پارک ملی دیلیجان

پارک ملی دیلیجان در سال ۲۰۰۲ تأسیس شد.

این پارک ملی تا دامنه‌های رشته کوه‌های پامباک، آرگونی، میاپور، ایجوان (کائنی), و هالاب در ارتفاع ۱۰۷۰–۲۳۰۰ متری از سطح دریا امتداد می‌یابد.

گیاهان پارک ملی دیلیجان شامل ۹۰۲ گونه آوندداران هستند که عبارتند از: کاج‌های زمینی (۱)، Horse-tails(1)، سرخسیان (۱۲)، بازدانگان (۷) و گیاهان گلدار (۸۸۱). حدود ۴۰ گونه نادر در این منطقه وجود دارد.

۲۹ گونه از گیاهان در سیاهه قرمز گونه‌های در معرض خطر ارمنستان و ۴ گونه نیز سیاهه قرمز گونه‌های در معرض خطر اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی ثبت شده ست.

پارک ملی در زمین جانداران نیز غنی است. ۸۰۰ گونه قاب‌بالان در این پارک وجود دارد.

مهمترین بناهای یادبود فرهنگی که در پارک ملی دیلیجان واقع شده‌اند عبارتنداز: صومعه هاغارتسین (متعلق به سده ۱۰–۱۳ میلادی)، صومعه گوشاوانک (متعلق به سده ۱۲–۱۳ میلادی)، صومعه جوختاک وانک (متعلق به سده‌های ۱۱–۱۳ میلادی، صومعه ماتوساوانک (متعلق به سده‌های ۱۰–۱۳ میلادی) و کلیسای آخنابات (متعلق به سده ۱۱ میلادی)

• رودها و دریاچه‌های ارمنستان
• کوه‌های ارمنستان
• فهرست آتشفشان‌های ارمنستان
• جغرافیای ارمنستان
• آب و هوای ارمنستان

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dilijan National Park». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ اوت ۲۰۱۶.
• Armenian Soviet Encyclopedia. Yerevan.