موتور وی۱۰

موتورهای وی۱۰ به دلیل اینکه در واقع از دو موتور پنج سیلندر خطی که به یک میل‌لنگ مشترک متصل هستند، تشکیل شده‌اند، و موتورهای پنج سیلندر نیز دارای ضعف عدم تعادل هستند، بر خلاف انواع شش سیلندر خطی، وی۱۲، و تخت، به‌طور ذاتی از عدم تعادل و حرکت گهواره‌ای ثانویه رنج می‌برند. این نقطه ضعف تنها با استفاده از شفت تعادل قابل جبران است.[1]

تا سال ۱۹۹۴ و معرفی خودروی دوج رم، به ندرت از موتورهای وی۱۰ در خودروهای جاده‌ای استفاده می‌شد و انواع وی۸ و وی۱۲ به دلیل لرزش و صدای کمتر، گزینه‌هایی بودند که تا آن زمان بر روی خودروهای جاده‌ای نصب می‌شدند.[2] در خودروی لکسوس ال‌اف‌ای، به علت ناتوانی موتورهای وی۸ در رسیدن به دور موتورهای بالا، و دور موتور قابل دستیابی در موتورهای وی۱۰، مهندس‌های شرکت لکسوس تصمیم به استفاده از موتور وی۱۰، به جای یک موتور وی۸ با حجم برابر گرفتند.[3] همچنین دلیل عدم استفاده از موتور وی۱۲ در این خودرو، حجم رفت و برگشتی کمتر موتور وی۱۰ در مقایسه با نوع ۱۲ سیلندر و پاسخ سریع‌تر پیشرانه است.[3][4] شرکت آئودی برای خودروی آر۸ ۵٫۲ اف‌اس‌آی کواترو، موتور وی۱۲، که دارای طول بیش از اندازه و اصطکاک داخلی زیاد به دلیل بهره‌مندی از سیلندرها و سوپاپ‌های اضافی بود، و موتور وی۸، که کوچک‌تر بود اما دارای پیستون‌های سنگین‌تر و بزرگ‌تر، و همچنین خط قرمز دور موتور پایین‌تر بود را با یک موتور وی۱۰، که حد وسط موتورهای وی۸ و وی۱۲ بود، جایگزین کرد.[5]