نجف‌آباد (اسدآباد)

منبع=کانال تلگرام آوای قلعه‌چغا

آدینۀ ۳۰ مهر ۱۳۴۴ روز سرنوشت سازی در تاریخ تقسیمات منطقه‌ای روستای ‌قلعه‌چغا (نجف‌آباد) محسوب می‌شود. این تقسیمات به دو دورۀ قبل و بعد از این تاریخ تقسیم می‌شود. تا قبل از کشف «سنگ یاد‌مان نجف‌آباد» توسط تیم کانادایی-آمریکائی به سرپرستی تئودور کایلریانگ، اهالی روستا در گرداگرد این تپۀ تاریخی زندگی می‌کردند و بعد از آن تحول جدیدی در محل سکونت اهالی به وجود آمد. ادارۀ آثار باستانی وزارت فرهنگ و هنر بعد از این کشف بزرگ، تصمیم می‌گیرد که این منطقۀ حول تپه را تخلیه کند، تا محققان خارجی برای اکتشافات تازه آزادی عمل بیشتری داشته باشند. بودجه‌ای هم برای نقل‌مکان و ساخت ساز روستا تخصیص داده می‌شود. و گرداگرد تپه برای همیشه خالی از سکنه می‌شود و آخرین جایی می‌شود که تاریخ در ذهن خود، همۀ مردم روستا را در یک مکان و در کنار هم به یاد می‌آورد. از آن روز مهاجرت مردم به شهر آغاز شد. و اهالی روستا با توجه به منطقه زراعی خود، هر گروه به یک منطقۀ خاص در روستا نقل مکان می‌کنند.

اهالی روستا به چهار منطقه از روستا نقل مکان کردند. که هر منطقه نام مختص به خود را گرفت.

گروهی از مردم مهرآباد را برای زندگی کردن انتخاب کردند. «مهرعلی فروتن دانش» اولین شخصی بود که این منطقه را بنیان نهاد. و به افتخار این شخص نام این منطقه را مهرآباد نهادند.

گروه بعدی منطقۀ گرآباد را برای سکونت انتخاب کردند. این منطقه جمعیت بیشتری را نسبت به مهرآباد در خود جای داد. این منطقه به اقتضای شوخ طبعی مردم آن زمان گرآباد نامیده شد. این نامگذاری صرفا جنبه فکاهی داشته و مناطق گوناگونی دیگری در کشور با همین نام وجود دارد، که هر کدام قصۀ مختص به خود را دارند. روستای کردنشین دیگری با نام «گرآباد» در استان کردستان وجود دارد.

سومین گروه از اهالی روستا در منطقه‌ای به نام «قوری‌آباد» منزل خود را بنا کردند. شاید با شنیدن نام این منطقه تصویر یک قوری در ذهنتان بیاید و یا شاید صدای قورباغه را به یاد بیاورید و ... اما ریشۀ این نامگذاری به «صدای نوشیدن چایی» در استکان‌های کمرباریک اهالی این منطقه برمی‌گردد. استکان‌های کمر باریک در فرهنگ چای خوری روستا جایگاه خاص خود را داشته‌است. در طراحی این استکان‌ها نکات خاصی در نظر گرفته شده‌است که در نوع خود جالب می‌باشند: گودی کمر این استکان‌ها باعث می‌شود به راحتی در دست جای گیرند، این گودی کمر، همچنین باعث می‌شود تفاله‌های چای که ته استکان هستند، نتوانند از بخش باریک به راحتی عبور کنند و فرد چای را آسوده خاطر تر صرف کند. همچنین اگر استکان با ته مانده چایی کج شود و به پهلو بر زمین بیفتد، تفاله‌ها روی زمین و فرش نمی‌ریزند و در نهایت کوچک بودن دهانۀ استکان سبب می‌شود صدای خاصی هنگام‌ نوشیدن تولید شود.

