وستوک ۲

وستوک-۲ (به روسی: Восток ‎)(به معنای شرق) دومین مأموریت سرنشین دار سازمان فضایی شوروی به سمت فضا بود.
این ماموریت پس از پرواز تاریخی یوری گاگارین که با وستوک ۱ انجام گرفت، دومین پرواز مداری سرنشین‌دار بوده است. فضانورد این فضاپیما گرمان تیتوف در تاریخ ۶ اوت ۱۹۶۱ وارد فضا شد و پس از ۱۷/۵ چرخش مداری به دور زمین در سلامت به زمین برگشت.[1]

وستوک۲
نشان مأموریت
اطلاعات کلی مأموریت
نوع مأموریت:	مهندسی هوافضا
سازمان عمل‌کننده:	برنامه فضایی شوروی
شناسه_کوسپار:	1961-019A
شماره ستکات:	۱۶۸
طول مأموریت:	۱روز/۱ساعت/۱۸دقیقه
مدارهای کامل کرده:	۱۷٫۵
مشخصات فضاپیما
مدل فضاپیما:	وستوک
وزن پرتاب	۴۷۳۱ کیلوگرم
تعداد فضانوردان:	۱
اسامی فضانوردان:	گرمان تیتوف
کد تماس:	Орёл (اریول-Oryol)
آغاز و پایان مأموریت
آغاز مأموریت:	۶ آگوست ۱۹۶۱ – ۱۵ مرداد ۱۳۴۰ (ساعت ۶:۰۰ دقیقه جهانی)
موشک پرتاب:	وستوک‌-K
سایت پرتاب:	پایگاه فضایی بایکونور
پایان مأموریت:	۷ آگوست ۱۹۶۱ – ۱۶ مرداد ۱۳۴۰ (ساعت ۷:۱۸ دقیقه جهانی)
سایت فرود:	۵۰°۵۱′۹٫۹۴″ شمالی ۴۷°۱′۱۳٫۷۳″ شرقی
مشخصات مداری
مدار مرجع:	مدار زمین مرکزی
رژیم مداری:	مدار نزدیک زمین
اوج:	۲۳۲ کیلومتر
حضیض:	۱۶۶ کیلومتر
انحراف مداری:	۶۴٫۹۳ درجه
تناوب مداری:	۸۸٫۴۶ دقیقه
مأموریت‌های وابسته
مأموریت قبلی مأموریت بعدی وستوک۱ وستوک۳

فضاپیمای وستوک-۲ در این پرواز تجهیزات پشتیبانی از حیات، رادیو و تلویزیون برای پاییدن وضعیت فضانورد، ضبط صوت، سیستم سنجش از دور، ابزارهایی برای آزمایش‌های زیستی، و تجهیزات کنترل دستی و خودکار را با خود حمل می‌کرد. پس از ۱۷/۵ چرخش مداری، فضاپیما در ساعت ۷ و ۱۸ دقیقه به وقت گرینویچ در نزدیکی کرازنی‌کوت در ساراتوف روسیه به زمین نشست. گرمان تیتوف با استفاده از چتر جداگانه‌ای که همراه صندلی‌پران فضاپیما بود به زمین نشست.[1]

اهداف این ماموریت فضایی، بررسی تاثیرات محیط بیرون از جو بر روی سازواره (ارگانیسم)[2][3] انسان در خلال پروازهای مداری طولانی و در پی آن بازگشت به سطح زمین و نیز بررسی توانایی انسان برای کار و جنبش درازمدت در حالت بی‌وزنی بود.