ویروس نقص ایمنی میمونی

ویروس‌های نقص ایمنی میمونی (به انگلیسی: Simian immunodeficiency viruses یا SIV) ویروس‌های پسگردی هستند که قادرند حداقل ۴۵ گونه از نخستی‌سانان آفریقایی را مبتلا کنند.[1][2]

ویروس نقص ایمنی میمونی
طبقه‌بندی ویروس
Group: گروه ۶ (ویروس پسگرد)
تیره: ویروس پسگرد
سرده: ویروس آهسته‌گستر
گونه: ویروس نقص ایمنی میمونی

ویروس SIV در واقع عامل به وجود آمدن ویروس HIV بوده‌است که خود به دو نوع HIV-1 و HIV-2 تقسیم می‌شود. به نظر می‌رسد که هر دو ویروس HIV-1 و HIV-2 در اصل متعلق به نخستی‌سانان مرکز آفریقا بوده و در اوایل قرن بیست به بدن انسان منتقل شده‌اند. ویروس HIV-1 در اصل متعلق به مناطق جنوبی کامرون و تکامل یافتهٔ ویروس نقص ایمنی میمونی که در میان شمپانزه‌های وحشی شیوع دارد، بوده‌است.[3][4] همچنین ویروس HIV-2 تکامل یافتهٔ ویروس SIV میان گونه‌ای میمون به نام منگابی دودی بوده‌است که در غرب آفریقا (از جنوب سنگال تا غرب ساحل عاج) زندگی می‌کرده‌است. پخ‌بینیانی مانند میمون شب نسبت به ویروس HIV-1 مقاوم هستند و این احتمالاً به دلیل یک نوع ژن پیوندی دو گونه مقاوم ویروس در آن‌ها می‌باشد.[5]

مدارکی موجود است که نشان می‌دهد انسان‌هایی که در شکار یا فروش حیوانات دخالت داشتند دچار ویروس SIV شده‌اند.[6] اگرچه SIV ویروس ضعیفی است که سیستم دفاعی بدن انسان با آن مقابله می‌کند و بیش از چند هفته در بدن انسان باقی نمی‌ماند، اما انتقال سریع و متوالی آن بین انسان‌های مختلف زمان کافی را به این ویروس برای تبدیل آن به HIV می‌دهد.[7] علاوه بر این، با توجه به نرخ پایین انتقال فرد به فرد بیماری، SIV فقط می‌تواند از طریق تعداد زیادی افراد در معرض خطر پخش شود که باور بر این است که تا قبل از قرن بیستم چنین جمعیتی وجود نداشته‌است.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Peeters, M. (2001). "Genetic Diversity of Lentiviruses in Non-Human Primates". AIDS Reviews. ۳: ۳–۱۰. Retrieved ۲۰۱۰-۰۹-۱۹. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  2. Peeters, M.; Courgnaud, V. (2002). "Overview of Primate Lentiviruses and their Evolution in Non-human Primates in Africa" (PDF). In C. Kuiken, B. Foley, E. Freed, B. Hahn, B. Korber, P. A. Marx, F. E. McCutchan, J. W. Mellors, and S. Wolinsky. HIV sequence compendium. Los Alamos, NM: Theoretical Biology and Biophysics Group, Los Alamos National Laboratory. pp. ۲–۲۳. Retrieved ۲۰۱۰-۰۹-۱۹ Missing or empty |title= (help)
  3. Gao F; Bailes E; Robertson DL; et al. (1999). "Origin of HIV-1 in the chimpanzee Pan troglodytes troglodytes". Nature. ۳۹۷ (۶۷۱۸): ۴۳۶–۴۱. Bibcode:1999Natur.397..436G. doi:10.1038/17130. PMID 9989410. Unknown parameter |ماه= ignored (help); Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  4. Keele, B. F. , van Heuverswyn, F. ، Li, Y. Y. , Bailes, E. ، Takehisa, J. ، Santiago, M. L. , Bibollet-Ruche, F. ، Chen, Y. ، Wain, L. V. , Liegois, F. ، Loul, S. ، Mpoudi Ngole, E. ، Bienvenue, Y. ، Delaporte, E. ، Brookfield, J. F. Y. ، Sharp, P. M. , Shaw, G. M. , Peeters, M. ، and Hahn, B. H. (28 July 2006). "Chimpanzee Reservoirs of Pandemic and Nonpandemic HIV-1". Science. ۳۱۳ (۵۷۸۶): ۵۲۳–۶. Bibcode:2006Sci...313..523K. doi:10.1126/science.1126531. PMC 2442710. PMID 16728595.
  5. Goodier, J. ، and Kazazian, H. (2008). "Retrotransposons Revisited: The Restraint and Rehabilitation of Parasites". Cell. ۱۳۵ (۱): ۲۳–۳۵. doi:10.1016/j.cell.2008.09.022. PMID 18854152.(subscription required)
  6. Kalish ML; Wolfe ND; Ndongmo CD; McNicholl J; Robbins KE; et al. (2005). "Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus". Emerg Infect Dis. ۱۱ (۱۲): ۱۹۲۸–۳۰. doi:10.3201/eid1112.050394. PMC 3367631. PMID 16485481. Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  7. Marx PA, Alcabes PG, Drucker E (2001). "Serial human passage of simian immunodeficiency virus by unsterile injections and the emergence of epidemic human immunodeficiency virus in Africa". Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. ۳۵۶ (۱۴۱۰): ۹۱۱–۲۰. doi:10.1098/rstb.2001.0867. PMC 1088484. PMID 11405938. Archived from the original (PDF) on 19 March 2013.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.