ژله

ژله (فرانسوی: Jelly) یا لرزانک، آب میوه پخته شده در شکر حاوی ژلاتین که در هوای سرد منعقد می‌شود. ژله نوعی دسر است و فرآورده کلاژن است که به عنوان ژلاتین نیز شناخته می شود. ژله اولین بار در قرن 18 میلادی و کتاب هنر آشپزی هانا گلاس مطرح شد. در حال حاضر ژله بیشتر به صورت پودر ژله یافت می‌شود که باید آن را با آب سرد و گرم مخلوط و در یخچال منعقد کرد. به دلیل این که در این ماده از ژلاتین استفاده میشود ، گیاه خواران از خوردن آن پرهیز می کنند زیرا این ماده از کلاژن پوست و استخوان جانوران تهیه میشود.[1]

ژله

به دلیل استفاده از مواد مختلف دارای طعم‌های مختلف مانند پرتقالی، آلبالویی و ... می‌باشد.

تاریخچه

قبل از اینکه ژلاتین به عنوان یک محصول تجاری به طور گسترده ای در دسترس قرار گیرد، معمولی ترین ژله، ژله ی پاستور گوساله بود. همانطور که از نامش بر می آید، این کار با استخراج و تمیز کردن ژلاتین از پای یک گوساله ساخته شد. این ژلاتین با آب میوه و شکر برای یک دسر مخلوط شده است.[2]

منابع
کتاب آشپزی ویکی‌کتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد:
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ژله موجود است.
  1. Moeen Encyclopedic Dictionary
  2. Picayune, The (2013-07-16). The Picayune's Creole Cook Book. Andrews McMeel Publishing. ISBN 9781449440435.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.