ناریان

در ۳۰ کیلومتری شمال شرقی شهرک (مرکز طالقان) و در ضلع شمالی رودخانه شاهرود و جاده سراسری شرقی-غربی طالقان و در منتهی الیه شمال شرق جاده باده سر که از جوستان به طرف شمال شرق منشعب شده و پس از دیزان به طرف شرق امتداد می‌یابد و در موقعیت جغرافیایی ۳۶ درجه و ۱۲ دقیقه و۵۱٫۹ ثانیه عرض جغرافیایی و ۵۰ درجه و۵۹ دقیقه و ۵۹٫۰ ثانیه طول جغرافیایی و در ارتفاع۲۴۴۲ متر از سطح دریا روستای نسبتاً بزرگی وجود دارد که بنظر می‌رسد به لحاظ جمعیت و وسعت برابر با روستاهای میر، دنبلید و سوهان می‌باشد.

راه طالقان به کلاردشت از طریق ناریان ـ گردنه دریچه ـ دلیر می‌گذرد.

تصویری از منطقهٔ شمالی روستای ناریان

اهالی ناریان تبری هستند و به گویش طبری طالقانی زبان مازندرانی صحبت می‌کنند.[2][3][4][5] طالقانی‌ها به دو گویش مازندرانی و تاتی سخن می‌گویند. به عقیده برخی از صاحبنظران، گویش مردم طالقان به دو دسته مازندرانی و تاتی تقسیم می‌شود. روستاهایی که بین جوستان و کوه‌های کندوان قرار گرفته‌اند به لهجه مازندرانی سخن می‌گویند. از جوستان به سمت باختر «تات» زبان اند. لهجه تاتی آن‌ها هم فارسی ولایتی است و چندان واژه‌های کهن را نگه نداشته‌اند.[6][7][8]

کتاب آثار تاریخی طالقان[1][2]

1. کتاب آثار تاریخی طالقان
2. [naryan.com http://naryan.com بایگانی‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine]