واقع‌گرایی تهاجمی

نوواقع‌گرایی تهاجمی یا رئالیسم تهاجمی یک نظریه ساختاری و بخشی از مکتب نوواقع گرایی می‌باشد که برای نخستین بار توسط جان مرشایمر مطرح شد. این نظریه نیز با توجه به مبنای واقع‌گرایی خود مدعیست که آشوب‌زده بودن نظام جهانی باعث رفتار تهاجمی دولت‌ها در سیاست بین‌الملل است. این نظریه اساساً با نظریه واقع‌گرایی دفاعی که توسط کنت والتز بیان شده در تضاد است. این نظریه با اینکه به درک و مطالعه روابط بین‌الملل کمک می‌کند اما هدف برخی انتقادها نیز قرار گرفته‌است. از منظر نو واقع گرایی تهاجمی، دولت ها تلاش می کنند قدرت خود را بیشینه کنند. زیرا افزایش قوا تنها راه اطمینان از بقا و کسب امنیت است. طبق این نظریه دولتها به دنبال رسیدن به جایگاه برتر در نظام بین الملل (هژمون) هستند به دلیل اینکه بتوانند بقا و امنیت خود را تضمین کنند. از دیدگاه نو واقع گرایی تهاجمی، نظام تک قطبی که در آن دولت هژمون از نظر قدرت دارای فاصله زیادی از سایر دولتها باشد، پایدار است ولی در نظام های چند قطبی به دلیل اینکه قدرت نسبی دولتها تقریبا با هم برابر است و هر کدام از دولتها تلاش می کنند به جایگاه هژمون برسند، جنگ و نزاع اجتناب ناپدیر است.