میرزا سید حسن
میرزا سید حسن (۲۵ ژانویه ۱۶۵۵، اصفهان – پیش از ۲۷ دسامبر ۱۷۱۵) یک شاهزاده صفوی بود. او پسر سلطان‌العلماء آملی، وزیر اعظم شاه عباس بزرگ، شاه صفی یکم و شاه عباس دوم، و خان آغا بیگم، دختر شاه عباس، بود. او در سال ۱۶۳۲ همراه با سه برادر دیگرش توسط شاه صفی (ح. ۱۶۲۹–۱۶۴۲) که برای ادامه سطلنت از جانب خاندان صفوی احساس خطر می‌کرد، کور شد. او به این دلیل نتوانست به مقام برسد. گرچه او به یکی از برجسته‌ترین عالمان زمان خود تبدیل شد. او با زبیده خانم دختر شاه سلیمان یکم (ح. ۱۶۶۶–۱۶۹۴) و خواهر شاه سلطان حسین (ح. ۱۶۹۴–۱۷۲۲) ازدواج کرد.[1] میر محمد باقر و میر سید مرتضی حاصل این ازدواج بودند که هر دودر زمان حکومت شاه سلطان حسین به مقام صدر خاصه و صدر ممالک رسیدند.[2]
| میرزا سید حسن | |
|---|---|
| شاهزاده صفوی | |
| زاده | ۲۵ ژانویه ۱۶۵۵ اصفهان |
| درگذشته | پیش از ۲۷ دسامبر ۱۷۱۵ |
| همسر(ان) | زبیده خانم |
| فرزند(ان) | میر محمد باقر میر سید مرتضی |
| خاندان | دودمان صفویان |
| پدر | سلطان‌العلماء آملی |
| مادر | خان آغا بیگم |
| دین و مذهب | اسلام شیعه |
پانویس
- Floor 2005, pp. ۴۶۶–۴۶۷.
- Floor 2005, p. ۴۶۷.
منابع
- Matthee, Rudi (2010). "ḴALIFA SOLṬĀN". Encyclopaedia Iranica, Vol. XV, Fasc. 4. pp. 382–384.
- Floor, Willem (2005), "A Note on The Grand Vizierate in Seventeenth Century Persia", Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft, Harrassowitz Verlag, 155 (2): 435–481, JSTOR 43382107
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.