتی از قلعه باستیل استفاده کرد. استفاده از سنگ‌های بکار برده شده در این پل باعث ایجاد شعار نمادین میان انقلابیون شد:[2]

«باشد که هم‌میهنانمان هر روز سمبل استبداد سلطنتی را زیر قدم‌هایشان لگدمال کنند!»

ناپلئون بناپارت در سال ۱۸۱۰ به افتخار هشت ژنرالش در زمان امپراتوری اول فرانسه، دستور ساخت و قرار دادن تندیس آن‌ها بر روی این پل را داد. و در زمان بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه این تندیس‌ها با دوازده مجسمه سفید مرمرین از چهار وزیر نامدار به نام‌های: ژان-باتیست کولبر[و 3]، کاردینال ریشلیو[و 4]، سوژر دو سن-دونی[و 5]، ماکسیمیلین دو بتون[و 6]، چهار نظامی به نام‌های: پییر ترای دو بایار [و 7]، لویی یکم بوربن-کنده [و 8]، برتران دو گکلن [و 9]، آنری دو لا تور دوورین-بوییون [و 10] و چهار دریانورد: رنه توگه-تروئن [و 11]، آبراهام دوکن [و 12]، پییر آندره دو سوفرن [و 13]، آن ایلاریون دو کوستانتن دو تورویل [و 14] عوض شدند، اما لویی-فیلیپ یکم [و 15] به دلیل سنگین شدن بیش از اندازه پل دستور برداشتن این مجسمه‌ها را داد و آن‌ها را به کاخ ورسای منتقل کرد.

در سال‌های ۱۹۳۰-۱۹۳۲ به دلیل حجم رفت‌وآمد بیش از اندازه به پهنای پل از دو طرف افزوده شد

این پل در دوره‌های تاریخی فرانسه نام‌های گوناگونی بخود گرفت. در ابتدا بنام پل لویی شانزدم، سپس پل انقلاب، پل کنکورد، دوباره در زمان بازگشت بوربون‌ها پل لویی شانزدهم نامیده شد و در نهایت از سال ۱۸۳۰ تاکنون بنام پل کنکورد شناخته می‌شود.

• پل الکساندر سوم

• مشخصات پل کنکورد