منطقه حفاظت‌شده بهرام گور
منطقه حفاظت‌شده بهرام گور، منطقه‌ای حفاظت‌شده در شرق استان فارس و در مثلث بین سه شهر نی‌ریز در شمال شرق در فاصله ۲۵ کیلومتری نی ریز و شهر مشکان در فاصله ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی و ۵ کیلومتری غرب شهر قطرویه واقع شده است. این منطقه، که در سال ۱۳۵۱ خورشیدی بنیان‌گذاری شده، ۴۰ هزار و ۸۰۰ هکتار مساحت دارد و در بلندترین نقطه به ۲،۷۸۷ متر می‌رسد. آب و هوای منطقه بهرام گور گرم و خشک است و حدود ۲۰۰ میلی متر در سال بارندگی دارد. اهمیت این منطقه به جمعیت قابل توجه گورخر ایرانی ساکن در آن است.[1]
| منطقه حفاظت‌شده بهرام گور | |
رده‌بندی اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست: II (پارک ملی) | |
  | |
| مکان | ایران |
|---|---|
| نزدیکترین شهر | نی‌ریز ، مشکان و قطرویه |
| مختصات | ۲۹°۲۱′۲۴″ شمالی ۵۴°۵۱′۸″ شرقی |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۴۰۸کیلومتر مربع[1] |
| تاسیس | ۱۳۵۱ خورشیدی |
| ارگان سرپرست | اداره کل حفاظت محیط زیست فارس |
در چند سال گذشته خشکسالی‌های پیاپی باعث خشک شدن تالاب‌های منطقه و به خطر افتادن زندگی زیستمندان این منطقه شده است. در تلاش برای کمک به این جانوران، اداره کل محیط زیست استان فارس، اقدام به دادن علوفه به سم‌داران این منطقه کرده است.[2]
زیواگان
بهرام گور گونه‌های جانوری متعدد و گوناگونی را در خود جای می‌دهد. گونه‌هایی از پرندگان چون کبک، زاغ بور، هوبره، تیهو، باقرقره و انواع پرندگان شکاری را می‌توان در این منطقه یافت. از جمله دیگر مهره‌داران ساکن بهرام گور می‌توان به گربه‌سانانی چون سیاه‌گوش و گربه جنگلی اشاره کرد. در گذشته یوزپلنگ آسیایی نیز در منطقه زندگی می‌کرد که امروزه دیگر در آن پیدا نمی‌شود.
کل و بز، قوچ و میش، جبیر، گراز، روباه، گرگ، و کفتار از جمله پستانداران ساکن این منطقه هستند.[1]
منابع
- «منطقه حفاظت شده بهرام گور». تارنمای کویرهای ایران. دریافت‌شده در ۱۰ فوریه ۲۰۱۳.
- «آخرین وضعیت زیستمندان بهرام گور». دیده‌بان زاگرس. ۸ آبان ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۰ فوریه ۲۰۱۳.