هواپیمای شفق

جنگنده شفق هواپیمایی آموزشی از نوع رادار گریز و سبک حمله به زمین بود که توسط دانشگاه مالک اشتر طراحی شد و ادعا گردید در آن از مواد جاذب رادار استفاده شده‌است. در سال ۱۳۸۱ اعلام شد که اولین پرواز آزمایشی این هواپیما در سال ۱۳۸۳ انجام خواهد شد. اما در سال ۱۳۸۴ پرواز آزمایشی هواپیما به سال ۱۳۸۷ معوق شد. پس از این تاریخ نیز به دلیل تحریم‌ها و بازگشت مهندسان ایرانی اجرای پروژه متوقف شد.

جنگنده شفق
نوع هواپیما آموزشی-جنگنده زمینی-رادارگریز
کشور سازنده  ایران
شرکت سازنده هسا
طراحی شده توسط دانشگاه صنعتی مالک اشتر
نخستین پرواز انجام نشده
وضعیت کنونی توسعه آن متوقف شده است

این هواپیما از نظر ظاهری مشابه یک جنگنده سبک و آموزشی است که در اواخر جنگ سرد شورای طراحی میکویان آن را طراحی کرده بود.[1]

تاریخچه

اولین معرفی شفق در سال ۲۰۰۲ و در نمایشگاه صنایع هوایی ایران اتفاق افتاد. در آن نمایشگاه یک نمونه از این هواپیما در ابعاد واقعی به نمایش گذاشته شد.[2] در سال ۲۰۰۴ تلویزیون جمهوری اسلامی ایران فیلمی از یک نمونه در اندازه واقعی از این هواپیما نشان داد. در این فیلم شفیقه بفارین به عنوان سرمهندس تیم طراحی هواپیما معرفی شد.[3]

همچنین گفته شده شفق ممکن است بخشی از برنامه جنگنده تاکتیکی مرغ عاشورا (انگلیسی:Morghue Ashura Tactical Fighter؛ مخفف شده:M-ATF) تحت نام‌های دیگر میگ-آی-۲۰۰۰ یا ویتیاژ ۲۰۰۰ باشد که در اصل پروژه‌ای بین روسیه و ایران برای تولید هواپیمای جنگنده نسل چهارم برای کشورهای در حال توسعه بوده؛ برنامه ای که سرانجام توسط روسیه و ایران کنار گذاشته شد، اما برخی شواهد حاکی از آن است این پروژه در ایران تحت برنامه شفق احیا شده یا از آن برای پیشبرد برنامه شفق استفاده شده است.

برنامه جنگنده تاکتیکی مرغ عاشورا
جنگنده تاکتیکی مرغ عاشورا
کاربری هواپیمای نظامی
کشور سازنده ایران
تولیدکننده سازمان صنایع هوایی ایران
طراح سازمان صنایع هوایی ایران
وضعیت لغو شده
کاربر اصلی نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران
توسعه‌یافته از پروژه LFI میکویان

برنامه جنگنده تاکتیکی مرغ عاشورا (انگلیسی:Morghue Ashura Tactical Fighter؛ مخفف شده: M-ATF) در اصل پروژه‌ای بین روسیه و ایران برای تولید هواپیمای جنگنده نسل چهارم بود برای کشورهای در حال توسعه. این برنامه سرانجام توسط روسیه و ایران کنار گذاشته شد، اگرچه اکنون برخی از شواهد موجود است که ایران یا برنامه را احیا کرده یا از آن برای پیشبرد برنامه شفق استفاده کرده است. از جمله این شواهد اشاره کانال تلگرمی با نام «پایگاه شکاری جنگنده ها» در 23 شهریور 1399 به وجود 25 فروند تحت خدمت از این نوع جنگنده است. ریشه های این برنامه به برنامه لغو شده LFI میکویان (انگلیسی :Light Frontline Fighter‌؛جنگنده سبک خط مقدم) روسیه برمی‌گردد. این هواپیما همچنین با نام‌های میگ-آی-۲۰۰۰ یا ویتیاژ ۲۰۰۰ شناخته می شود.

طراحی و گسترش

شفق در اصل به عنوان یک جت آموزشی سبک طراحی شد و بعدها تصمیم به ساخت نوع جنگنده آن گرفته شد.

پروژه طراحی شفق یک پروژه ترکیبی از فناوری روسی-ایرانی است که در ابتدا با کمک یک شرکت هواپیماسازی روسیه[2] و به نام اینتگرال (Integral) آغاز شد ولی بعدها روسیه به علت فشار آمریکا از آن کناره‌گیری کرد. در زمان همکاری ایران و روسیه، ۲۰ کارشناس طراحی از کارخانجات سوخو و میکویان به ایران عزیمت کرده‌بودند و با تیم ایرانی مشارکت داشتند.[4] پروژه شفق توسّط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران سرمایه‌گذاری شده و به‌وسیله مجتمع دانشگاهی هوایی (به انگلیسی: Aviation University Complex) که زیرمجموعه‌ای از دانشگاه مالک اشتر است، طراحی شده‌است.[5]

جستار وابسته

پانویس
  1. Shafaq Global Sequrity
  2. IRAN Shafagh
  3. Aircraft Illustrated Vol 37, No 10, Pg 9- اکتبر ۲۰۰۸
  4. Aviation International News Iran struggles to field a fighter
  5. Global Security Shafaq

منابع
  • Russian Combat Aviation News (www.aeronautics.ru)
  • AirFleet International Magazine (www.airfleet.ru)
  • Century China Military Information Website (www.centurychina.com)
  • MACHTRES FIGHTERS SHAFAQ

پیوند به بیرون

این هواپیما یک کپی از هواپیمای روسی Yak-130هست نه طرحی از میکویان

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.