ملی‌گرایی آمریکایی
ملی‌گرایی آمریکایی (به انگلیسی: American nationalism) به ملی‌گرایی مردم ایالات متحده اطلاق می‌گردد. ملی‌گرایی اصطلاح مناسب و پذیرفته‌شده برای ایدئولوژی مرتبط و جنبش‌های سیاسی در زمان کنونی ایالات متحده یا در گسترهٔ تاریخ آن است.
خاستگاه
ایالات متحده خاستگاهش را در مستمره‌هایی ردیابی می‌کند که توسط پادشاهی انگلستان در اوایل قرن ۱۷ تشکیل شدند. هر مستعمره مستقلاً حکمرانی می‌شد و تحت سلطهٔ خاندان سلطنتی بریتانیا بود. یک مستعمره‌نشین نسبت به هیچ مستعمره‌ای به جز مستعمرهٔ خودش وظیفه و تعهدی نداشت. تا ۱۷۳۲ پادشاهی بریتانیای کبیر ۱۳ مستعمره در آمریکای بریتانیا داشت. وقتی مستعره‌ها به هنگام جنگ فرانسه و سرخپوستان احساس خطر کردند، طرح آلبانی پیشنهاد کرد تا اتحادی میان مستعمره‌ها برقرار گردد. اگرچه این طرح با شکست مواجه شد ولی زمینه‌ها را برای بحث‌های آینده پیرامون استقلال فراهم آورد.
به زودی مستعمره‌ها با چندین مورد نارضایتی و گلایهٔ مشترک از تصویب قوانین در پارلمان بریتانیا نظیر مالیات بستن بدون نمایندگی مواجه شدند. همان‌طور که کشمکش‌ها تشدید می‌شد، فرمانروایی بریتانیا در نظر مستعمره‌نشین‌ها کم کم به عنوان یک دولت متخاصم و ظالم جلوه می‌کرد. در واکنش به این موضوع مستعمره‌ها به دنبال اتحاد و همکاری با یکدیگر بودند. این همکاری‌ها به تشکیل کنگرهٔ قاره‌ای، اعلام استقلال، جنگ انقلاب آمریکا، و در نهایت استقلال منجر شد. پیوندهای مابین ایالت‌ها با تصویب قانون اساسی محکم‌تر شد.[1]
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «American nationalism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۱.