چهارمین گروه از مردم منطقهٔ خرمان‌جاه را برای زندگی انتخاب کردند. خرمان واژه‌‌ای کردی است. به معنی جایی که توده(کومه‌گورا) زیادی از گندم و جو درو شده را در آنجا گرد می‌آورند و با ابزاری می‌کوبند. قدیم (چان‌وبرگ) بود که دو گاو می‌کشیدند و سپس با پیشرفت تکنولوژی تبدیل به تراکتور شد. که با دیسک روی گندم و جو درو شده بسیار دور میخورد و می چرخید تا دانه‌های گندم و جو از خوشه‌ها جدا گشته و ساقه گندم نیز خرد شده به کاه تبدیل می‌شد. و سپس با باد دادن خرمان کوبیده، دانه‌های گندم یا جو را با(شه‌ن) کردن جدا و آماده برای فروش یا آسیاب می‌کردند و به صورت آرد برای نان و..... استفاده می‌شد. خرمان‌جاه یعنی جا و مکانی که در تابستان و فصل برداشت گندم و جو و لوبیا و.... در آن مکان خرمان می‌کردند. و همچنین لازم به ذکر است که ما منطقۀ پشت‌تپه را در این تقسیمات، جزء منطقه خرمان‌جاه به حساب آوردیم، و همانطور که از نامش پیداست، منطقه‌ای است که در پشت‌ ‌تپۀ قلعه‌چغا و یا ضلع شمال‌غربی آن قرار دارد.

واژه چغا به معنی تپه است، واژه "قلعه" یعنی چیدن و روی هم گذاشتن وساختن سازه پس قلعه چغا ، یعنی سازه ای که بالای‌تپه و جای بلند می سازند شاید درابتدای ساختن قلعه‌ها ازمصالح محکمی استفاده نمی‌شد،اما به مرور این مزیت در بناها بااستفاده از سنگ ومواد دیگر بوجودآمد و بعدها قلعه‌ها دارای ساختارهایی هم‌تدافعی و هم تهاجمی بودند. قلعه چغا، درزمان قاجار انباری برای مالیات محصولات کشاورزی روستاهای اطراف بود، که خوانین "فرهی افشار" حسام آباد(کُلون تپه) استفاده می‌کردند، بدین صورت که مالیات روستای اطراف به حسام آباد منتقل نمی‌کردند بلکه در انبار "قلعه چغا" جمع‌آوری می‌کردند، در زمان کاشت محصول و یا در زمان کمبود آذوقه رَسیدی(برگه) از قلعه حسام آباد، با امضاء و مهر" خان" دریافت می‌کردند و به منشی خان در قلعه چغا می‌دادند و آذوقه خود را دریافت می‌کردند. قلعه چغا قدمت دیرینه ای دارد، شاید تنها روستایی است که‌آثارتاریخی و سنگ نوشته(نبشته) به ۲۷۳۴سال پیش حمله آشوریان از عراق امروزی به مادها را داراست. این حمله ششمین حمله سارگون دوم۷۱۶قبل از میلاد به سرزمین "مادها"بود. در این زمان‌پادشاه مادها فره ورتیش بود.سارگون آشوری درستون سنگی قلعه چغا(نجف آباد)به آن اشاره کرده است .در۵۲سال پیش این ستون سنگی ازاین روستا به موزه ایران باستان منتقل شد. (این تاریخ را به امسال یعنی ۱۳۹۷ به حساب آوردید) یکی از باستان شناسان غربی؛به نام "رادنر"بادقت دراین استوانه سنگی،وبررسی عکس های هوایی ادعا می کند،که نجف آباد،(قلعه چُغا) شهر کیشسیم(کیش سیم) بوده‌است،ایالت کیشسیم از شهرستان کنگاور تااسدآباد بوده و شهر (کیشسیم)نجف آباد فعلی است، اما باستان شناس دیگر به نام " لویی لوین" گودین تپه کنگاور را شهر کیشسیم از ایالت کیشسیم می‌داند. شایدروزی باکاوش بر روی تپه‌های باستانی روستای مجاور ، نجف آباد علی الخصوص تپه چندهزارساله موسی آباد زاویای تاریک تاریخ باستان مکشوف شود. برای اینکه بدانیم دقیقا شهرکیشسیم کجاست؟ باید تحقیق کنیم که آشوریان بعد از فتح مناطق سنگ ستون‌ها و کتیبه‌ها را درکجایی مناطق مفتوحه نصب می‌کردند، بنده از باستان شناسان و مورخین پرسش نمودم،اما هنوز جواب متقن وقابل قبولی نیافتم. اما دراین که ازشهرستان کنگاور تا اسدآباد به نام ایالت کیشسیم بوده شکی نیست، پادشاهان آشور بسیار خونریز و ظالم بودند، سارگون دوم آشوری چندین بار به سرزمین مادها حمله کرد اویک سال قبل از این واقعه دریعنی ۷۱۵قبل ازمیلاد پادشاه مادها بنام "دیاکو"را اسیرکرده و همراه قبیله اش به‌سوریه تبعید کرد.

این روستا در دهستان جلگه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۸۰ نفر (۲۲خانوار) بوده‌است.[1]