ناپالم
ناپالم ماده‌ای آتش‌زا و نوعی بمب محتوی نوعی ترکیب مایع، ترجیحاً بنزین است با اکتان ۸۰ و یکی از پودرهای ام ۱ یا ام ۲ یا ام ۹، که پس از پرتاب و برخورد به هدف، مادهٔ ژلاتینی تولید کند و با شعله و حرارت زیاد بسوزد.[1]
ناپالم از بنزین یا پلی‌استیرن یا نفت، به‌همراه موادی که به آن ویژگی ژله‌ای و چسبندگی می‌دهند، مانند صابون یا یونولیت (مقوای آکاسیف) ساخته می‌شود. این مادهٔ آرام‌سوز و چسبنده، بدنه اجسام و انسان را کم‌کم و به‌شدت می‌سوزاند. چند قطره ناپالم ۲x۲ متر مکعب از ماده را نابود می‌کند. بدون تماس مستقیم نیز می‌تواند با حرارتی بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد اجسام را نابود کند. ناپالم آب‌گریز است. آتش ناپالم به سادگی با آب خاموش نمی‌شود.
بمب‌های ناپالم در جنگ جهانی دوم با بنزین و صابون ساخته می‌شد. نخستین نسخهٔ این بمب در سال ۱۹۴۲ در دانشگاه هاروارد طراحی شد؛ و نخستین بار در ژوئن ۱۹۴۴ و اواخر جنگ جهانی دوم در جریان نبرد تینیان توسط نیروهای ایالات متحده آمریکا علیه ژاپن و سپس در نبرد نرماندی بکار گرفته شد.
قوانین بین‌المللی استفاده از ناپالم و سایر مواد آتش‌زا علیه اهداف نظامی را منع نکرده‌است، ولی استفاده از آن علیه غیر نظامیان بر اساس کنوانسیون منع استفاده از برخی سلاح‌های متعارف[2] مصوب ۱۹۸۰ ممنوع است. پروتکل ۳ این کنوانسیون استفاده از هر نوع ماده آتش‌زا مانند ناپالم و فسفر سفید را غیرمجاز می‌داند اما این پروتکل از سوی برخی کشورها پذیرفته نشده‌است.[3] از جمله این نوع بمب‌ها می‌توان به بمب ناپالم هواپرتاب بی‌ال‌یو-۱ ساخت کشور آمریکا اشاره کرد.
پیوند به بیرون
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ناپالم موجود است. |
- مجموعهٔ واژه‌های مصوّب فرهنگستان زبان فارسی تا پایان سال ۱۳۸۹.
- Convention on Certain Conventional Weapons
- Convention on Certain Conventional Weapons (CCW) At a Glance