پابرهنگی

پابرهنگی یا برهنه‌پایی به معنای نپوشیدن پای‌افزار است. پابرهنگی در زبان فارسی به کنایه از فقر نیز به‌کار می‌رود.[1] پابرهنگی می‌تواند به‌دلیل ساده‌زیستی افراد باشد که مثال مشهور آن سقراط است.[2]

«پابرهنه» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها، پابرهنه (ابهام‌زدایی) را ببینید.
پابرهنه‌ای در حال استراحت

نگارخانه

منابع
  1. علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «پابرهنه»، لغت‌نامهٔ دهخدا.
  2. ویل دورانت و آریل دورانت (۱۳۷۸)، تاریخ تمدن (ویراست دوم)، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ص. ۹۳۸
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.